Άνοια και νόσο Πάρκινσον είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αργότερα στη ζωή τους οι άνθρωποι που κατά την παιδική τους ηλικία έβλεπαν συχνά εφιάλτες, σύμφωνα με νέα μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 7.000 Βρετανοί που γεννήθηκαν την ίδια εβδομάδα τον Μάρτιο του 1958.
Από αυτούς το 85% που έβλεπε εφιάλτες σε μεγάλη συχνότητα κατά την παιδική ηλικία παρουσίαζε συμπτώματα γνωστικών διαταραχών ή Πάρκινσον μέχρι την ηλικία των 50 ετών.
Οι γιατροί αξιολόγησαν τις γνωστικές ικανότητες των ατόμων αυτών το 2008 – όταν ήταν δηλαδή 50 ετών – και διαπίστωσαν ότι 267 άτομα των ατόμων (3,8%) που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν αναπτύξει ήδη γνωστική εξασθένηση, ενώ κάποιοι από αυτούς είχαν διαγνωσθεί με νόσο τη Πάρκινσον.
Τα παιδιά που έβλεπαν άσχημα όνειρα κατ’ εξακολούθηση στις ηλικίες των 7 και των 11 ετών είχαν 76% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κάποια διαταραχή μνήμης, ενώ οι πιθανότητες να διαγνωστούν με Πάρκινσον ήταν επτά φορές περισσότερες σε σχέση με τα άτομα που δεν έβλεπαν εφιάλτες σε τέτοια συχνότητα όταν ήταν παιδιά, σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Abidemi Otaiku.
«Τα αποτελέσματα ήταν ξεκάθαρα. Όσο πιο τακτικά τα παιδιά έβλεπαν άσχημα όνειρα, τόσο πιο πιθανό ήταν να αναπτύξουν γνωστική εξασθένηση ή να διαγνωστούν με τη νόσο του Πάρκινσον», τόνισε ο συγγραφέας και νευρολόγος Abidemi Otaiku.
Ο Otaiku σημείωσε, ωστόσο, ότι χρειάζεται εκτενέστερη έρευνα προκειμένου να βρεθούν τα αίτια των αποτελεσμάτων της έρευνας.
Οι πιθανοί λόγοι
Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να οφείλεται στην κληρονομικότητα.
Γονίδιο που είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο τακτικών εφιαλτών έχει συνδεθεί επίσης με τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Αλτσχάιμερ σε μεγάλη ηλικία, σύμφωνα με τον Otaiku.
Ένας άλλος πιθανός λόγος, σύμφωνα με τον ερευνητή, θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι οι εφιάλτες διαταράσσουν τον ύπνο, επηρεάζοντας συνάμα την αποκατάσταση της ενέργειας του εγκεφάλου.
Ωστόσο, εάν μελλοντικές μελέτες καταφέρουν τελικά να αποδείξουν τους λόγους για τους οποίους οι εφιάλτες συνδέονται με τις διαταραχές αυτές, η έγκαιρη αντιμετώπιση των εφιαλτών θα μπορούσε να γίνει μια «προσπάθεια πρόληψης» τόσο για την άνοια όσο και για τη νόσο του Πάρκινσον, υπογραμμίζει ο Otaiku.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι μεσήλικες και οι μεγαλύτεροι ενήλικες που έχουν συχνούς εφιάλτες μπορεί να έχουν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν τις δύο διαταραχές στο μέλλον.
