Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση οδηγούν σε παρακμή τις γνωστικές ικανότητες σε μεγαλύτερες ηλικίες. Ωστόσο καμία από τις μελέτες δεν εξέτασε ποτέ έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες ανθρώπινης σύνδεσης: τις ερωτικές επαφές.
Νέα μελέτη του Κολεγίου Hοpe και του Πανεπιστημίου Purdue κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι καλές γνωστικές ικανότητες σε ηλικιωμένους συνδέεται με την ερωτική δραστηριότητα τους.
Οι ερευνητές εξέτασαν ηλικιωμένους Αμερικανούς και πόσο συχνά είχαν ερωτικές σχέσεις, ποιο ήταν το επίπεδο απόλαυσης και πόσο συναισθηματικά πλήρεις αισθάνονταν.
Οι ηλικιωμένοι από 75 έως 90 ετών φάνηκε ότι είχαν καλύτερες γνωστικές ικανότητες εάν είχαν συχνές ερωτικές επαφές. Έτσι είχαν καλή γνωστική ικανότητα για μία 5ετία εάν είχαν ερωτική επαφή τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.
Για τους ηλικιωμένους από 62 έως 74 ετών σημαντικός παράγοντας ήταν η ικανοποίηση που είχαν από τις ερωτικές επαφές, ιδιαίτερα τόσο η φυσική όσο και η συναισθηματική απόλαυση.
Επιπλέον η γνωστική υγεία των ηλικιωμένων ανδρών συνδέθηκε με υψηλή σωματική ευχαρίστηση. Η ίδια σύνδεση σωματικής ευχαρίστησης και γνωστικής λειτουργίας δεν παρατηρήθηκε σε ηλικιωμένες γυναίκες.
Οι λόγοι που φαίνεται ότι συνδέεται η γνωστική λειτουργία με την ερωτική επαφή μπορεί να είναι πολλοί. Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι η ερωτική επαφή συχνά περιλαμβάνει σωματική άσκηση. Αυτό σημαίνει ότι η βελτίωση των γνωστικών ικανοτήτων μπορεί να οφείλεται στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας, που ενδέχεται να αυξήσει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο και να μειώσει τη φλεγμονή.
Η ερωτική επαφή είναι επίσης γνωστό ότι μειώνει το στρες, που θεωρείται ότι εμποδίζει την ανάπτυξη των νευρώνων σε ορισμένα μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη.
Παράλληλα το η ερωτική επαφή μπορεί να βελτιώσει τη γνωστική λειτουργία μέσω της απελευθέρωσης ντοπαμίνης, η οποία είναι ένας νευροδιαβιβαστής που συνδέεται με τη βελτίωση της μνήμης.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τουλάχιστον ορισμένοι τύποι κοινωνικής δραστηριότητας μπορεί πραγματικά να παρέχουν προστασία έναντι της παρακμής των γνωστικών λειτουργιών. Ωστόσο απαιτείται περισσότερη έρευνα σε μεγαλύτερα δείγματα ανθρώπων και για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους.
