Οι πολιτικοί σπαταλούν πολύ από τον χρόνο τους προσπαθώντας να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, γράφει αρθρογράφος του ΒΒC.
Περνούν νόμους, απαγορεύουν πράγματα, χρησιμοποιούν φόρους και παροχές για να μας ενθαρρύνουν να κάνουμε αυτό που θέλουν, σημειώνει ο Mark Easton.
“Αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια η βρετανική κυβέρνηση είχε βρει έναν άλλο τρόπο. Μπορεί να σου έχουν αλλάξει την συμπεριφορά, χωρίς καν να το έχεις συνειδητοποιήσει. Σε ωθούν σε αυτό. Αν παίρνετε το επίδομα πρόνοιας, μπορεί κάλλιστα να σας έχουν ήδη ωθήσει σε αυτό. Η “Ομάδα Συμπεριφοράς” ζήτησε να έχει περισσότερους άνεργους προκειμένου να ενδιαφερθούν να παρευρεθούν σε συνέντευξη για εξεύρεση εργασίας με σκοπό την υλοποίηση μιας έρευνας” γράφει ο Mark Easton.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, που διεξήχθη στη Μεγάλη Βρετανία, όσο πιο προσωπικό ήταν το μήνυμα για την πρόσκληση σε συνέντευξη, τόσο μεγαλύτερη ήταν η ανταπόκριση από τους ενδιαφερόμενους.
Για παράδειγμα, η έρευνα έδειξε ότι όταν το μήνυμα περιλάμβανε το όνομα του ενδιαφερόμενου και στο τέλος του μηνύματος υπήρχε η ευχή για καλή τύχη, τόσο περισσότερη ήταν η ανταπόκριση από τους αιτούντες για εύρεση εργασίας. Αυτή η προσωπική επαφή ήταν τόσο επιτυχής που τώρα χρησιμοποιείται σε κάθε κέντρο εργασίας στη χώρα.
Όλα ξεκίνησαν το 2008 με τη δημοσίευση ενός βιβλίου πάνω στην οικονομική συμπεριφορά, γραμμένο από τους Αμερικανούς ακαδημαϊκούς Cass Sunstein και Richard Thaler.
Το βιβλίο αυτό έγινε το αγαπημένο ανάγνωσμα των διακοπών από πολλούς πολιτικούς ηγέτες, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ντέιβιντ Κάμερον. Στους πολιτικούς άρεσε πολύ η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει ένας φθηνός και δόλιος τρόπος να επηρεάζεις τους ανθρώπους να κάνουν το “σωστό”, αναφέρει ο αρθρογράφος του BBC.
Η “Ομάδα Συμπεριφοράς” πωλεί πλέον την τεχνογνωσία της στις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Στη Γουατεμάλα έχουν κάνει θαύματα στην αύξηση των φορολογικών εσόδων της χώρας. Στην Αυστραλία έβαλαν τους ανθρώπους να πληρώνουν τα πρόστιμά τους και στη Μολδαβία ώθησαν τους ασθενείς με φυματίωση να πάρουν τα φάρμακά τους.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι “όλη η ιδέα είναι πατερναλιστική στην καλύτερη των περιπτώσεων και εντελώς απαίσιο στην χειρότερη περίπτωση”. Αλλά η ομάδα συμπεριφοράς λέει ότι δεν υπάρχει τίποτα ύπουλο σχετικά με το τι κάνει. Τα πάντα είναι διαφανή, λένε, και κανείς δεν χρειάζεται να κάνει κάτι που δεν θέλει. Έχει να κάνει με την ενθάρρυνση του κοινού να κάνει το “σωστό”.
Όποια κι αν είναι η γνώμη σας για αυτή την ώθηση, (nugding), γράφει ο Easton, είναι σαφές ότι οι πολιτικοί έχουν βρει έναν νέο τρόπο να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας.
Δείτε επίσης:
