Ταυτόχρονα με την επίσκεψη Τσαβούσογλου στις ΗΠΑ ο Ακάρ έριχνε γέφυρες στη Μεγάλη Βρετανία στρώνοντας ανατολίτικο χαλί ως αντίβαρο για τα F-16.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Η Τουρκία πιέζεται. Και πιέζεται από δύο διαφορετικές πλευρές για το ίδιο ζήτημα… την επιβίωση της Πολεμικής της Αεροπορίας.
Από τη μία θέλει επειγόντως να λάβει τα 40 καινούρια αμερικανικά F-16 Viper και τα κιτ αναβάθμισης για επιπλέον 80 από τον υπάρχοντα στόλο ταυτόχρονα με την αποκατάσταση ροής ανταλλακτικών για την αύξηση των διαθεσιμοτήτων.
Από την άλλη δεν μπορεί να δεχθεί ότι για να πάρει 2 μοίρες νέων μαχητικών από τις ΗΠΑ πρέπει να σκύψει το κεφάλι, να ξεχάσει τα περί περιφερειακής δύναμης και να πει «ναι» σε όσα υπαγορεύει το… διεθνές δίκαιο. Το κοστούμι των αμερικανικών επιταγών στενεύει την Τουρκία και ήδη ψάχνει εναλλακτικές.
Το ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία παραπαίει δεν αποτελεί πλέον μυστικό στη γείτονα χώρα. Απεναντίας έχει αρχίσει και γίνεται αντικείμενο συζήτησης ακόμη και δημοσίως. Χαρακτηριστική είναι η παρέμβαση του πρώην αρχηγού της τουρκικής αεροπορίας, Αμπιντίν Ουνάλ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Hurriyet, στην οποία χωρίς περιστροφές είπε ξεκάθαρα ότι αν δεν πάρουν άμεσα τα 40 F-16 Viper από τις ΗΠΑ, τότε η Ελλάδα το 2025 θα διαθέτει αεροπορική υπεροχή, δεδομένου ότι αποκτά συνεχώς νέα F-16 Viper, Rafale και θα αρχίσει να παραλαμβάνει και τα F-35.
Πρόσφατα αναλύαμε στο enikos.gr ότι η Τουρκία έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στη Μεγάλη Βρετανία. Κι εκεί το ανατολίτικο χαλί που επιχειρεί να στρώσει – ως αντίβαρο σε ενδεχόμενο ναυάγιο στην πώληση F-16 από τις ΗΠΑ – έχει διπλό δέλεαρ. Το ένα είναι η απόκτηση Eurofighter και το δεύτερο η συμμετοχή στο πρόγραμμα κατασκευής του εγχώριου μαχητικού TF-X, μέσω της Rolls Royce, τη συνεργασία με την οποία θέλει διακαώς προκειμένου να μπορέσει να πετάξει το μαχητικό της.
Η αισιοδοξία για συνεργασία με Μ. Βρετανία εκπορεύεται, κυρίως από δημοσιογραφικούς κύκλους της γείτονος, εξαιτίας της ανακοίνωσης της εταιρείας ότι ο Tufan Erginbilgic – Βρετανός και Τούρκος υπήκοος που έχει ζήσει και εργαστεί στο Βέλγιο, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ- διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος και εκτελεστικός διευθυντής της Rolls-Royce Holdings plc.
Σε ότι αφορά το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τα Eurofighter, αυτό δεν είναι καινούριο. Με τη μόνη διαφορά ότι δεν αποτελεί επιλογή λύσης αλλά ανάγκης για την πολεμική της αεροπορία. Χρειάζεται ένα μαχητικό αεροσκάφος… χθες, του οποίου θα διασφαλίζεται η ροή ανταλλακτικών, δεν θα είναι συμβατό με το σύστημα S-400 που χρησιμοποιεί.
Σε δηλώσεις του από το Λονδίνο, όπου συναντήθηκε με τον Βρετανό ομόλογό του, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δήλωσε μεταξύ άλλων: «Είχαμε θετικές και εποικοδομητικές διμερείς συναντήσεις και συναντήσεις αντιπροσωπειών. Συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας για συνεργασία στην αμυντική βιομηχανία, για συνεργασία σε επίπεδο στρατιωτικής εκπαίδευσης και πολλούς άλλους τομείς. Αναμένουμε θετικά αποτελέσματα και από εκεί».
Το Eurofighter Typhoon δεν είναι άγνωστο στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Έλληνες πιλότοι έχουν εκπαιδευτεί με τον τύπο ουκ ολίγες φορές, αφού τον διαθέτουν η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Αυστρία και η Σαουδική Αραβία. Χώρες με τις οποίες συχνά γίνονται κοινές ασκήσεις.
Τρομάζει η ενδεχόμενη απόκτηση του Eurofighter την Πολεμική Αεροπορία; Η απάντηση είναι καθολική… «ΟΧΙ». Κι αυτό διότι τα Rafale, τα αναβαθμισμένα F-16 Viper αλλά και τα F-35 που ακολουθούν είναι κατά πολύ ανώτερα και δεν συνιστούν απειλή που θα μπορούσαν να αλλάξουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο.
Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι η Γερμανία που συμμετέχει στην παραγωγή του Eurofighter έχει ανακοινώσει την αγορά μαχητικών F-35.
