DE PROFUNDIS (εκ βαθέων)
Καθώς κλείνουν πέντε μήνες συνεργασίας με τον «ENIKOS.GR», θα ήθελα σήμερα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους φίλους που επικοινωνούν μαζί μου με ευχές, επαίνους, ιδέες και πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις προς εμέ, τον… «αεί διδασκόμενο». Στα 72 χρόνια της θητείας μου στο ταλαίπωρο λειτούργημα είναι αλήθεια πως εργάσθηκα σε πολλές εφημερίδες, από τον «Ριζοσπάστη» και «Τα Νέα» ως τη «Μεσημβρινή», τη «Βραδυνή», τον «Ελεύθερο Τύπο», τις «Εικόνες» και αρκετές άλλες… Τις περισσότερες από αυτές διηύθυνα.
Κάποιοι «σχολιαστές» με ειρωνεύθηκαν για τις συνεχείς μεταπηδήσεις, χωρίς να γνωρίζουν ότι ΟΛΕΣ οφείλονται, όχι σε συμφέρον ή σε ιδεολογικές προτιμήσεις, αλλά σε ρήξη σχέσεων με εκδότες και σε παραίτηση ή σε απόλυση για τον ίδιο πάντα λόγο: Την τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ρήξη γιατί ο ένας εκδότης απαγόρευε το όνομα «Ανδρέας» στην… πρασινωπή εφημερίδα του, ο άλλος γιατί δεν ήθελε με τίποτε το όνομα «Μητσοτάκης» στη ..γαλάζια εφημερίδα του, ο τρίτος γιατί αξίωνε προβολή της τάδε Τράπεζας ή του τάδε μεγαλοεπιχειρηματία. Και άλλα παρόμοια «ων ουκ έστιν αριθμός»!…
Στον επίλογο του βιβλίου μου “Oι βαρόνοι των media» γράφω μεταξύ άλλων κάτι που θα ισχύει όσο ζω και υπηρετώ το λειτούργημα: «Δεν υπάρχει άνθρωπος να πει ότι αγόρασε την πέννα μου.
Ο καλός Θεός με βοήθησε να αποφύγω τους πειρασμούς, τα δολώματα, τους εκβιασμούς, όλα αυτά τα άνθη του κακού που πνίγουν το χώρο μας. Και χαίρομαι που άλλοι οκτώ στους δέκα συναδέλφους μου είναι ίδιοι και καλύτεροι από την αφεντιά μου. Χαίρομαι που ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς, ο Ανδρέας, ο Καραμανλής, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, η Αγγελοπούλου, ο οποιοσδήποτε ΚΑΠΟΙΟΣ, ουδέ καν διανοήθηκε να μου πει: «Μωρέ πόσο κάνει η πέννα σου, τι θέλεις για να μιλήσεις ή να το βουλώσεις;».
Και χαίρομαι ακόμη γιατί οι αντίπαλοι, οι άνθρωποι που ίσως δυσαρέστησα με τα άρθρα μου, με σέβονται και με υπολήπτονται περισσότερο από τους φίλους. Όχι δεν έχω κάνει περιουσία, δεν είμαι πλουσιότερος από όσο ήμουν πριν από 70 χρόνια. Δεν έχω βίλες, ούτε καν διαμέρισμα, μένω σε νοίκι. Ημουν καλά αμειβόμενος και περιέσωσα, με την αξέχαστη Λούη μου, τα απολύτως αναγκαία για έναν αξιοπρεπή επίλογό»…
Αλλά πάνω από όλα έμαθα, από τη θητεία μου στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, να μη φοβάμαι το θάνατο και να μη λατρεύω το χρήμα. Για αυτό και στους σπουδαστές μου λέω και ξαναλέω: «Αν θέλετε να λειτουργήσετε ελεύθερα μη φοβάστε το θάνατο και μη λατρεύετε το χρήμα. Θα κοπιάσετε αλλά σίγουρα θα πάτε μπροστά!»…
Αυτά για σήμερα «εκ βαθέων» και για όσους συμφωνούν με τις παραπάνω αρχές…
Ch.Passalaris @hotmail.com
