«Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να κρατήσει την ψυχραιμία του. Ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός έχει διασχίσει τον Ρουβίκωνα ζητώντας παράταση του μισητού, για τη χώρα του, προγράμματος διάσωσης, εγκαταλείποντας πολλές προεκλογικές υποσχέσεις. Ο Τσίπρας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Αλλά μπορεί να αρπάξει τη νίκη μέσα από την ήττα, αν αγκαλιάσει τις ριζικές μεταρρυθμίσεις με σθένος», γράφει σε μακροσκελές άρθρο του ο Χιούγκο Ντίξον, δημιουργός και αρχισυντάκτης του Breaking Views του Reuters.
«Ο Τσίπρας υποχώρησε την Παρασκευή το βράδυ, όταν κατέστη σαφές ότι ένα bank run κέρδιζε έδαφος, εκτός εάν έκανε μια συμφωνία με τους πιστωτές της ευρωζώνης του. Η ίδια η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε πτώχευση σε μερικές εβδομάδες εβδομάδες. Η δυστυχία που θα προκαλούσε όλο αυτό σε μια κοινωνία που ήδη έχει υποφέρει θα ήταν τρομερό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός αναγκάστηκε να δεχθεί σχεδόν τα πάντα από αυτά που απαιτούσαν οι πιστωτές του, με επικεφαλής τη Γερμανία. Ωστόσο, η Αθήνα είχε εξασφαλίσει μια δυνητικά σημαντική παραχώρηση: θα είναι σε θέση να προτείνει τη δική της λίστα μεταρρυθμίσεων», προσθέτει.
«Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να καταπιεί πολύ πικρό φάρμακο. Όχι μόνο έπρεπε να ζητήσει παράταση του προγράμματος με την παρακολούθηση από την αντιλαϊκή Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά έπρεπε να υποσχεθεί πως δεν θα γυρίσει πίσω με τις ίδιες μεταρρυθμίσεις που παρουσιάστηκαν από προηγούμενες κυβερνήσεις ή να θεσπίσει δικά του αμφιλεγόμενα μέτρα κατά τη διάρκεια της περιόδου των τεσσάρων μηνών κατά την οποία θα διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για μια νέα μακροπρόθεσμη συμφωνία.
Η στροφή του Τσίπρα θα εξαγριώσει τον ισχυρό σκληρό-αριστερό πυρήνα του κόμματός του, του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.
Ο Τσίπρας έχει τώρα να παρουσιάσει τη δική του λίστα των μεταρρυθμίσεων από το βράδυ της Δευτέρας. Θα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να προτείνει μεταρρυθμίσεις με… μισή καρδιά, που μπορεί να κατευνάσουν τους εξτρεμιστές συναδέλφους του», γράφει ο Ντίξον.
«Αντ ‘αυτού, η Αθήνα θα πρέπει να προτείνει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση ερχόταν σε σύγκρουση για να τις αποδεχθεί. Θα πρέπει να εκπλήξει τους εταίρους της ευρωζώνης με ζήλο, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη τους που έγινε κομμάτια μετά από τις περίεργες τακτικές διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο μήνα. Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας», αναφέρει ο Ντίξον, «έχει από καιρό δηλώσει ότι θέλει να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τα ειδικά προνόμια, καθώς και να χαλιναγωγήσει τους ολιγάρχες που ελέγχουν την οικονομία. Τώρα είναι η ευκαιρία του να δείξει ότι το εννοεί.
Στην κορυφή της λίστας της Αθήνας θα πρέπει να είναι η δημιουργία μιας πραγματικά ανεξάρτητης φορολογικής αρχής. Η τελευταία κυβέρνηση, με επικεφαλής τον Αντώνη Σαμαρά, έδιωξε τον επικεφαλής της αρχής. Θωρακίζοντάς την με ισχυρές νομικές εγγυήσεις, ο Τσίπρας θα δείξει ότι σοβαρολογούσε στην πάταξη της φοροδιαφυγής, ένα από τα βαθύτερα προβλήματα στην Ελλάδα.
Αυτή η μεταρρύθμιση θα μπορούσε να συνοδεύεται με την παροχή φορολογικής αμνηστίας: όποιος ανήκει στα αδήλωτα εισοδήματα θα πληρώσει με ένα χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή: αλλά εκείνοι που δεν συμμορφώνονται θα χτυπηθούν με την πλήρη φορολόγηση και με επιπλέον κυρώσεις.
Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να υποσχεθεί επίσης πως θα απομακρύνει τα προνόμια στη φορολογία και την κοινωνική ασφάλιση των πλουσίων. Για παράδειγμα, οι δικαστές, οι στρατηγοί και οι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να περιμένουν για τις συντάξεις τους, όσο και οι απλοί άνθρωποι.
Ομοίως, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να χάσει τις εξαιρέσεις από τον αντιλαϊκό φόρο ακίνητης περιουσίας της χώρας. Ούτε θα πρέπει η κυβέρνηση να συνεχίσει να πληρώνει για τις συντάξεις και τους μισθούς των ιερέων. Η εκκλησία πρέπει να προσφέρει με το να χρηματοδοτείται μόνη της.
Ο Τσίπρας θα πρέπει επίσης να αναβιώσει την ιδέα, που εγκαταλείφθηκε από Σαμαρά, να φορολογεί τους πάμπλουτους εφοπλιστές της χώρας. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι εξακολουθούν να γλιστρούν μέσα από τη φορολογία.
Το επόμενο στη λίστα της Αθήνας θα πρέπει να είναι η απελευθέρωση των αγορών, όπως ο έλεγχος, το λιανικό εμπόριο και οι τηλεπικοινωνίες, τα οποία εξακολουθούν να είναι κολλημένα από περιοριστικές πρακτικές. Αυτό θα προσελκύσει επενδύσεις και θα δοθεί στους καταναλωτές μια καλύτερη συμφωνία. Ένα μέτρο που θα μπορούσε να αρπάξει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων θα ήταν να απελευθερώσουν τις τιμές του γάλακτος.
Ο Τσίπρας θα πρέπει επίσης να δημιουργήσει μια «κακή τράπεζα» (bad bank) ακολουθώντας τη γραμμή της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, που το έχουν κάνει με επιτυχία. Ο διαχωρισμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων των επιχειρήσεων δεν θα απελευθερώσει μόνο τις τράπεζες, για την παροχή πιστώσεων προς την οικονομία. Αυτό, θα μπορούσε, επίσης, να βοηθήσει να ξεκαθαρίσει τη διαφθορά, καθώς πολλά από τα επισφαλή δάνεια, που παρέχονται στους ολιγάρχες, έξυπνα πιέζουν τις τράπεζες να μην τους αποκλείσουν.
Δικαιολογημένα υπάρχουν ορισμένοι που φοβούνται ότι μια «κακή τράπεζα» θα μπορούσε να καταλήξει, κατά έναν τρόπο από την πίσω πόρτα, να βοηθά διεφθαρμένες επιχειρήσεις, γράφοντας τα δάνειά τους, την ώρα που οι σημερινοί ιδιοκτήτες τους παραμένουν σε έλεγχο. Αλλά αν ο οργανισμός αυτός ιδρυθεί με ισχυρή και ανεξάρτητη διακυβέρνηση, αυτό δεν θα πρέπει να είναι ένας κίνδυνος. Στη βάση αυτή, η ζώνη του ευρώ θα πρέπει να είναι πρόθυμη να απελευθερώσει ένα μέρος των χρημάτων που μόλις ανακτήθηκαν από το ταμείο διάσωσης της χώρας για να χρηματοδοτήσει μια κακή τράπεζα.
Οι πιστωτές της Ελλάδα έχουν τη χώρα σε ένα κοντό λουρί. Δεν είπαν πώς θα εφοδιάσουν την Αθήνα με χρήματα για να σταματήσει τη χρεοκοπία του επόμενου μήνα. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να ταλαντευθούν στο να χαλαρώσουν την τιμωρία για τη δημοσιονομική λιτότητα, αλλά δεν έχουν πει κατά πόσο.
Αν ο Τσίπρας μπορεί να εκπλήξει τους συνεργάτες του στην ευρωζώνη, με ριζικές μεταρρυθμίσεις, θα είναι πιο πρόθυμοι να βρουν στην Αθήνα τα μετρητά για να αποφύγει την πτώχευση – πιθανόν αφήνοντάς το να πουλήσει περισσότερα βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου προς τις τράπεζες της. Θα είναι πιο πιθανό να χαλαρώσει η δημοσιονομική συμπίεση, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει ορισμένες από τις πιο πιεστικές πολιτικές της κατά της φτώχειας. Επίσης, θα είναι πιο δεκτικοί στο να ανακουφίσουν την Ελλάδα από το τεράστιο βάρος του χρέους, μια ιδέα που σήμερα είναι σε δεύτερη μοίρα.
Δεν θα είναι εύκολο για τον Τσίπρα να τα κάνει όλα αυτά, τόσο λόγω των άκρα αριστερών συναδέλφων του όσο και λόγω των συμφερόντων που υποστηρίζουν το κόμμα του. Αλλά είναι αρκετά δημοφιλής για να το κάνει αυτό, ειδικά αν αυτός πάρει μια νέα εντολή μέσω δημοψηφίσματος ή μια δεύτερη εκλογή. Τώρα είναι η ώρα για ρήξη με τις φατρίες και το έννομο συμφέρον του κόμματός του και να σταθεί αποφασιστικά στο πλευρό των Ελλήνων», καταλήγει ο Χιούγκο Νίξον.
Διαβάστε επίσης:
Οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στην πρόταση προς τους δανειστές
