του δημοσιογράφου Παναγιώτη Σαββίδη
Το δεύτερο «ΟΧΙ» των Ελλήνων, ακούστηκε βροντερό τον Απρίλιο του 1941, απέναντι στις σιδηρόφρακτες ναζιστικές ορδές, μετά την απόφαση του Χίτλερ να βοηθήσει τον σύμμαχό του Μουσολίνι που δεχόταν τη μία ήττα μετά την άλλη, από τους Έλληνες στο Αλβανικό Μέτωπο.
Στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής, οι φρουρές των οχυρών της «Γραμμής Μεταξά» στα ελληνοβουλγαρικά συνορα, αντιστάθηκαν με με γενναιότητα και αυτοθυσία. Κάποια από αυτά δεν άντεξαν, αλλά τα περισσότερα πολέμησαν μέχρι τέλος, αναγκάζοντας τους Γερμανούς να τροποποιήσουν τ΄ αρχικά τους σχέδια, για να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη.
Ο αγώνας του οχυρού Ρούπελ στις Σέρρες, που ήταν το μεγαλύτερο από τα 21 συγκροτήματα της «Γραμμής Μεταξά», κέρδισε επάξια την αναγνώριση του εχθρού και τον θαυμασμό των συμμάχων.
Η απάντηση του διοικητή Γεώργιου Δουράτσου στις αξιώσεις του εισβολέα: «Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται», εξακολουθεί να συγκινεί μέχρι τις μέρες μας. Παρά το ανελέητο σφυροκόπημα του εχθρού το Ρούπελ δεν καταλήφθηκε και τελικά παραδόθηκε μετά την Συνθηκολόγηση και αφού οι Γερμανοί εισήλθαν στην Θεσσαλονίκη, παρακάμπτοντας τα οχυρά. Αναγνωρίζοντας τον ηρωισμό των Ελλήνων υπερασπιστών του Ρούπελ μάλιστα, οι Γερμανοί τους απέδωσαν τιμές και τους άφησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ένα περιστατικό που θεωρείται μοναδικό στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ανάμεσα στους Γερμανούς της Βέρμαχτ που έλαβαν μέρος στην επίθεση κατά του Ρούπελ ήταν και ο στρατιώτης Φριτς Κοππ, ο οποίος μετά το τέλος των εχθροπραξιών τη συνθηκολόγηση και την παράδοση του συγκροτήματος (10/4/1941), κατέβασε ως λάφυρο την ελληνική Σημαία από το ύψωμα Προφήτες και την πήρε μαζί του ως «αναμνηστικό» από τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Ο Κοππ στη συνέχεια έλαβε μέρος στην επίθεση κατά της Ρωσίας, έχοντας τη Σημαία του Ρούπελ στον σταρτιωτικό του σάκο και όταν τραυματίστηκε, στο προσκέφαλο του στο νοσοκομείο όπως ο ίδιος αποκάλυψε δέκα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Π.Π. μ’ επιστολή του προς την τότε βασίλισσα Φρειδερίκη.
Σήμερα η Σημαία του Ρούπελ, διαστάσεων 1.61Χ1,18, αποτελεί μέρος των πολύτιμων συλλογών του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, που στεγάζεται στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής στο κέντρο της Αθήνας. Πώς όμως κατέληξε εκεί η Σημαία από τα χέρια του Κοππ ;
Το δέμα στην Φρειδερίκη και η εξήγηση
Τον Απρίλιο του 1955, 14 χρόνια μετά την γερμανική επίθεση στην Ελλάδα και τη μάχη του θρυλικού οχυρού Ρούπελ, η βασίλισσα Φρειδερίκη έλαβε ένα δέμα από την τότε Δυτική Γερμανία. Αποστολέας του δέματος, που περιείχε τη Σημαία του Ρούπελ ευλαβικά διπλωμένη αλλά εμφανώς ταλαιπωρημένη και μία επιστολή, ήταν ο Φριτς Κοππ, από την πόλη Aistaig του ομόσπονδου κρατιδίου Βάδη-Βυρτεμβέργη στο Ν.Δ. τμήμα της χώρας.
Ο Κοππ ανέφερε στην επιστολή του προς την Φρειδερίκη, τους λόγους που πήρε την απόφαση να στείλει πίσω στην Ελλάδα τη Σημαία του Ρούπελ. «Δεν γνωρίζω αν αυτή (σημαία) έχη αξίαν ή ποιας σημασίας είναι. Δεν ήθελα όμως να τύχει κακής μεταχειρίσεως, την επήρα και την έκρυψα εις τα πράγματα μου. Επί πολύ διάστημα, και μάλιστα ενός σημείου μέσα εις την Ρωσίαν, με ηκολούθησε. Μετά τον τραυματισμό μου, ευρέθη εις το νοσοκομείο κατ από το προσκέφαλο μου».
Όπως εξήγησε ο ίδιος, αφορμή για να επιστρέψει την ελληνική Σημαία, στάθηκε ένα άρθρο που διάβασε σε γερμανική εφημερίδα για τη χώρα μας το 1955. Γράφει συγκεκριμένα: «Κατά την ανάγνωσιν ενός άρθρου δια την Ελλάδα, μου επανήλθεν εις το νου η σημαία αυτή και δεν μπορώ να αποβάλλω τιν σκέψιν, ότι κατέχω ξένην ιδιοκτησίαν. Επιθυμώ λοιπόν να επιστρέψω αυτήν την σημαίαν εις τον νόμιμον ιδιοκτήτην και να θεωρηθή συγχρόνως τούτο ως δείγμα της βουβής αγάπης μου προς την Ελλάδα και ιδιαίτερα της φυσέως της» αναφέρει, καταλήγοντας: «Ως παλαιός πεζοπόρος, ήτο δι’ εμένα προσωπικά κάθε εκστρατεία μόνον μία ευκαιρία να πραγματοποιήσω το παλαιόν μου όνειρο και να γνωρίσω τα Βαλκάνια. Ελπίζω να ημπορέσω ακόμη μίαν φοράν εις την ζωή μου δι’ ειρηνικής οδού να διασχίσω τα εδάφη της Μακεδονίας».
Δεν γνωρίζουμε εάν τελικά ο Κοππ, εκπλήρωσε το όνειρό του και ξαναβρέθηκε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα. Ωστόσο βέβαιο είναι πως με την πράξη του, να επιστρέψει στη χώρα μας τη σημαία του θρυλικού Ρούπελ, ήταν σαν να εκπλήρωσε το όνειρό του. Η σημαία συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε στη συνέχεια από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο και σήμερα φυλάσσεται στις συλλογές του.
Η Σημαία του Ρούπελ, περιλαμβάνεται στην σπουδαία ιστορική έκδοση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου με τίτλο «Σημαίες Ελευθερίας».
