Του Χρήστου Μαζανίτη
Θα μπορούσε να ήταν η απάντηση της Τουρκίας απέναντι στο πρόγραμμα εκτεταμένου εκσυγχρονισμού των ελληνικών F-16 σε Viper. Όμως, αυτό θα ήταν ένας «φθηνός» τίτλος, που ουδόλως θα απηχούσε στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Sabah η Τουρκία αποφάσισε να προχωρήσει στην συντηρητική – δομική αναβάθμιση των F-16 πρώτης γενιάς block 30, που απέκτησε η τουρκική πολεμική αεροπορία, με σκοπό να επεκτείνουν την επιχειρησιακή τους ζωή από τις 8.000 στις 12.000 ώρες.
Κι επειδή το εμπάργκο όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες βάσει της ενεργοποίησης των κυρώσεων από τον νόμο CAATSA, είναι αν ισχύ, την αναβάθμιση των αεροσκαφών θα αναλάβει η εγχώρια TUSAS ENGINE INDUSTRIES (TEI), με το project να περιλαμβάνει την αντικατάσταση 1.200 έως 1.500 δομικών τμημάτων του αεροσκάφους.
Επί της ουσίας, η Τουρκία προχωρά στην συντήρηση των μαχητικών της, χωρίς ουσιαστική αναβάθμιση στα ηλεκτρονικά, τα ραντάρ ή τους φορείς, ευελπιστώντας ότι θα μπορέσει να κρατήσει μέχρι το 2029, οπότε και πιστεύει ότι θα έχει διαθέσιμο το μαχητικό εγχώριας παραγωγής, που το ονομάζει TF-X. Το όνομα προέρχεται από τις λέξεις Turkish Fighter (τουρκικό μαχητικό), ένα πρόγραμμα που ο Ερντογάν διαφήμιζε ότι θα ξεκινούσε το 2023, με τις πανηγυρικές εκδηλώσεις συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους. Μόνο που το αεροσκάφος έχει… μείνει από κινητήρες, η διεθνής αγορά δε φαίνεται διατεθειμένη να συνεργαστεί με την Τουρκία και η Τουρκικής Αεροπορική Βιομηχανία – Turkish Aerospace Industries (TAI) προχωρά στην εξέλιξη εγχώριας κατασκευής κινητήρα, ο οποίος ωστόσο δεν προβλέπεται να είναι έτοιμος πριν το 2029, κι αυτό υπό προϋποθέσεις.
Το TF-X είναι ένα μαχητικό 5ης γενιάς το οποίο εμφανισιακά μοιάζει με το F-35, με τη μόνη διαφορά όμως ότι αυτό θα είναι δικινητήριο. Πάντως και εδώ ο σφιχτός εναγκαλισμός της Τουρκίας με την Ρωσία συνεχίζεται, αφού οι Ρώσοι εμφανίζονται διατεθειμένοι να προσφέρουν αρκετά κρίσιμα τμήματα για την κατασκευή κι εξέλιξη του τουρκικού μαχητικού. Κάτι που αν τελικά συμβεί θα κλονίσει γι’ ακόμη μία φορά τις ήδη διαταραγμένες σχέσεις της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ και κυρίως τις ΗΠΑ.
