Το τηλεοπτικό κοινό φέτος έχει την τύχη να παρακολουθήσει πολλές νέες ελληνικές σειρές στη μικρή οθόνη. Ανάμεσα τους και τα «Φαντάσματα», το καινούριου κωμικού σίριαλ του STAR. Οι πρωταγωνιστές, Ορφέας Αυγουστίδης και Έλλη Τρίγγου, έδωσαν συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!».
Ο Ορφέας Αυγουστίδης μίλησε και για το πώς ήταν τα παιδικά του χρόνια με δύο γονείς ηθοποιούς. Υπενθυμίζεται ότι η Μαρία Τζομπανάκη και ο Ντίνος Αυγουστίδης υπήρξαν παντρεμένοι από το 1985 έως και το 1998. Στη διάρκεια της κοινής τους ζωής απέκτησαν τον γιο τους, ο οποίος ακολούθησε επίσης μία πορεία στον κόσμο της Τέχνης.
Ορφέα, μεγάλωσες στο κέντρο της Αθήνας, με δύο γονείς ηθοποιούς, τον Ντίνο Αυγουστίδη και τη Μαρία Τζομπανάκη. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Αυτή ήταν η δική μου πραγματικότητα, δεν έχει καταγραφεί ως κάτι ξεχωριστό, απλά στη θέση του «γραφείου» ήταν το «θέατρο». Όπως και ο δικός μου γιος βλέπει ότι ο μπαμπάς φεύγει για να πάει στη δουλειά και το αντιλαμβάνεται ως κάτι εντελώς νορμάλ, γιατί έτσι είναι.
Θυμάμαι να πηγαίνω στα γυρίσματα στο Rixter Music όπου έπαιζαν και οι δύο ή με τη μητέρα μου στο «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή». Ήταν φρικτή συνθήκη για μένα, τους έλεγα «σας παρακαλώ, μη με πάρετε στο γύρισμα» γιατί δεν άντεχα την ατελείωτη αναμονή.
Ενώ στο θέατρο ήθελα πολύ να είμαι στις κουίντες. Όταν ο πατέρας μου έπαιζε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Βίρα τις άγκυρες», ήμουν πιο μεγάλος και ξεπόρτιζα μόνος μου. Αυτή την παράσταση την είχα δει πάνω από εκατό φορές, από κάθε σημείο του Rex.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Λόφο του Στρέφη, εκεί έβγαινα, μέχρι που απέκτησα –στα 21 μου– το δικό μου σπίτι όταν έγινα οικονομικά ανεξάρτητος. Η παιδική μου ηλικία είχε πολύ ποδήλατο και παιχνίδι στον Λόφο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως στην ίδια πολυκατοικία, στον ίδιο όροφο, έμενε ο Αντώνης Καφετζόπουλος και με τον γιο του, τον Γιώργο, μεγαλώσαμε σαν αδέλφια. Στα χρόνια του Δημοτικού ο Γιώργος ήταν ο αδελφός που δεν είχα.
Μας πήγαιναν ατελείωτες βόλτες, μας συνόδευαν στο μπάσκετ. Άραζε ο Αντώνης και μας περίμενε στην ομάδα του Αστέρα Εξαρχείων. Άλλοι ήταν καλοί παίκτες, όπως ο Γιώργος, και άλλοι εξωφρενικά κακοί, όπως στη δική μου περίπτωση. Το ύψος βοήθησε μόνο για να αλλάζω τις λάμπες. (Γελάει.)
Εκτός από τα θέατρα, μεγάλωσες και μέσα στα σινεμά
Ο πατέρας μου τη δεκαετία του ’80 έκανε το Σινέ Αμόρε, πάνω από το Θέατρο Αμόρε. Κάποια στιγμή το έδωσε και φτιάξαμε το Σινέ Ψυρρή, προς τα τέλη του ’90, το οποίο κρατήσαμε για κοντά είκοσι χρόνια, και εγώ ήμουν εκεί και εργαζόμουν.
Το Σινέ Ψυρρή παρουσίαζε σινεφίλ ταινίες και επανεκδόσεις και αυτό το περιβάλλον διαμόρφωσε ένα μεγάλο μέρος της αισθητικής και των αναφορών μου.
