Μια ιδιαίτερη ημέρα είναι η σημερινή για τον Θάνο Πλεύρη. Πριν από έξι χρόνια ο υπουργός Υγείας αντιμετώπισε μια σοβαρή περιπέτεια καθώς εισήχθη στη ΜΕΘ, δίνοντας μάχη για τη ζωή του και πλέον αισθάνεται τυχερός που βγήκε νικητής.
Της Εύης Κατσώλη
Σαν σήμερα, 17 Νοεμβρίου 2016 ο Θάνος Πλεύρης αποσωληνώθηκε και είδε ξανά τα αγαπημένα του πρόσωπα, την οικογένειά του.
Ο Θάνος Πλεύρης, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Άγιον Όρος, η οποία συμπίπτει με αυτή την σημαντική ημέρα για εκείνον, μίλησε στο enikos.gr για το πρόβλημα που αντιμετώπισε και η αφήγησή του συγκινεί.
«Ήταν Κυριακή 13 Νοεμβρίου όταν μπήκα στο νοσοκομείο με σηπτικό σοκ. Είχα υψηλό πυρετό, έτρεμα και η πίεσή μου έπεφτε συνεχώς. Για πέντε ημέρες ήμουν πλήρως διασωληνωμένος. Είχα κάνει δύο σοβαρά χειρουργεία στο πόδι μου, ενώ νόσησα και με σταφυλοκοκκική πνευμονία. Η κατάσταση ήταν σοβαρή και οι γιατροί έδιναν 20% πιθανότητα στην οικογένειά μου να τα καταφέρω» θυμάται ο υπουργός Υγείας και συνεχίζει:
«Την 17η Νοεμβρίου αποσωληνώθηκα και όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα από πάνω μου την αναισθησιολόγο να προσπαθεί να μου εξηγήσει τι έχει συμβεί μέχρι να μπει η σύζυγός μου για να την δω».
Οι δύο στιγμές που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό του
Όπως περιγράφει ο Θάνος Πλεύρης, «δύο είναι οι στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου. Η πρώτη είναι όταν μου είπαν ότι πρέπει να διασωληνωθώ καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Η πρώτη σκέψη μου ήταν να μην πεθάνω χωρίς να ξαναδώ τους δικούς μου ανθρώπους. Η δεύτερη στιγμή είναι όταν ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι ζεις και θα ξαναδείς τους δικούς σου ανθρώπους».
Ο υπουργός Υγείας τόνισε ότι η εμπειρία στη ΜΕΘ είναι βιωματική και όπως είπε «όταν νοσηλεύεσαι στη ΜΕΘ, ξυπνάς και βλέπεις γύρω σου ανθρώπους να βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση παρόμοια με τη δική σου, αντιλαμβάνεσαι ότι η διασωλήνωση δεν σημαίνει πάντα επιστροφή. Εγώ είχα την τύχη να επιστρέψω. Πλέον όταν βλέπω τους δείκτες της πανδημίας για τους διασωληνωμένους και ως υπουργός Υγείας σκέφτομαι «μακάρι να έχουν την τύχη να ξαναδούν τους ανθρώπους τους».
