Το σχόλιο του Παύλου Παπαδημητρίου στο enikos.gr για την εθνική Βραζιλίας: Ένας προπονητής-«κολυμβήθρα»

Του Παύλου Παπαδημητρίου

Γεια σας και χαρά σας!Η Βραζιλία έγινε κυνική.Μας αρέσει δε μας αρέσει,έγινε….Και -μεταξύ μας- μας αρέσει γιατί αν περιμέναμε μόνο θέαμα και φρου-φρου μπορεί να μπαίναμε κι εμείς αεροπλάνο από νωρίς όπως μπήκαν οι μισητές αντίπαλοι Αργεντινή και (απ την επτάρα και μετά)Γερμανία αλλά και οι Ίβηρες Πορτογαλία και Ισπανία.

Ο κυνισμός είναι «φίλος» στο Μουντιάλ.Και χρήσιμος,πολύ χρήσιμος.Γιατί σε κρατάει προσηλωμένο στο στόχο που είναι το αποτέλεσμα.Και σε βοηθάει να διατηρείς (πριν και πάνω απ όλα)τη σωστή αμυντική συμπεριφορά σου.Όταν αμύνεσαι σωστά ως ομάδα μπορείς να επιλέξεις το πως,πότε και με ποιους τρόπους θα επιτεθείς.Κι όλα αυτά τα κάνεις σχεδόν τέλεια (όπως τα έκανε η Βραζιλία στο 2-0 επί του Μέξικο)όταν προπονητής σου είναι ο Αντενόρ Λεονάρντο Μπάχι.Στη χώρα του τον ξέρουν πολλά χρόνια ως «Τίτι»κι έτσι τον μαθαίνει πλέον και η υπόλοιπη υφήλιος.

Ο Τίτι λοιπόν (σε contrast με την τραγική για την Αργεντινή περίπτωση Σαμπαόλι)ήταν μακράν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποι της Βραζιλιάνικης ομοσπονδίας.Προσοχή,δε λέω ότι ντε και καλά η Σελεσάο θα σηκώσει το έκτο Coupe de monde στην ιστορία της.Δε λέω καν ότι θα προκριθεί στους τέσσερις.Υποστηρίζω όμως ότι αυτός ο τεχνικός έχει βρει την ιδανική χημεία ανάμεσα στους εργάτες και τους σούπερ σταρ.Και τους έχει στρατεύσει στον κοινό σκοπό με μαεστρία εμπνέοντας τους τη διάθεση για σκληρή δουλειά,όσο σκληρά τέλος πάντων είναι διατεθειμένοι να δουλεύουν οι ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας.

Σύμμαχοί του η δική του παροιμιώδης εργατικότητα,η ικανότητά του να κερδίζει κούπες (Μπραζιλεϊράο,Λιμπερταδόρες,Σουνταμερικάνα,Μουντιάλ συλλόγων)σε υψηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο και…η συντριβή της Βραζιλίας απ τη Γερμανία ένα εφιαλτικό βράδυ του Ιουλίου του 2014 στο Μπέλο Οριζόντε….

Οι Βραζιλιάνοι λοιπόν πίστεψαν ότι ο Τίτι θα είναι η δίκη τους «κολυμβήθρα»για να ξεπλυθούν η ντροπή και η εθνική ατίμωση.Εκείνος μέχρι τώρα ανταποκρίνεται.Κρατάει τα γκέμια όπως πρέπει αλλά και… μπουκάρει στο γήπεδο για να πανηγυρίσει αγκαλιά με τους παίκτες το δεύτερο γκολ επί του Μέξικο.Πάμε για τον προημιτελικό και βλέπουμε…..

ΥΓ:Η κουβέντα που ξεκίνησε μετά τους δυο γκραν γκινιόλ αγώνες της Κυριακής για το ποιον ωφελεί η κατοχή της μπάλας σ έναν αγώνα,είναι μακράν η πιο απολαυστική ποδοσφαιρική κουβέντα που θα μπορούσαμε να κάνουμε έστω κι αν ξεκίνησε (κατά την ταπεινή μου άποψη)από λάθος αρχική υπόθεση εργασίας…Θα επανέλθω σ αυτήν και από δω και απ τον Real Fm…

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ