Η αναγνώριση της έλλειψης στοργής κατά την παιδική ηλικία μπορεί να είναι λυτρωτική και να οδηγήσει στην ανακάλυψη του εαυτού, παρά τις περιστασιακές στιγμές άρνησης και αυτό-αμφισβήτησης.
Συχνά, η κοινωνία μας υποτιμά τη συναισθηματική παραμέληση στην παιδική ηλικία, οδηγώντας τα άτομα σε μια κατάσταση αυτοκατηγορίας και άρνησης, αντί να αναγνωρίσουν τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στην ενήλικη ζωή τους. Παρακάτω θα διαβάσετε τα 7 σημάδια που δείχνουν ότι ως παιδί δεν εισπράξατε την στοργή που θα θέλατε.
7 σημάδια ότι δεν εισπράξατε αρκετή στοργή ως παιδί
- Δυσκολία με την αυτοεκτίμηση
- Υπερβολική ανεξαρτησία
- Δεν χαλάτε χατίρι
- Δυσκολία στις στενές προσωπικές σχέσεις
- Δυσφορία στη συναισθηματική έκφραση
- Ανάληψη ρόλων φροντιστή
- Υπερβολική αυτονομία σε συναισθηματικές καταστάσεις
Δυσκολία με την αυτοεκτίμηση
Αν η αυτοεκτίμησή σας είναι χαμηλή, αυτό μπορεί να μην είναι στοιχείο της προσωπικότητας, αλλά να σχετίζεται με τις εμπειρίες της παιδικής σας ηλικίας. Στη διαμορφωτική ηλικία, οι άνθρωποι για να χτίσουν αυτοεκτίμηση, χρειάζονται αρκετή ενθάρρυνση και φροντίδα. Η έλλειψή της μπορεί να είναι η ενστικτώδης απόκριση της συμπεριφοράς που εισπράχθηκε κατά την παιδική σας ηλικία.
Υπερβολική ανεξαρτησία
Όσο και αν μοιάζει παράδοξο, αφού η ανεξαρτησία είναι ένα επιθυμητό γνώρισμα, η υπερβολική ανεξαρτησία μπορεί να προέρχεται από έναν ριζωμένο φόβο εμπιστοσύνης στους άλλους. Ένας φόβος συχνός κατά την παιδική ηλικία. Αν είστε υπερβολικά ανεξάρτητοι, μην βιαστείτε να το θεωρήσετε ως προτέρημα. Εξετάστε την πιθανότητα η τόση ανεξαρτησία να δημιουργήθηκε ως ενστικτώδης αμυντικός μηχανισμός. Απαλλαγείτε από το στερεότυπο ότι η υπερβολική ανεξαρτησία είναι δύναμη.
Δεν χαλάτε χατίρι
Όσο και αν το να ευχαριστείς συνέχεια τους άλλους θεωρείται δείγμα καλοσύνης, η διαρκής προτεραιότητα στην ικανοποίηση των άλλων μπορεί να γίνεται σε βάρος της προσωπικής ικανοποίησης. Μπορεί να πιάνετε τον εαυτό σας να νιώθει πικρία για τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς. Η κακή αυτοεικόνα σχετίζεται με τη διαρκή παραμέληση του εαυτού. Βέβαια, η ανάγκη να ικανοποιούμε τους άλλους είναι ανθρώπινη, ωστόσο η παραμέληση των προσωπικών αναγκών οδηγεί σε ψυχολογική εξουθένωση. Αναρωτηθείτε γιατί δεν θέλετε να χαλάτε χατίρια. Ίσως επειδή αναζητάτε έγκριση και αποδοχή.
Δυσκολία στις στενές προσωπικές σχέσεις
Η δυσκολία αυτή σχετίζεται με την υπερβολική ανεξαρτησία και την ικανοποίηση των αναγκών των άλλων. Ωστόσο, πρόκειται για γνωρίσματα που επιδρούν στον τρόπο που διαμορφώνουμε τις σχέσεις μας. Οι άνθρωποι που ως παιδιά, δεν εισέπραξαν αρκετή αγάπη, μπορεί να θέλουν διαρκώς να διατηρούν μία απόσταση ασφαλείας απ’ τους άλλους, να προστατεύουν τον προσωπικό τους χώρο, φοβούμενοι μην φανούν ευάλωτοι. Η παραμονή ωστόσο σε αυτή την απόσταση, υψώνει εμπόδια στη συναισθηματική σύνδεση και την βαθιά, ουσιαστική επαφή. Αυτό που μετρά στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι ο τρόπος που τις διαμορφώνουμε, όχι τα εμπόδια και τα όρια που τους θέτουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.
Δυσφορία στη συναισθηματική έκφραση
Νιώθετε δυσφορία κατά την έκφραση των συναισθημάτων σας; Είτε πρόκειται για χαρά, θυμό, ή θλίψη, οι άνθρωποι που ως παιδιά, στερήθηκαν τη στοργή, δυσκολεύονται στην έκφραση. Μπορεί να το κάνουν καθώς θεωρούν ότι έτσι, διασφαλίζουν την αρμονία και τη γαλήνη στην οικογένεια, αποφεύγοντας κάθε πιθανή σύγκρουση. Αναλύοντας ωστόσο αυτή τη συμπεριφορά, ανακαλύπτει κανείς ότι, η απροθυμία συναισθηματικής έκφρασης εκβάλλει από τον φόβο της απόρριψης, μία καλά εδραιωμένη φοβία της παιδικής ηλικίας. Είναι αναγκαίο κάθε άνθρωπος ν’ απαλλαγεί από τον φόβο έκφρασης συναισθημάτων, αφού αυτή ποτέ δεν απειλεί τις ουσιαστικές σχέσεις ούτε την αξία μας ν’ αγαπηθούμε.
Ανάληψη του ρόλου του φροντιστή
Οι άνθρωποι που, ως παιδιά χρειάζονταν περισσότερη αγάπη, έχουν την τάση να φροντίζουν ή να στηρίζουν τους άλλους. Αυτό συμβαίνει επειδή η προστασία και φροντίδα των άλλων ερμηνεύεται, υποσυνείδητα, ως προσπάθεια προσφοράς όσων οι ίδιοι έχουν στερηθεί κατά τα διαμορφωτικά τους χρόνια. Με μία ενδοσκόπηση στην ανάγκη να φροντίζουν τους άλλους, οι άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν τις δικές τους ανικανοποίητες ανάγκες του παρελθόντος. Μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι μέσα από τις πράξεις αυτές αναζητούν την έγκριση και τη στοργή, το αίσθημα του ανήκειν και του σκοπού που τούς έλειψε.
Υπερβολική αυτονομία σε συναισθηματικές καταστάσεις
Σε μία κοινωνία που επικροτεί τη συναισθηματική αυτονομία και ανεξαρτησία, τη δυνατότητα να τα καταφέρνεις μόνος σου, η υπερβολική αυτονομία στις συναισθηματικές καταστάσεις μπορεί να μοιάζει προτέρημα. Μπορεί ωστόσο να είναι σημάδι μίας παιδικής ηλικίας που έχει στερηθεί την αγάπη. Σε μία ενδοσκόπηση, μπορεί κάποιος ν’ ανακαλύψει ότι το γνώρισμα αυτό δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής, αλλά ανάγκης. Ως παιδί, μπορεί να μάθατε ότι, η ευαλωτότητα και η αναζήτηση συναισθηματικής υποστήριξης οδηγεί σε απογοήτευση και απόρριψη. Έτσι, προσαρμοστήκατε στο να βασίζεστε αποκλειστικά στον εαυτό σας για τη διαχείριση των συναισθηματικών σας διακυμάνσεων.
Η συνειδητοποίηση της ανάγκης για υπερβολική αυτονομία
Ενώ η αυτονομία είναι πράγματι ένα χάρισμα, η αδυναμία να στηριζόμαστε στους άλλους σε συναισθηματικές καταστάσεις, μαρτυρά πολλά για το παρελθόν μας. Μπορεί να είναι ένδειξη ότι στερηθήκαμε τη στοργή που χρειαζόμασταν ως παιδιά. Η κατανόηση αυτού του μηχανισμού μπορεί να είναι βήμα προς την αναζήτηση υγιέστερων συναισθηματικών σχέσεων και τον απεγκλωβισμό από την ανάγκη για υπερβολική αυτονομία.
Οι δυσκολίες είναι κομμάτι της αυτό-ανακάλυψης
Οι περίπλοκες ανθρώπινες συμπεριφορές και τα μοτίβα, συχνά έχουν βαθιές συνδέσεις με τις πρώιμες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Συμπεριφορές όπως αυτές που εκτέθηκαν, αποτελούν υποσυνείδητους μηχανισμούς διαχείρισης που έχουν βασικό ρόλο στην αλληλεπίδραση με τον κόσμο.
Για όσους εντοπίζετε τις παραπάνω τάσεις στη συμπεριφορά σας, η κατανόησή τους μπορεί να είναι το κλειδί για τη λύτρωση και τη συναισθηματική ίαση. Η αναγνώριση των συμπεριφορών αυτών θα οδηγήσουν σε αυτό-συμπόνια και την προσωπική ευημερία.
