Η βαθιά αισθαντική φωνή του, η ερμηνευτική του ικανότητα και η λαμπερή σκηνική του παρουσία του χάρισαν μία θέση στο μουσικό πάνθεον και τον τίτλο “Η Φωνή”. Συχνά χαρακτηρίζεται ως ο σπουδαιότερος Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα, αλλά και συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας. Ο Φρανκ Σινάτρα έφυγε από τη ζωή πριν από 22 χρόνια, το 1998, αφού άφησε πίσω του πλούσια κληρονομιά, στην οποία περιλαμβάνονται 1.300 τραγούδια αλλά και συμμετοχές σε περισσότερες από 50 ταινίες. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997, ενώ του απονεμήθηκαν συνολικά έντεκα βραβεία Γκράμι, μεταξύ αυτών και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του. Ως ηθοποιός απέσπασε το βραβείο Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για την ταινία Όσο υπάρχουν άνθρωποι (1953), ενώ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο δραματικό έργο Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι (1955).
Στο απόγειο της καριέρας του επικρατούσε η φήμη ότι “κάθε γυναίκα θέλει να τον έχει, κάθε άνδρας θέλει να γίνει αυτός”. όμως δεν τον ήθελαν μόνο θαυμαστές και επικριτές αλλά και το FBI. Η Υπηρεσία τον παρακολουθούσε για περίπου 40 χρόνια ενώ ο φάκελός του μετρά χιλιάδες σελίδες σχετικά με τις κινήσεις του, τις δηλώσεις του, τους φίλους του. Τα αρχεία που δημοσιοποιήθηκαν μετά τον θάνατό του το 1998 καταγράφουν στοιχεία από την πολύχρονη καριέρα του που καταμαρτυρούν ότι έζησε μία ζωή “με τον τρόπο του”.
Προσέλκυσε την προσοχή του FBI έπειτα από καταγγελία ότι πλήρωσε γιατρό 40.000 δολάρια για να τον κηρύξει ιατρικά ακατάλληλο για να υπηρετήσει στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και το FBI κατέρριψε τους ισχυρισμούς αυτούς, θεωρώντας νόμιμη την εξαίρεσή του για ένα τρυπημένο τύμπανο και ψυχολογικά ζητήματα, φήμες ότι είχε παρέμβει στο έργο της επιτροπής παρέμειναν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και έπληξαν και την καριέρα του στο τέλος του ’40.
Ο Σινάτρα ήταν διάσημος και για την ταραχώδη προσωπική του ζωή ενώ σκιές έριχναν στην καριέρα του οι φήμες για διασυνδέσεις με προσωπικότητες της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο Αλ Καπόνε. Ήταν γλεντζές και αναρίθμητες γυναίκες πέρασαν από το κρεβάτι του. Είχε επαφές και με τον κύκλο της οικογένειας Κένεντι. Για τις διασυνδέσεις του με τη Μαφία κλήθηκε να καταθέσει στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 18 Ιουλίου 1972 αλλά ποτέ δεν έγινε δυνατό να συνδεθεί με κάποιο γεγονός. Λόγω ιταλικής καταγωγής διατηρούσε στενή σχέση με την Κόζα Νόστρα, ενώ ένας θείος του ήταν μέλος της συμμορίας.
Ολόκληρη η καριέρα του φέρεται να ενισχύθηκε και να προωθήθηκε από τους μαφιόζους φίλους του. Ηταν γνωστές οι διασυνδέσεις του με τους Λάκι Λουτσιάνο, Μπάγκσι Σίγκελ, Γουίλι Μορέτι και τα ξαδέρφια του Αλ Καπόνε, τα αδέρια Φισκέτι. Ο ταλαντούχος κοωμικός Τζέρι Λιούις που ανήκε στον κύκλο του Σινάτρα είχε πει ότι ο Σινάτρα μετέφερε μαύρο χρήμα για χάρη της Μαφίας. Ο Σινάτρα αρνήθηκε τις φήμες λέγοντας ότι μετέφερε καλλιτεχνικό εξοπλισμό και πως ήταν αδύνατο να μεταφέρει 2 εκατ. δολάρια έξω από τις ΗΠΑ, αν και ο δημοσιογράφος Νόρμαν Μέιλερ γρήγορα κατέρριψε το επιχείρημά του λέγοντας ότι στη θήκη που μετέφερε ο Σινάτρα χωρούσαν περισσότερα από 2 εκατομμύρια. Ο Σινάτρα ήταν κολλητός με τον Τζο Φισκέτι που έλεγχε όλα τα κλαμπ στις ΗΠΑ.Μαζί του πήγε και στην Αβάνα όπου αυτόπτες είπαν ότι ο καλιτέψνης απόλαυσε τη φιλοξενία των μαφιόζων με βραδιές οργίων στο δωμάτιο όπου μπαινοέβγαιναν call girl. Οι γνωριμίες της Αβάνα έμειναν κοντά του και στη διάρκεια των χρόνων του στο Λας Βέγκας. Γύρω στα 30 του χρόνια η λάμψη του λέγεται ότι είχε αρχίσει να σβήνει καθώς στο προσκήνιο εμφανίζονταν νεότεροι και πολύ ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Είχε αποτύχει να έχει την τηλεοπτική καριέρα που επιθυμούσε και λέγεται ότι αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει το 1951. Ήταν όμως το 1953 που έκλεισε τον ρόλο της ζωής του στο Όσο υπάρχουν άνθρωποι που του χάρισε και το Όσκαρ Β Ανδρικού Ρόλου και έτσι κατάφερε να επανακάμψει. Οι φήμες θέλουν το αφεντικό της Columbia Studios να μην θέλει τον Σινάτρα αλλά να υποχώρησε έπειτα από ένα τηλεφώνημα από τον διαβόητο γκάνγκστερ Τζόνι Ροσέλι που τον έπεισε ότι ο Σινάτρα ήταν μία καλή λύση για όλους τους.
Ο διευθυντής του FBI Τζέι Έντγκαρ Χούβερ είχε περιγράψει τον Σινάτρα ότι έχει το “σύμπλεγμα της κουκούλας” και ήταν φανερό ότι απολάμβανε τη σκοτεινή αίγλη της συνεργασίας με γκάνγκστερ και εγκληματίες. Όταν του ζητούσαν στήριξη με οποιονδήποτε τρόπο ο Σινάτρα προσφερόταν ενώ η Μαφία στηρίχτηκε και στη λάμψη του για να καθιερώσει το Βέγκας ως πρωτεύουσα του τζόγου και του θεάματος. Παρουσιαζόταν σε δύο ξενοδοχεία ελεγχόμενα από τη μαφία και έπαιρνε το 2% των κερδών. Αυτό σήμαινε χρυσές δουλειές για τον καλλιτέχνη. Οι αναλυτές της εποχής λένε πως η σχέση ήταν αμφίδρομη καθώς προσέφερε υπηρεσίες με οποιονδήποτε τρόπο ο ένας στον άλλον, ο Σινάτρα στη Μαφία και τούμπαλιν.
Παντρεύτηκε τέσσερις φορές. Το 1939 τη Νάνσι Μπαρμπάτο, το 1951 τη θρυλική Άβα Γκάρντνερ, το 1966 τη Μία Φάροου και το 1976 την Μπάρμπαρα Μαρξ. Απέκτησε τρία παιδιά, τη Νάνσι, τον Φράνκι Τζούνιορ και την Τίνα Σινάτρα, που έχασε τον γιο της από καρδιακή ανακοπή. Πέθανε στις 14 Μαΐου 1998, αφού υπέστη οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου . Ετάφη στο Ντέζερτ Μεμόριαλ Παρκ στην Καλιφόρνια. Στο φέρετρό του τοποθετήθηκαν ένα πακέτο τσιγάρα, ένας αναπτήρας, ένα μπουκάλι Τζακ Ντάνιελς και δέκα κέρματα των 10 σεντ.
Πηγή: history.com, historyanswers.co.uk, eluniversal.com
