Αντίστροφη μέτρηση για την ραχοκοκαλιά του στόλου της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Η Τουρκία κινδυνεύει να μείνει χωρίς μαχητικά! Όσο απίστευτο κι να ακούγεται, η κατάσταση της πολεμικής αεροπορίας της γείτονος είναι τραγική. Σύμφωνα με ανεπίσημες, ωστόσο αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης του enikos.gr, οι διαθεσιμότητες στα μαχητικά F-16 δεν υπερβαίνουν το 40% με 50% και τείνουν μειούμενες.
Η Τουρκία έχει διπλό πρόβλημα, ως απόρροια της προμήθειας του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 και την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ βάσει του νόμου CAATSA.
To πρώτο πρόβλημα έχει να κάνει με την ροή των ανταλλακτικών. Παρά το «στοκ» που είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια όσο φάνταζε στον ορίζοντα ως πιθανό σενάριο η επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ, τα ανταλλακτικά δεν είναι ανεξάντλητα. Όπως επίσης η πολυδιαφημιζόμενη εγχώρια αμυντική βιομηχανία δεν έχει τις δυνατότητες που πίστευε για να κρατήσει σε υψηλά επίπεδα τις διαθεσιμότητες. Η συντηρητική – δομική αναβάθμιση των F-16 πρώτης γενιάς block 30, που απέκτησε η τουρκική πολεμική αεροπορία, με σκοπό να επεκτείνουν την επιχειρησιακή τους ζωή από τις 8.000 στις 12.000 ώρες σκοντάφτει σε πολλά προβλήματα και δεδομένες αδυναμίες της τουρκικής βιομηχανίας. Αλλιώς, η κάθε χώρα θα έφτιαχνε από μόνη της τα αεροσκάφη της, αγοράζοντας ανταλλακτικά από το ελεύθερο εμπόριο.
Η εξαγγελία συντήρησης ή αναβάθμισης του υπάρχοντος στόλου των F-16 από την τουρκική αεροπορική βιομηχανία (ΤΑΙ) χρησιμοποιώντας εγχώρια συστήματα, μπορεί να φτάσει μόνο μέχρι τμήματος της δομικής συντήρησης.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα προμηθεύεται Rafale, αναβαθμίζει 83 μαχητικά σε Viper, ανεβάζει τις διαθεσιμότητες των Mirage 2000-5 και ετοιμάζεται για το πρόγραμμα των F-35.
Μπρος στο αεροπορικό αδιέξοδο και όσο η ανάπτυξη του εγχώριου μαχητικού της προγράμματος TF-X καρκινοβατεί, με δεδομένη την αποπομπή από το πρόγραμμα των F-35, κατέθεσε την πρόταση για αγορά 40 μαχητικών F-16 Viper και την αναβάθμιση άλλων 80 στην έκδοση. Πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια να διασώσει ότι μπορεί από την αεροπορική της υπερηφάνεια.
Κι ενώ πολλά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για περίπου δεδομένη αποδοχή του σχετικού αιτήματος από την αμερικανική κυβέρνηση ήρθε η επιστολή πάνω από 50 αμερικανων βουλευτών προς τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, ζητώντας να μην γίνει καμία εξαγωγή.
Στην επιστολή – καταπέλτη προς το State Department αναφέρουν: «Η αγορά προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για το στρατιωτικό οπλοστάσιο της Τουρκίας δεν θα αποτελέσει κίνητρο για τον Erdogan να αλλάξει πορεία και να καταστεί ένας καλός δρών. Πιθανότερα θα οδηγήσει σε περαιτέρω θάνατο και καταστροφή στην περιοχή στα χέρια του στρατού του».
Σε άλλο σημείο επισημαίνουν: «Η Τουρκία συνεχίζει επίσης να χρησιμοποιεί τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας S-400, τα οποία, ενδεχομένως, παρέχουν σημαντικές τακτικές πληροφορίες σχετικά με τον οπλισμό και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, στη Ρωσία. Καθώς αυτό είναι αντίθετο με τις δεσμεύσεις τους ως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και θέτει σε κίνδυνο την αμερικανική εθνική ασφάλεια, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί αυτή την τακτική με συνέπεια, προκειμένου να φέρει αντιμέτωπες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, τη μία εναντίον της άλλης, προκειμένου να επιτύχει τους επιθυμητούς στόχους του».
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν τη στιγμή που ρωσικές και τουρκικές πηγές διαρρέουν ότι οι δύο χώρες είναι κοντά στην προμήθεια και νέου αντιαεροπορικού συστήματος S-400.
Ιστορικά, τα παραπάνω θυμίζουν την τύχη του Ιράν, το οποίο μέχρι το 1979 φάνταζε ως η απόλυτη αεροπορική δύναμη της περιοχής, όπως έχουμε αναλύσει και παλαιότερα στο enikos.gr.
Μέχρι το 1979, οπότε και έγινε η «Επανάσταση», με τον Χομεϊνί να ανατρέπει τον Σάχη, το Ιράν ήταν ο μεγαλύτερος δορυφόρος των ΗΠΑ στον Αραβικό Κόσμο και την Μέση Ανατολή. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας ήταν δομημένες στα αμερικανικά πρότυπα και η Πολεμική Αεροπορία του Ιράν ήταν ο μεγαλύτερος πελάτης των ΗΠΑ, μαζί με το Ισραήλ.
Ο Σάχης είχε την δεκαετία του ’70 μετατρέψει την Πολεμική Αεροπορία του Ιράν στο «διαμάντι της Ανατολής». Η ποιοτική υπεροπλία αλλά και τα νούμερα τρομάζουν. Διέθετε F-14 Tomcats 4ης γενιάς, που ήταν το F-22 της εποχής! Για όσους δεν τους λέει κάτι, είναι το διάσημο αεροπλάνο στην πρώτη ταινία Top Gun.
Δεν, όμως, μόνο αυτά. Είχε τα κορυφαία εκείνης της εποχής F-4 Phantom καθώς και τα F-5 Tiger II. Μιλάμε για το όνειρο κάθε αρχηγού αεροπορίας. Και δεν ήταν μόνο αυτά. Ο Σάχης είχε ήδη προχωρήσει στην παραγγελία 160 αεροσκαφών ενός νέου τύπου μαχητικού, που ήταν πρωτοποριακός. Ήταν το F-16 και μάλιστα εξέφρασε την επιθυμία του να προμηθευτεί η χώρα του επιπλέον 140. Με αυτά τα νούμερα θα γινόταν η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη αμερικανικών μαχητικών στον κόσμο! Μέχρι που ήρθαν οι «Φρουροί της Επανάστασης» και ο Χομεϊνί, που επέβαλε τον νόμο της Σαρίας, και την ισλαμοποίηση κάθε κοσμικής δραστηριότητας της χώρας.
