Δεν έχει τέλος το δράμα στην Τουρκία μετά τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ τα ξημερώματα της Δευτέρας.
Οι κάτοικοι στις σεισμόπληκτες περιοχές περνούσαν δίπλα από εκατοντάδες πτώματα που βρίσκονται σε γήπεδα και χώρους στάθμευσης, σηκώνοντας προσεκτικά από το πρόσωπο τις κουβέρτες που τα καλύπτουν και προσπαθώντας να αναγνωρίσουν τους νεκρούς συγγενείς τους.
Η Νάντα και ο Τούρκος σύζυγός της ρώτησαν μέλος των σωστικών ομάδων ποιος είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να βρουν την ανιψιά και την θεία τους μεταξύ των 100 και πλέον πτωμάτων που έχουν τοποθετηθεί στον χώρο στάθμευσης στο νοσοκομείο του Χατάι κοντά στην πόλη Αντάκια (Αντιόχεια) της νότιας Τουρκίας.
«Τσεκάρετε έναν προς έναν» τους είπαν.
«Η γυναίκα μου δεν μιλά τουρκικά και εγώ δεν βλέπω πολύ καλά», δήλωσε ο σύζυγος, που δεν έδωσε το όνομά του. «Πρέπει να ελέγξουμε όλα τα πρόσωπα. Χρειαζόμαστε βοήθεια» είπε χαρακτηριστικά, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Πολλοί από αυτούς που σκοτώθηκαν στον σεισμό –που σημειώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας– είχαν τοποθετηθεί σε ειδικούς σάκους, ή είχαν καλυφθεί με κουβέρτες ή μουσαμάδες, έως ότου τους αναγνωρίσουν συγγενείς ή φίλοι και τους μεταφέρουν από το σημείο αυτό. Τα πτώματα είχαν τοποθετηθεί σε σκηνές ή πάνω στο πεζοδρόμιο έξω από το νοσοκομείο των 1.130 κλινών που κατασκευάστηκε το 2016, το οποίο υπέστη πολύ μεγάλες ζημιές.
Σε κάποιους νεκρούς υπήρχαν ετικέτες με τα προσωπικά στοιχεία τους, σε άλλους όχι. Οι συγγενείς που εντοπίζουν κάποιο δικό τους πρόσωπο λαμβάνουν πιστοποιητικό θανάτου και άδεια ταφής από εισαγγελέα που βρίσκεται στο σημείο και στη συνέχεια μεταφέρουν τους νεκρούς με τα δικά τους οχήματα.
Μια γυναίκα που δεν μπορούσε να βρει την αδελφή της φώναζε: «Θεέ μου, κοίτα πώς είμαστε, θα είμαστε ευγνώμονες εάν βρούμε τις σορούς των δικών μας ανθρώπων».
Ο Ερντέμ, 36 ετών, εργαζόμενος στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης που ήρθε από τη Σμύρνη, στη δυτική Τουρκία, δήλωσε ότι ένα πρόβλημα είναι η έλλειψη νεκροτομείων και ότι οι συντονιστές περιμένουν φορτηγά-ψυγεία για να τοποθετήσουν τους νεκρούς.
Προς τα βόρεια, στο Καχραμανμαράς, κοντά στο επίκεντρο του σεισμού, τουλάχιστον 100 πτώματα είχαν τοποθετηθεί σε γήπεδο, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν για αναγνώριση.
Μια γυναίκα έπεσε στα γόνατα, κλαίγοντας. Εντός του αγωνιστικού χώρου και κάτω από σειρές άδειων καθισμάτων για θεατές, κείτονταν τα πτώματα τριών μικρών παιδιών καλυμμένα με σεντόνια πάνω σε παιδικά φορεία.
