Όλοι αποφεύγουμε κάποιες ερωτήσεις και είναι φυσιολογικό. Ωστόσο, όταν μια γυναίκα αρνείται συστηματικά να έρθει αντιμέτωπη με ορισμένα ερωτήματα, συχνά αυτό μπορεί να υποδηλώνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία.
Οι γυναίκες αυτές μπορεί να κουβαλούν μια ιστορία που δεν μπορούν να μοιραστούν εύκολα. Κάποιες μεταφέρουν τις εμπειρίες τους σιωπηλά, όμως η σιωπή πάντα ακολουθεί ένα μοτίβο.
Παρακάτω είναι οκτώ ερωτήσεις που έχω παρατηρήσει ότι πολλές γυναίκες αποφεύγουν όταν η ζωή τους έχει φέρει κάτι δύσκολο.
7 ερωτήματα που αποφεύγει μια γυναίκα που έχει πληγωθεί
- “Πώς είσαι στ’ αλήθεια;”
- “Τι συνέβη στην τελευταία σχέση σου;”
- “Γιατί έμεινες;”
- “Πώς τα πας με τους δικούς σου;”
- “Γιατί δεν πίνεις;”
- “Γιατί δεν θέλεις (περισσότερα) παιδιά;”
- “Τι έχεις ανάγκη;”
- “Τι φοβάσαι;”
“Πώς είσαι στ’ αλήθεια;”
Αν μια γυναίκα αποφασίσει να απαντήσει με ειλικρίνεια στο ερώτημα, μπορεί να πει μια ατελείωτη ιστορία. Χρειάζεται μία ώθηση και μπορεί να αποκαλύψει τα πάντα. Αν αποφεύγει αυτή την ερώτηση, μια γυναίκα θέλει να προστατεύσει τα συναισθήματά της.
Δοκιμάστε αυτό: “Θέλεις παρέα;”. Και ανάλογα, πράξτε.
“Τι συνέβη στην τελευταία σχέση σου;”
Η αποφυγή αυτής της ερώτησης μπορεί να κρύβει προδοσία, θλίψη, σύγχυση. Ο πόνος στην αγάπη σπάνια είναι μια ξεκάθαρη ιστορία, και ακόμα κι αν εκείνη έχει προχωρήσει, μπορεί η ερώτηση αυτή, να τη γυρίσει στο παρελθόν. Η γυναίκα νιώθει τον φόβο της κριτικής.
Ο σεβασμός είναι η καλύτερη απόδειξη φροντίδας. Δοκιμάστε το: “Όταν νιώσεις έτοιμη να μοιραστείς περισσότερα για το παρελθόν σου, είμαι εδώ”.
“Γιατί έμεινες;”
Είναι μια σκληρή ερώτηση. Αν μια γυναίκα την αποφεύγει, μπορεί να φοβάται την κριτική. Οι άνθρωποι παραμένουν για λόγους που οι έξω δεν βλέπουν. Χρήματα, παιδιά, φόβος, πολιτισμός, απειλές, ελπίδα ότι η αυριανή μέρα θα είναι διαφορετική.
Η αγάπη και η κακοποίηση δεν μπορούν να συνυπάρχουν, και πολλές γυναίκες χρειάζονται χρόνο για να αλλάξουν λάθος πεποιθήσεις τους. Πολλές γυναίκες έχουν μάθει να είναι πιστές με κάθε κόστος. Η προσαρμογή χρειάζεται χρόνο. Δοκιμάστε το: “Σε πιστεύω. Αν χρειαστείς βοήθεια, είμαι εδώ”.
“Πώς τα πας με τους δικούς σου;”
Η σιωπή εδώ μπορεί να σημαίνει απομάκρυνση, απώλεια ή περίπλοκη κατάσταση. Μια γυναίκα μπορεί να παρακάμψει αυτή την ερώτηση επειδή η αληθινή απάντηση είναι μακροσκελής, ή επειδή προστατεύει μέλη της οικογένειας, ή επειδή υπάρχει θλίψη που δεν θέλει να εκφράσει σε μια χαλαρή συζήτηση.
Πολλές γυναίκες αναθεωρούν την έννοια της οικογένειας. Όταν εκείνη αποφεύγει , θεωρήστε το ως μια ένδειξη πως χρειάζεται προσοχή. Δοκιμάστε το: “Η οικογένεια είναι περίπλοκη. Αν ποτέ θέλεις να μιλήσεις, θα ακούσω χωρίς να κρίνω”.
“Γιατί δεν πίνεις;”
Οι άνθρωποι θεωρούν πως είναι μια απλή ερώτηση. Αν μια γυναίκα δεν απαντήσει, μπορεί να είναι σε θεραπεία, να είναι έγκυος, να προσπαθεί να συλλάβει, να παίρνει φάρμακα, να διαχειρίζεται άγχος ή απλώς να μην θέλει. Οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να είναι προσωπικό.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουν όλοι τις επιλογές τους για να τις σεβαστούμε. Αν αλλάξει θέμα ή το το ρίξει στο χιούμορ, αυτό είναι το σήμα για να σταματήσετε. Η επιλογή είναι ένα όριο. Η πίεση είναι περιττή.
“Γιατί δεν θέλεις (περισσότερα) παιδιά;”
Τίποτα δεν θα σπάσει τη ζεστασιά απ’ την ατμόσφαιρα πιο γρήγορα από αυτό το άχαρο ερώτημα. Μια γυναίκα μπορεί να το αποφύγει γιατί θρηνεί για μια αποβολή, βιώνει μετατραυματικό άγχος μετά τον τοκετό ή δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με τον σύντροφο της.
Η τρυφερότητα έχει σημασία. Όπως αναφέρει η ειδικός σε θέματα τραύματος, Judith Herman, η ανάρρωση εξαρτάται από σχέσεις ασφαλείς, και η ασφάλεια αυξάνεται όταν οι άνθρωποι δεν νιώθουν πίεση. Δοκιμάστε το: “Σε στηρίζω ό,τι και αν αποφασίσεις”.
“Τι έχεις ανάγκη;”
Αυτό ακούγεται χρήσιμο, αλλά μπορεί να μοιάζει με διαγώνισμα. Πολλές γυναίκες που έχουν περάσει κάτι επώδυνο έχουν μάθει να κρύβουν τις ανάγκες τους, ή δεν εμπιστεύονται τους άλλους. Όταν φροντίζετε ένα σπίτι, μια δουλειά και τη ρουτίνα ύπνου ενός μικρού παιδιού, το να ζητήσετε βοήθεια μπορεί να προκαλέσει ενοχές.
Η αναγνώριση μιας ανάγκης δεν είναι βάρος, είναι ένας δρόμος προς τη σύνδεση. Αν εκείνη αποφεύγει την ερώτηση, προσφέρετε κάτι συγκεκριμένο. Η κόπωση από τις αποφάσεις είναι πραγματική, ειδικά μετά από τραύμα.
Η μικρή, συγκεκριμένη υποστήριξη μπορεί να χαμηλώσει τον πήχη για την αποδοχή της φροντίδας. Δοκιμάστε το: “Μαγειρεύω την Τετάρτη, μπορώ να αφήσω μια μερίδα στην πόρτα;” Ή “Είμαι ελεύθερη από τις 2 έως τις 3 σήμερα, θέλεις να κρατήσω το μωρό ενώ κάνεις ντους;”
“Τι φοβάσαι;”
Αυτή η ερώτηση πυροδοτεί έντονα συναισθήματα. Ο φόβος μετά τον πόνο δεν είναι πάντα προφανής, συχνά εμφανίζεται ως έλεγχος, τελειομανία ή υπερκόπωση.
Ζούμε με ρουτίνες επειδή δίνουν στις ημέρες μας σταθερότητα και ηρεμία. Είναι μια δύναμη και μερικές φορές μια ασπίδα. Πολλές γυναίκες θα αποφύγουν αυτήν την ερώτηση, γιατί ο φόβος είναι πιο εύκολο να διαχειριστεί παρά να περιγραφεί.
Όπως έχει πει η Brené Brown, “Η ευαλωτότητα δεν είναι το να κερδίζεις ή να χάνεις, είναι το θάρρος να εκφραστείς όταν δεν μπορείς να ελέγξεις το αποτέλεσμα”.
Η έρευνά της μας βοηθά να δούμε ότι η έκφραση του φόβου απαιτεί συνθήκες φροντίδας, όχι πίεση για απόδοση. Δοκιμάστε το: “Δεν χρειάζομαι λεπτομέρειες. Είμαι εδώ, και δεν πρόκειται να φύγω”.
Δείχνοντας πραγματική φροντίδα
Αν παρατηρήσετε αποφυγή, αντισταθείτε στην επιθυμία να την αποκωδικοποιήσετε. Επιλέξτε την παρουσία αντί της ανάκρισης. Προσφέρετε επιλογές αντί για συμβουλές. Ζητήστε συγκατάθεση πριν προχωρήσετε σε πιο βαθιά θέματα.
Και θυμηθείτε ότι η μυστικότητα μπορεί να είναι μέρος της θεραπείας.
Μερικές απλές πρακτικές βοηθούν:
• Αντιγράψτε το ρυθμό της. Αν κρατάει τα πράγματα επιφανειακά, μην επιμένετε.
• Δημιουργήστε αίσθηση ασφάλειας. Καθίστε, αφήστε το τηλέφωνό σας, κρατήστε σταθερή επαφή με τα μάτια όταν είναι κατάλληλο και κρατήστε τη φωνή σας ήρεμη.
• Επιβεβαιώστε χωρίς δράμα. Ένα απλό “καταλαβαίνω” μπορεί να είναι η πιο θεραπευτική λέξη της συζήτησης.
• Να είστε συνεπείς. Μια καλή συζήτηση αξίζει. Το να είστε εκεί σταθερά, είναι αυτό που χτίζει την εμπιστοσύνη.
Παρακολουθώ επίσης τη γλώσσα μου.
Αποφεύγω τις ερωτήσεις “γιατί”, εκτός και αν ξέρω ότι το έδαφος είναι σταθερό.
Το “γιατί” ακούγεται σαν αίτημα για δικαιολόγηση. Το “Τι θα βοηθούσε”, “Πότε νιώθεις πιο ασφαλής”, και “Πού θα ήθελες να ξεκινήσεις” φαίνονται πιο ευγενικά.
Αν είστε η γυναίκα που αποφεύγει
Δεν είναι ντροπή στο να κρατάτε πτυχές της ζωής σας για τον εαυτό σας. Εσείς αποφασίζετε ποιος θα ακούσει την ιστορία σας και πότε. Αν θέλετε να μιλήσετε αλλά δεν ξέρετε πώς, γράψτε τις σκέψεις σας. Μοιραστείτε το με κάποιον που έχει κερδίσει αυτόν τον ρόλο. Αν δεν είστε έτοιμες, αυτό είναι απολύτως αποδεκτό.
Φροντίστε τον εαυτό σας. Οι μικρές, καθημερινές πράξεις αυτοφροντίδας, είναι σταθερά σημεία αναφοράς. Μην τα ξεχνάτε.
Για φίλους και συντρόφους
Αν την αγαπάτε, η δουλειά σας δεν είναι να την κάνετε να σας πει την ιστορία της είναι να είστε ένας αξιόπιστος φίλος. Προσφέρετε ό,τι μπορείτε πραγματικά μπορείτε. Αν πείτε ότι θα βοηθήσετε, να είστε στην ώρα σας. Αν υποσχεθείτε να κρατήσετε κάτι μυστικό, τηρήστε το. Η πραγματική φροντίδα είναι ήσυχη, συνεπής και πρακτική.
Και αν κάνετε λάθος και πιέσετε πολύ, πείτε το. “Ρώτησα κάτι πολύ προσωπικό. Συγνώμη”.
Η αποφυγή είναι πληροφορία. Όχι όλη η ιστορία, αλλά ένα σήμα ότι υπάρχει ευαισθησία. Όταν αντιλαμβανόμαστε αυτό το σημάδι με σεβασμό, ανοίγουμε τον δρόμο της θεραπείας. Οι πιο μαλακές αλλαγές είναι συχνά αυτές που μένουν.
Δώστε χρόνο. Επιλέξτε να ακούσετε. Αφήστε την πόρτα ανοιχτή. Όσο το κάνουμε αυτό, κάνουμε τους κύκλους μας πιο ασφαλείς, τις σχέσεις μας πιο σταθερές και τις μέρες μας λίγο πιο ελαφριές – μία ειλικρινή ερώτηση τη φορά.
