Όλοι πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε καλά την Αθήνα και ειδικά το κέντρο της πρωτεύουσας. Οι περισσότεροι έχουμε περπατήσει στους δρόμους και τα σοκάκια της και έχουμε περιπλανηθεί σε παλιές συνοικίες της.
Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων η Αθήνα έχει γίνει αγνώριστη. Αν ξεφυλλίσεις ένα άλμπουμ με παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρεις να αναγνωρίσεις ορισμένους δρόμους, πολυσύχναστες πλατείες, δημοφιλείς συνοικίες κ.α. γνωστά σημεία της πρωτεύουσας ακόμα κι αν μένεις χρόνια στην πόλη ή αν δηλώνεις «βέρος» Αθηναίος.
Μία τέτοια φωτογραφία είναι και η παρακάτω στην οποία φαίνεται μία πολύ δημοφιλής και πασίγνωστη συνοικία της Αθήνας.
Αναγνωρίζεις την συνοικία; Μπορεί να έχεις περάσει από εκεί.
– Μετς
– Θησείο
– Κεραμεικός
Κοίταξε καλά την εικόνα. Σου θυμίζει κάτι;
Αν δεις την απάντηση, δεν θα πιστεύεις πόσο έχει αλλάξει η περιοχή με τα χρόνια.
Η λύση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στη φωτογραφία φαίνεται άποψη γειτονιάς στην περιοχή του Μετς. Η εικόνα αποτελεί μέρος του πλούσιου φωτογραφικού αρχείου της ΕΡΤ και της συλλογής του Πέτρου Πουλίδη.
Το Μετς είναι ανατολική συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται απέναντι και νοτιοανατολικά από το Ζάππειο επί του λόφου Λογγίνου, που αποτελεί νότια συνέχεια του λόφου Αρδηττού.
Οι πληροφορίες για το πώς πήρε το όνομα της η συνοικία διαφέρουν. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκε Μετς από το παράρτημα ξενοδοχείου του Ν.Θ. Τσούχλου. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι στην πλαγιά του λόφου που ήταν έρημη τότε από σπίτια, εγκαταστάθηκε το 1870 η μπυραρία του Μετς. Ο ιδιοκτήτης ήταν Βαυαρός και η μπύρα είναι ένας από τους νεωτερισμούς που οι Βαυαροί έφεραν στην Ελλάδα, φτάνοντας εδώ μαζί με τον Όθωνα. Αργότερα η μπυραρία μετατράπηκε σε καφέ-αμάν, με σαντούρια, βιολιά, κιθάρες και κοντραμπάσα.
Το βέβαιο είναι ότι εκείνα τα χρόνια η συνοικία είχε κερδίσει το προσωνύμιο «Παντρεμενάδικα» επειδή έδινε «καταφύγιο» σε παράνομους ερωτικούς δεσμούς.
Τον καιρό της Τουρκοκρατίας στα ψηλά σημεία της πάνω στον Αρδηττό, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη, που τροφοδοτούσαν με αλεύρι την περιοχή της Αθήνας. Στη διάρκεια της Επανάστασης και της πολιορκίας της Ακρόπολης οι Τούρκοι αξιοποίησαν τους μύλους αυτούς – αναγκασμένοι όμως να τους φρουρούν με 80 έως 100 στρατιώτες τον καθένα. Ο τελευταίος από τους μύλους, που είχε σωθεί σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας, κατεδαφίστηκε το 1986 από τον ιδιοκτήτη του.
