Πολλοί πιστεύουν πως ξέρουν καλά την Αθήνα. Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων η πρωτεύουσα έχει γίνει αγνώριστη.
Αν ξεφυλλίσεις ένα άλμπουμ με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Αθήνας θα διαπιστώσεις πως το αστικό τοπίο της έχει «μεταμορφωθεί» πολλές φορές. Η πόλη δεν είναι πλέον όπως ήταν κάποτε και ακόμα και οι πιο δημοφιλείς συνοικίες, οι πολυσύχναστες πλατείες ή και ορισμένα σημεία αναφοράς της έχουν αλλάξει ριζικά.
Ακόμα κι αν μένεις χρόνια στην πόλη ή αν δηλώνεις βέρος Αθηναίος μπορεί να δυσκολευτείς να αναγνωρίσεις κάποια σημεία της αν δεις φωτογραφίες της με «άρωμα άλλης εποχής».
Αναγνωρίζεις το σημείο που φαίνεται στην φωτογραφία; Σίγουρα το έχεις επισκεφτεί
– Βοτανικός Κήπος
– Εθνικός Κήπος
– Άλσος της Κηφισιάς
Κοίταξε καλά την φωτογραφία! Σου θυμίζει κάτι;
Παρόλο που κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, πολλά χαρακτηριστικά στοιχεία του έχουν διατηρηθεί αυτούσια μέχρι σήμερα.
Η λύση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στο παραπάνω στιγμιότυπο, το οποίο χρονολογείται μεταξύ του 1921 και του 925, φαίνεται μέρος του Εθνικού Κήπου και συγκεκριμένα το γεφυράκι του πάνω από την λίμνη.
Η φωτογραφία, η οποία ανήκει στο φωτογραφικό αρχείο της ΕΡΤ και αποτελεί μέρος της συλλογής «Πέτρου Πουλίδη», έχει «αιχμαλωτίσει» τον χρόνο στο καταπράσινο και κατάφυτο τοπίο του Εθνικού Κήπου όταν ακόμα η έκταση ονομαζόταν «Βασιλικός Κήπος».
Έκτασης 15,6 εκταρίων στο κέντρο της Αθήνας και, προσθέτοντας τον κήπο του Ζαππείου το πάρκο έχει έκταση 285 στρέμματα. Βρίσκεται δίπλα από τη Βουλή των Ελλήνων και εκτείνεται προς τα νότια όπου βρίσκεται το Ζάππειο Μέγαρο απέναντι από το Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου τελέστηκαν οι πρώτοι Μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896. Ο κήπος φιλοξενεί ακόμα αρχαία ερείπια, κίονες, μωσαϊκά κτλ.. Στο νοτιοανατολικό του άκρο βρίσκονται οι προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του μεγάλου Φιλέλληνα Εϋνάρδου, ενώ στο νότιο του άκρο βρίσκεται η προτομή του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Στην αρχαιότητα μέρος του κτήματος ήταν ο ιδιωτικός κήπος του φιλόσοφου και βοτανολόγου Θεόφραστου ενός εκ των διαδόχων του Αριστοτέλη. Ο κήπος ήταν ένα δώρο από το Δημήτριο το Φαληρέα προς τον δάσκαλό του. Στην ίδια έκταση υπήρχε επίσης ένα ιερό και μια βιβλιοθήκη.
Ο βασιλικός κήπος οριοθετήθηκε το 1836 από τον αρχιτέκτονα των ανακτόρων Φρίντριχ φον Γκέρτνερ, σε μια έκταση 500 περίπου στρεμμάτων. Επειδή η έκταση αυτή απέκλειε τον δρόμο Αθήνας-Αμαρουσίου-Κηφισιάς, το σχέδιο αυτό αναθεωρήθηκε το 1839 από τον Χοχ (Hoch), διευθύνοντα μηχανικό τής οικοδομής των ανακτόρων.
Ο κήπος των 155 στρεμμάτων ήταν προγραμματισμένος με εντολή τής βασίλισσας ως επιστημονικός και βοτανικός κήπος, καθώς και ως ιδιωτικός. το 1839 φυτεύτηκαν 15.000 καλλωπιστικά φυτά που μεταφέρθηκαν από τη Γένοβα, καθώς επίσης και με αυτοφυή είδη, που μεταφέρθηκαν από το Σούνιο και την Εύβοια. Λέγεται μάλιστα πως το ενδιαφέρον τής Βασίλισσας Αμαλίας για τον Κήπο ήταν τέτοιο, που περνούσε τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα ασχολούμενη προσωπικά με την φροντίδα του. Το 1842 η ίδια φύτεψε τις Ουασινγκτόνιες, που υπάρχουν μέχρι σήμερα στην είσοδο της λεωφόρου Βασιλίσσης Αμαλίας.
Το 1927 κατά την περίοδο της αβασίλευτης δημοκρατίας, η έκταση μετονομάστηκε από «Βασιλικό Κήπο» σε «Εθνικό Κήπο», όπως αποκαλείται μέχρι και σήμερα. Το πάρκο είναι ανοιχτός για το κοινό από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Στον κήπο υπάρχουν λίμνες με πάπιες, ένας μικρός ζωολογικός κήπος, καφετέρια, η παιδική βιβλιοθήκη και μια παιδική χαρά.
