Στον καναπέ της εκπομπής «Στούντιο 4» κάθισε η Κατερίνα Γερονικολού, η οποία μίλησε μεταξύ άλλων για τα ατυχή περιστατικά που συνέβησαν στην ίδια και τον Γιάννη Τσιμιτσέλη φέτος, αλλά και για την απώλεια του πατέρα της.
«Όταν ήμασταν διακοπές την Καθαρά Δευτέρα μπήκαν στο σπίτι μας και μας έκλεψαν, και όταν πήγαμε σε ένα ταξίδι που το περιμέναμε πως και πως -ξαφνικά είχαμε 15 μέρες για τους εαυτούς μας να ξεκουραστούμε, μετά από έναν πολύ δύσκολο χειμώνα και μια δύσκολη άνοιξη- χάσαμε τις βαλίτσες μας και ουσιαστικά δεν είχαμε τίποτα. Τις βρήκαμε μετά από 4-5 μέρες» είπε αρχικά η Κατερίνα Γερονικολού.
Και πρόσθεσε: «Σου δημιουργείται αυτό που εγώ τουλάχιστον δεν το είχα, τον φόβο. Αυτό μπαίνει λίγο στο παιχνίδι. Φυσικά κάναμε πράγματα για να νιώσουμε ότι είμαστε ασφαλείς και καλά κάναμε, γιατί οι πληγές λίγο επουλώνονται. Το δικό μου μότο είναι πως σε κάθε ατυχία βρες ποια είναι η ευκαιρία και για εμένα η ευκαιρία σε αυτό είναι ότι δεν θέλω πια να δένομαι με αντικείμενα. Ήρθαν πέρασαν από την ζωή μου, έφυγαν. Δεν θα στεναχωρηθώ για αυτά, παρά μόνο για τα πιο σημαντικά».
«Είχα τις χρυσές βέρες των γονιών μου που τις κρατούσα και μετά λες ‘είμαι ηλίθια πού τις είχα βάλει;’. Όταν δεν ζεις τον τρόμο… Ήμουν αφελής. Τα είχα στο κομοδίνο μου. Ήταν πολύ εύκολη λεία», ανέφερε στην συνέχεια η Κατερίνα Γερονικολού σχετικά με τα κλοπιμαία από την διάρρηξη στο σπίτι της.
Η Κατερίνα Γερονικολού αργότερα μίλησε για τον πατέρα της που σήμερα συμπληρώνει 25 χρόνια από όταν έφυγε από την ζωή.
«Από τον μπαμπά μου έχω κυρίως χειρόγραφα, πράγματα πιο οικογενειακά. Σαν σήμερα έφυγε, πριν 25 χρόνια. Σίγουρα ο χρόνος είναι υπέρ μας προφανώς, αλλά για μένα είναι δεδομένο και ζητούμενο να μιλάμε για αυτούς για να μην τους ξεχνάμε», εξομολογήθηκε η Κατερίνα Γερονικολού.
Και συμπλήρωσε: «Δεν σκέφτηκα σήμερα πως δεν θα έρθω εδώ, για παράδειγμα, απλά είναι για μένα… Πως είναι τα γενέθλια μου που ξέρω ότι κάθε 1η Σεπτέμβρη έχω γενέθλια και 25 Νοεμβρίου είναι η γιορτή μου; Έτσι είναι και αυτή η μέρα. Είναι μια μέρα που ουσιαστικά είναι ένα τέλος και αντίστοιχα μια αρχή. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον ξεχάσω».
«Στην ζωή μου υπάρχει ένα πριν και μετά. Άφησα αρκετή αθωότητα πίσω όταν έχασα τον μπαμπά. Όχι ότι μετά πονηρεύτηκα. Απλά πρέπει να συγχωρείς την ζωή για αυτά που σου δίνει. Δεν έγινα πονηρή αλλά έχασα την αθωότητα ότι όλα είναι ροζ. Ήμουν στην παιδική, κοριτσίστικη, αφελή, γλυκιά, αθώα ύπαρξη και ξαφνικά έγινα ένα παιδί που κατάλαβα ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη, αλλά άδικη», είπε σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Κατερίνα Γερονικολού.
