‘Αρθρο του Μ.Καρχιμάκη στο enikos.gr
Διαβάστε το άρθρο του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Κρχιμάκη, στο enikos.gr, με τίτλο «Μια κοινωνία σε αναστάτωση». «Η σύγχυση» στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, «δε θα τελειώσει ποτέ, επειδή απλά προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα, ενώ οι βασικές αιτίες παραμένουν ανέγγιχτες» υποστηρίζει ο κ. Καρχιμάκης στο εν λόγω άρθρο του.
Διαβάστε το άρθρο:
“Μια κοινωνία σε αναστάτωση.
του Μιχάλη Καρχιμάκη
Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ
Ποια είναι η πιο “πολυφορεμένη” λέξη για την πολιτική πραγματικότητα των ημερών που ζούμε; Δεν είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς. Αναστάτωση.. Μία αναστάτωση που παίρνει τέτοια μορφή και τέτοιες διαστάσεις ώστε να δημιουργείται η εντύπωση πως επιδιώκουμε την αυτοκαταστροφή μας. Αρκεί να κοιτάξει κάποιος τριγύρω και να εντοπίσει, έστω δειγματοληπτικά, τον επώδυνο διασυρμό οποιουδήποτε χαρακτηριστικού των θεσμών που συγκροτούν την έννοια του κράτους. Αναμφίβολα η «κρίση νομιμοποίησης» του κράτους που οδηγεί στην απαξίωση ή και στην εξαφάνισή του είναι η πιο εύκολη θέση που μπορεί να πάρει κάποιος σήμερα. Εξάλλου, η ελληνική κοινωνία που για χρόνια έχει συνηθίσει να βλέπει το ελληνικό κράτος μονοδιάστατα κυρίως και μόνο μέσα στα φαινόμενα των πελατειακών σχέσεων και όχι σε μια «δημοκρατικά προσανατολισμένη» κοινή γνώμη σήμερα, εν πολλοίς αντιδρά για αυτή την ανατροπή. Όμως η κοινωνία, δημιούργησε το κράτος. Τα κράτη και οι θεσμοί τους προήλθαν απ’ ευθείας από τις κοινωνίες και τους λαούς τους, σε όλο τον κόσμο και από αυτό δεν εξαιρείται ούτε και η ελληνική κοινωνία ούτε ο ελληνικός λαός. Τι θα περίμενε λοιπόν κανείς; Την διεκδίκηση της συμμετοχής στο κράτος αντί της απόρριψης, γιατί υγιές φαινόμενο είναι οι κοινωνίες να διεκδικούν λόγο και ρόλο για την εξέλιξή του. Έτσι δημιουργήθηκαν και έτσι πρέπει να εξελίσσονται τα κράτη. Η «νεοφιλελεύθερη» επιταγή για ατομικές στρατηγικές επιβίωσης (Margaret Thatcher: «Δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνον άτομα»), μας οδήγησε στην ταύτιση της πολιτικής με την εξουσία και στην άνευ όρων παράδοσή μας στη ζωώδη της δύναμη. Χαρακτηριστικό των ημερών μας, από την μία η ένταση των φαινομένων αγελαίου εκφοβισμού από την πλευρά των ατόμων που κατέχουν θέσεις εξουσίας και από την άλλη η ένταση των αντικοινωνικών φαινομένων από την πλευρά των “υποτελών” -σύμφωνα με τους εξουσιαστές- ατόμων. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ως αυτονόητη και φυσιολογική την ύπαρξη ανεξάρτητων και συγκρουόμενων θεσμών όπως αυτών της Αγοράς, του Κράτους και της Κοινωνίας με δεδομένο μάλιστα ότι τόσο η αγορά όσο και το κράτος νοούνται ως μηχανισμοί έξω από την κοινωνία και ενάντιες προς το κοινωνικό συμφέρον.
Πήγαμε πίσω, σε άτομα δίχως κοινωνία, των οποίων οι άμυνες λειτουργούν από μόνες τους και αυτή είναι μια οπισθοδρόμηση με ανυπολόγιστες συνέπειες. Πάψαμε να σκεπτόμαστε ελληνικά επειδή μας έμαθαν ότι όλες οι γλώσσες είναι ίδιες. Γίναμε φυγόπονοι απέναντι στον οποιονδήποτε ψυχικό κόπο αποκηρύσσοντας την αυτοδημιουργία που θα μας καθιστούσε αυτόνομους. Κλείνουμε σφιχτά τα μάτια μπροστά στην ψυχική αλλοίωση που έχουμε ήδη υποστεί αγνοώντας την διάλυση του κοινωνικού μας ιστού. Συρρικνωθήκαμε σε έναν «ελάχιστο» εαυτό, προκειμένου να ανταποκριθούμε σε μια «κουλτούρα επιβίωσης» που μοιάζει με κατάσταση πολιορκίας ενώ πιστεύαμε πως θα μεταβαίναμε σε μια πιο φωτισμένη εποχή ειρήνης και ανάπτυξης.
Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και η σύγχυση αυτή δε θα τελειώσει ποτέ, επειδή απλά προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα, ενώ οι βασικές αιτίες παραμένουν ανέγγιχτες. Είτε το θέλουμε είτε όχι θα πρέπει να ξανα-ανακαλύψουμε το κοινωνικό, το συλλογικό αυτό που έχει τη δύναμη να ξεπερνά τα «υποκείμενα» και καταργεί την ετερονομία της κοινωνίας. Να γίνουμε συμμέτοχοι”.
