Το αυτοκίνητο της Maria Chindamo βρέθηκε λίγο έξω από τις πύλες των χωραφιών που είχε στην κατοχή της στο προπύργιο Mancuso στο Limbadi της Ιταλίας. Εκεί ήλπιζε να χτίσει μια μικρή αγροτική επιχείρηση. Το μοτέρ λειτουργούσε, η πόρτα του οδηγού ήταν ανοιχτή. Τρίχες και αίμα ανακαλύφθηκαν στην άσφαλτο δίπλα στο αυτοκίνητο αλλά, τον Μάιο του 2016, δεν υπήρχε ίχνος της.
Η εξαφάνιση της Chindamo ήρθε ακριβώς έναν χρόνο αφότου ο σύζυγός της αυτοκτόνησε. Αυτή η σύμπτωση οδήγησε ορισμένους να υποθέσουν ότι ήταν μια δολοφονία εκδίκησης από την οικογένειά του που την θεωρούσε υπεύθυνη για τον θάνατό του, καθώς είχε τολμήσει να ζητήσει διαζύγιο.
Αλλά αυτή η ημερομηνία ήταν απλώς ένα τέχνασμα από πονηρούς μαφιόζους για να αποσπάσουν την προσοχή των ερευνητών. Η 42χρονη χήρα δολοφονήθηκε επειδή αρνήθηκε να πουλήσει τη γη της σε έναν γείτονα με σχέσεις με τη μαφία.
Μόνο τώρα ξέρουμε πώς η Τσιντάμο συνάντησε το τέλος της και, ακόμη και με τα πρότυπα της μαφίας, η δολοφονία της ήταν τρομερά αηδιαστική. Αφού σκοτώθηκε, το σώμα της έφαγαν γουρούνια, που είχαν αφήσει να πεινάσουν εσκεμμένα εκ των προτέρων. Τα υπολείμματα των οστών της στη συνέχεια συνθλίβονταν από μπουλντόζα.
Οι συσσωρευμένες ποινές έφτασαν τα 2.200 χρόνια
Οι λεπτομέρειες της φρικιαστικής δολοφονίας της Τσιντάμο ήταν μόνο μία από τις πολλές σοκαριστικές αποκαλύψεις που ακούστηκαν στη μεγαλύτερη δίκη της ιταλικής μαφίας τα τελευταία 30 χρόνια. Μια δίκη με 337 κατηγορούμενους, εκ των οποίων οι 207 κρίθηκαν ένοχοι και τόσα εγκλήματα που χρειάστηκαν τρεις γυναίκες δικαστές σχεδόν δύο ώρες για να διαβάσουν τις ετυμηγορίες. Οι συσσωρευμένες ποινές, που μοιράστηκαν την περασμένη εβδομάδα, έφτασαν τα 2.200 χρόνια.
Περίπου 2.500 αστυνομικοί συμμετείχαν στην έρευνα, που περιελάμβανε τουλάχιστον 24.000 υποκλοπές, και η δίκη έλαβε χώρα σε ένα τροποποιημένο τηλεφωνικό κέντρο, επειδή καμία αίθουσα του δικαστηρίου δεν μπορούσε να φιλοξενήσει τους 600 δικηγόρους, 900 μάρτυρες και διάφορα κελιά για όλους τους κατηγορούμενους.
Η δίκη αφορούσε την «Ndrangheta (η μαφία της Καλαβρίας) και αφορούσε σε μεγάλο βαθμό την εγκληματική δραστηριότητα μέσα και γύρω από την πόλη Vibo Valentia στη δυτική ακτή.
Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρέθηκαν πέντε φόνοι: τα βασανιστήρια και η δολοφονία εκδίκησης δύο μαφιόζων το καλοκαίρι του 1996. Η δολοφονία ενός γκέι γκάνγκστερ το 2002 και άλλη μια διπλή δολοφονία το 2002. Τρία από αυτά τα πέντε πτώματα δεν βρέθηκαν ποτέ.
Όποιος αρνιόταν να πουλήσει τη γη του σε μαφιόζους σκοτωνόταν, όπως και η Μαρία Τσιντάμο. Ένας άλλος άνδρας βασανίστηκε για τρεις ημέρες με μηχανές κοπής οπλών βοοειδών. Ένας άλλος «τεμαχίστηκε με τρακτέρ». Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ένας νεαρός βιολόγος ονόματι Matteo Vinci έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης με βόμβα στο αυτοκίνητό του: η έκρηξη έσπασε και τα δύο πόδια του και, μη μπορώντας να βγει από το αυτοκίνητο, κάηκε ζωντανός.
Αλλά εκτός από αυτές τις δολοφονίες, η δίκη αποκάλυψε το εξαιρετικό φάσμα άλλων απατών της Μαφίας.
«Κάνουμε λίγο από όλα», είπε ένας, «δολοφονίες, τοκογλυφίες, εκβιασμοί, νοθείες ψηφοφοριών, ναρκωτικά, ασφαλιστικές απάτες…»
Όταν οι άνθρωποι αρνήθηκαν να πληρώσουν χρήματα προστασίας, ο εκφοβισμός ήταν βάναυσος: ένας επιχειρηματίας που αρνήθηκε να πληρώσει 2.000 ευρώ στην μαφία κάθε μήνα βρήκε ένα νεκρό δελφίνι πεταμένο έξω από τα πράσινα παντζούρια της κατασκευαστικής του εταιρείας. Προφανώς βρέθηκε ξεβρασμένο σε κοντινή παραλία από έναν από τους μαφιόζους.
Επιχειρηματίας βρήκε νεκρό κουτάβι να κρέμεται στην πόρτα του μαγαζιού του
Ένας άλλος επιχειρηματίας που διατηρούσε ένα κατάστημα μόδας ανακάλυψε ένα νεκρό κουτάβι να κρέμεται από την πόρτα του μαγαζιού του. Τα πόδια του είχαν σπάσει. Άλλοι βρήκαν κομμένα κεφάλια κατσικιών ή έκαψαν τα αυτοκίνητά τους.
Η δίκη αποκάλυψε πώς τα πλοκάμια της ‘Ντραγκέτα έφτασαν σχεδόν σε κάθε γωνιά της ζωής της Καλαβρίας.
Μετά τη δίκη, ο αναπληρωτής εισαγγελέας, Vincenzo Capomolla, είπε ότι η «Ndrangheta ήταν «τόσο βαθιά ριζωμένη, τόσο διαδεδομένη, τόσο ανησυχητική που νομίζω ότι δεν υπήρχε καμία πτυχή της ζωής και του οικονομικού και κοινωνικού ιστού της επαρχίας που δεν εξαρτιόταν από την εκφοβιστική δύναμη αυτής της εγκληματικής οργάνωσης».
Ακόμη και οι Ιταλοί, κουρασμένοι από ιστορίες δεκαετιών για τη μαφία, βρήκαν αυτές τις νέες αποκαλύψεις εκπληκτικές.
Προέκυψε ότι η πρόσβαση σε κάθε είδους θέσεις εργασίας –ακόμα και στον δημόσιο τομέα– ελέγχεται από εγκληματικά καρτέλ: αν ήθελες να εργαστείς ως καθαρίστρια σε ένα νοσοκομείο ή στο τμήμα τροφοδοσίας ενός σχολείου, έπρεπε να πας με τα πόδια στον ντόπιο απατεώνα.
Ένας άλλος μάρτυρας περιέγραψε πώς οι εγκληματίες στόχευαν στα νεκροτομεία των νοσοκομείων. Η δουλειά τους ήταν να βεβαιωθούν ότι οι συγγενείς που πενθούν έδιναν δουλειά στο σωστό γραφείο κηδειών: υπήρχαν τρεις επιλογές, καθεμία ελεγχόμενη από διαφορετικές οικογένειες της Μαφίας, και έπαιρναν εναλλάξ για να υπερχρεώσουν συγγενείς για τις υπηρεσίες τους.
Αυτό το νεκροταφείο χρησιμοποιήθηκε επίσης για την απόκρυψη όπλων. Σε μια περίπτωση ο θυρωρός του νεκροταφείου ανακάλυψε ότι ένα πιστόλι Glock ήταν κρυμμένο σε μια από τις ταφικές κόγχες και το έκλεψε.
Κάθε αρτηρία της αστικής ζωής ήταν στην υπηρεσία των εγκληματιών. Τα ασθενοφόρα χρησιμοποιούνταν ως προσωπικά ταξί για τη μετακίνηση φυγάδων από τη μια πόλη στην άλλη. Μερικές φορές αναπτύχθηκαν επίσης για τη μεταφορά ναρκωτικών.
Το νερό που κυλούσε στις βρύσες των χωριών διοχετεύονταν σε φυτείες κάνναβης. Οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πολύ φοβισμένοι για να αναφέρουν τι συνέβαινε: όποιος καταγγέλλει τη μαφία συνήθως εξαφανίζεται σχεδόν αμέσως.
Γεμάτες χρήματα από την κυριαρχία του ευρωπαϊκού εμπορίου κοκαΐνης, «οι φυλές Ndrangheta ξέπλεναν τα βρώμικα χρήματά τους μέσω μιας επιχείρησης που ονομάζεται «Vibo Concrete». Οι οικοδομικές εταιρείες σε περιοχές που κυριαρχούσαν οι μαφιόζοι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την εταιρεία για οποιαδήποτε κατασκευή.
