Επιχείρηση μαζέματος της αεροπορικής ψαλίδας που έχει ανοίξει η Ελλάδα από την Τουρκία, επιχειρεί η Άγκυρα μέσω της αναθέρμανσης των σχέσεων με την Γερμανία προκειμένου να προμηθευτεί Eurofighter ως αντιστάθμισμα των Rafale της Πολεμικής Αεροπορίας.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Η τουρκική πολεμική αεροπορία βρέθηκε μέσα σε τρία χρόνια πίσω, με απαξιωμένο αεροπορικό στόλο και την ελληνική πολεμική αεροπορία να απογειώνεται με την προσθήκη Rafale, την αναβάθμιση των F-16 σε Viper και την παραγγελία των F-35.
Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για την Τουρκία. Εδώ και 5 χρόνια τα μαχητικά της F-16 έχουν ξεμείνει από ανταλλακτικά λόγω του αμερικανικού εμπάργκο από την εφαρμογή του νόμου CAATSA ως αντίποινα για την απόκτηση των S-400 από την Ρωσία. Οι διαθεσιμότητες είναι πολύ χαμηλές, με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες να κάνουν λόγο για ποσότητες που δεν υπερβαίνουν το 30%.
Παράλληλα, η Ελλάδα τρέχει το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 σε Viper, έχει προμηθευτεί 24 Rafale και προγραμματίζει την προμήθεια 20 F-35 και τουλάχιστον 6 επιπλέον Rafale, με αποτέλεσμα το 2030 να έχει δημιουργήσει έναν συμπαγή στόλο μαχητικών 4,5 και 5ης γενιάς. Με δεδομένο ότι οι σχέσεις με την Γαλλία βρίσκονται στο ναδίρ, η μοναδική διέξοδος της Τουρκίας για να μπορέσει για τα επόμενα χρόνια να κλείσει κάπως την ψαλίδα, θεωρεί ότι είναι η απόκτηση μαχητικών Eurofighter Typhoon, που κατασκευάζονται με τη σύμπραξη Γερμανίας, Μ. Βρετανίας, Ισπανίας, Ιταλίας.
Το CNN Turk σε σχετικό του ρεπορτάζ με αφορμή την επίσκεψη του Γερμανού Καγκελάριου στην Άγκυρα αναφέρθηκε στο θέμα των Eurofighter, που δεν είναι νέο, επικαλούμενο όμως δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που ζητάει και την συμπαραγωγή του στην Τουρκία.
Και μπορεί η Γερμανία να μην έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση, ωστόσο ο στόχος της Τουρκίας δεν είναι αυτός που φαίνεται. Θα ήταν ανόητο να πιστέψει κάποιος ότι το Eurofighter μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσια τα Rafale. Επί της ουσίας ο απώτερος σκοπός του Ερντογάν είναι η απόκτηση της πολύτιμης τεχνογνωσίας, που λείπει από την χώρα του, για την ανάπτυξη κρίσιμων τμημάτων του εγχώριας παραγωγής μαχητικού ΚΑΑΝ, με κύριο απ’ όλα τους κινητήρες που δεν έχει.
To φλερτ της Τουρκίας με το Eurofighter δεν είναι καινούριο. Υφίσταται εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, με τον πρώην υπουργό Άμυνας της χώρας Χουλουσί Ακάρ να έχει επισκεφθεί το εργοστάσιο παραγωγής τους στην Μεγάλη Βρετανία.
Άλλωστε, κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα, ο τότε Βρετανός υπουργός Άμυνας Μπεν Γουάλας είχε αναφέρει ότι «αυτά δεν είναι “κλειστά” μαχητικά. Για να εξοπλιστούν δεν χρειάζεται να δώσετε τεράστια ποσά σε άλλες χώρες. Ειναι ‘ανοιχτά’ μαχητικά. Για παράδειγμα αν θέλετε να τους προσαρμόσετε τουρκικούς πυραύλους σε αυτά, μπορείτε να το κάνετε».
Το Eurofighter Typhoon δεν είναι άγνωστο στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Έλληνες πιλότοι έχουν εκπαιδευτεί με τον τύπο ουκ ολίγες φορές, αφού τον διαθέτουν η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Αυστρία και η Σαουδική Αραβία. Χώρες με τις οποίες συχνά γίνονται κοινές ασκήσεις.
Τρομάζει η ενδεχόμενη απόκτηση του Eurofighter την Πολεμική Αεροπορία; Η απάντηση είναι καθολική… «ΟΧΙ». Κι αυτό διότι τα Rafale, τα αναβαθμισμένα F-16 Viper αλλά και τα F-35 που ακολουθούν είναι κατά πολύ ανώτερα και δεν συνιστούν απειλή που θα μπορούσαν να αλλάξουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο.
Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι η Γερμανία που συμμετέχει στην παραγωγή του Eurofighter προχωρά στην αγορά μαχητικών F-35.
