ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Πρώτος πρόδωσα πως ο κορυφαίος θεατράνθρωπος Βασίλης Παπαβασιλείου “έκλεισε” να σκηνοθετήσει για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας την “Ελένη” του Ευριπίδη που θα απολαύσουμε στην Επίδαυρο και σε μεγάλα φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Πρώτος αποκάλυψα το all star cast του, και πρώτος τώρα εξασφάλισα αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό από τις αναγνώσεις του έργου, αλλά και το σκηνοθετικό του σημείωμα για την εξαιρετικά φιλόδοξη αυτή παραγωγή που περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Νίκος Κολοβός [που τον βλέπουμε στο εξώφυλλο της Ατζέντας με τον Παπαβασιλείου], κατάφερε κλείνοντας αυτή τη δουλειά, να’ έχει ένα τεράστιο άσσο στα χέρια του!
Πάμε να ξεκινήσουμε με το ζηλευτό σημείωμα του “ακριβού” μας Παπαβασιλείου όμως και περνάμε και στις λεπτομέρειες…
“Ο 5ος αιώνας π.Χ. οσονούπω τελειώνει. Τελειώνει ο «χρυσούς αιών» του «κλεινού άστεως». Η Αθήνα ολοκληρώνει μια διαδρομή που την οδήγησε από τους ιδρυτικούς θριάμβους στον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα εναντίον των Περσών και την ακτινοβολία της εποχής του Περικλή στον Πελοποννησιακό πόλεμο, τον φονικό λοιμό και την καταστροφή στην Σικελία, προϊόν της γοητείας του Αλκιβιάδη. Αυτές οι τρεις περίοδοι αντιστοιχούν στις ισάριθμες μορφές των μεγάλων τραγικών ποιητών. Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευρυπίδης. Αν ο πρώτος συμμετέχει και εμπνέεται από την πρώτη περίοδο, που εκτείνεται από την αίγλη των θριάμβων ως την εδραίωση του δημοκρατικού καθεστώτος ως πολιτειακής μορφής , ο δεύτερος συμπλέει με τον βηματισμό του Περικλή και τα ένδοξα έργα της εποχής του. Και ο τρίτος; Ο Ευριπίδης; Αυτός είναι μάρτυρας και συνομιλητής ενός καιρού που βιώνει τη σχετικοποίηση όλων των αξιών. Αν θέλετε είναι ο τραγικός εταίρος της σοφιστικής επανάστασης Γράφει την «Ελένη», μια αντιτραγική τραγωδία, μια κωμικοτραγωδία αν προτιμάτε, την επαύριο της πανωλεθρίας στη Σικελία.
Δεν είναι τυχαίο ότι λίγα χρόνια πριν ο Σικελός σοφιστής Γοργίας έχει αφήσει άναυδο το αθηναϊκό κοινό με το κείμενό του «Ελένης εγκώμιον». Είναι ο τρίτος και φαρμακερός μετά τον Στησίχορο και τον Ηρόδοτο, που τεκμηριώνει με τον τρόπο του, ότι οι Έλληνες, η ένωσή τους δηλαδή, γεννήθηκε από το είδωλο μιας γυναίκας· ότι οι Έλληνες ενώθηκαν χάρη «σ’ ένα πουκάμισο αδειανό» που λέει ο σύγχρονός μας ποιητής , σε «μιαν Ελένη».. «Στην Τροία δεν πήγα εγώ, μόνο το όνομά μου», λέει η Ελένη.
Όλοι οι πόλεμοι χρειάζονται τον εξωραϊσμό ενός προσχήματος για να πυροδοτηθούν. Είτε το επίδικο αντικείμενο λέγεται Τροία, είτε Σικελία, η κατακτητική μηχανή χρειάζεται πάντα «ένα πουκάμισο αδειανό», «μιαν Ελένη» για να πάρει μπρος, ένα όνομα που βαφτίζεται κίνητρο. Τα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα κωμικοτραγικά”.
Συντελεστές
“Ελένη” του Ευριπίδη
Μετάφραση Παντελής Μπουκάλας
Σκηνοθεσία Βασίλης Παπαβασιλείου
Συνεργάτης σκηνοθέτης-δραματουργία Νικολέτα Φιλόσογλου
Σκηνικά κοστούμια Άγγελος Μέντης
Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου
Βοηθός μουσικού – ενορχήστρωση – μουσική διδασκαλία Γιώργος Δούσος
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου Έλλη Ναλμπάντη
Οργάνωση Παραγωγής Αθανασία Ανδρώνη
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Έμιλυ Κολιανδρή (Ελένη)
Θέμης Πάνου (Μενέλαος)
Αγορίτσα Οικονόμου (Θεονόη)
Γιώργος Καύκας (Θεοκλύμενος)
Έφη Σταμούλη (Γερόντισσα)
Δημήτρης Κολοβός (Α’ Αγγελιοφόρος)
Άγγελος Μπούρας (Β’ Αγγελιοφόρος)
Δημήτρης Μορφακίδης (Τεύκρος)
Παναγιώτης Παπαϊωάννου (Θεράπων)
Νικόλας Μαραγκόπουλος / Ορέστης Παλιαδέλης (Διόσκουροι)
Μουσικοί (επί σκηνής)
Γιώργος Δούσος (φλάουτο, κλαρίνο, σαξόφωνο)
Δάνης Κουμαρτζής (κοντραμπάσο)
Θωμάς Κωστούλας (κρουστά)
Παύλος Μέτσιος (τρομπέτα)
Χάρης Παπαθανασίου (βιολί)
Μανώλης Σταματιάδης (πιάνο, ακορντεόν)
