Η πιο σκληρή, ξακουστή και θρυλική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις, αυτή του “Ταρζάν”, συμπεριλαμβάνεται στη διοργάνωση που επιστρέφει φέτος έπειτα από αρκετά χρόνια.
Ο “Ταρζάν” στη θέση “Ζαχαράκη”, στη Φουρνά Ευρυτανίας, ήταν η 2η πιο γνωστή παγκοσμίως ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις μετά τις ειδικές διαδρομές Βωξίτες – Καρρούτες – Προσήλιο. Η καλύβα του “Ταρζάν” βρίσκεται στα σύνορα των νομών Φθιώτιδας, Ευρυτανίας και Καρδίτσας.
Απέχει μόλις 6 χλμ. από τη Ρεντίνα, 12 χλμ. από τη Φουρνά, 52 χλμ. από το Καρπενήσι και 80 χλμ. από τη Λαμία.
Πώς πήρε το όνομά της η τοποθεσία
Η τοποθεσία πήρε το όνομά της από τον Κώστα Ζαχαράκη, από τη Ρεντίνα, που ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Στα 36 του χρόνια, στα Τρίκαλα το 1822, σκοτώθηκε στην εξέγερση εναντίων των Τούρκων.
Ο Κώστας Ζαχαράκης είχε χτίσει μια βρύση σ’ αυτόν τον τόπο κι έτσι το μέρος πήρε το όνομά του. Σήμερα είναι ένας χώρος αναψυχής με παιδική χαρά, μπασκέτες, τραπεζάκια, με την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, που χτίστηκε τη δεκαετία του 1950, δίπλα στη καλύβα του περίφημου Ταρζάν και το ξύλινο σπιτάκι του Δασαρχείου Ρεντίνας.
Μετά τον “Ζαχαράκη” ο δρόμος κατηφορίζει για τη Ρεντίνα, για το Σμόκοβο και για τον κάμπο της Καρδίτσας.
Όλοι οι παγκόσμιοι οδηγοί του Ράλι Ακρόπολις είχαν σταματήσει και συνομιλήσει με τον “Ταρζάν”, τον κατά κόσμον Γιώργο Μπούργο, που έμενε για πολλά χρόνια μόνος στην περιοχή.
Το Ράλι περνούσε από την καλύβα του από το 22ο ράλι του 1975. Τότε η ειδική διαδρομή ονομαζόταν “Φουρνά”, ενώ με την ονομασία “Ταρζάν” πρωτοεμφανίστηκε στο 26ο Ράλι το 1979. Σ’ εκείνον τον αγώνα, μόνο στο πρώτο σκέλος Αθήνα-Καλαμπάκα Ι είχαν εγκαταλείψει 79 αυτοκίνητα.
Στο 27ο Ράλι του 1980 μετονομάστηκε σε νέος Ταρζάν, ενώ στο 33ο Ράλι του 1986 η ειδική εμφανίζεται ξανά στον αγώνα ως “Ταρζάν” στην κλασική της έκδοση των 30,3 χιλιομέτρων. Ξεκινούσε από την καλύβα του Ταρζάν και τερμάτιζε στο γήπεδο της Τσούκας.
Η θρυλική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις
Η παρουσία της ειδικής ήταν συνεχής μέχρι και το 42ο Ράλι του 1995. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είχε μετονομαστεί σε Ρεντίνα-Ταρζάν ,αφού χρησιμοποιούσε το 2ο μισό του κλασικού Ταρζάν (τερματισμός στην Τσούκα).
Το 2003 στην εορταστική 50ή διοργάνωση του εθνικού αγώνα, η ειδική που μάλιστα διεξήχθη δύο φορές, είχε το θρυλικό όνομα του “Ταρζάν”.
Πίσω από την ειδική αυτή διαδρομή, που ξεκινά από το Σπίτι του Διαβάτη, κρύβεται ο θρύλος του “Ταρζάν”, η συγκλονιστική ιστορία του αστυφύλακα Γιώργου Μπούργου.
Ο αστυφύλακας που έγινε θρύλος του Ράλι Ακρόπολις
Ο Γιώργος Μπούργος ήταν αστυφύλακας. Καταγόταν από τη Φουρνά Ευρυτανίας και ζούσε στην Αθήνα. Διαγνώστηκε με φυματίωση στα 40 του χρόνια. Όταν οι γιατροί του είπαν ότι του μένει ελάχιστος χρόνος, εκείνος αποφάσισε να εγκατασταθεί στο βουνό για να αναπνέει καθαρό αέρα.
Επέστρεψε, έτσι, στον τόπο της καταγωγής του για να περάσει τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Ωστόσο, το οξυγόνο του βουνού και η ζωή εκεί του χάρισαν άλλα 52 χρόνια ζωής, ανατρέποντας τις ιατρικές γνωματεύσεις.
Πέθανε τον χειμώνα του 1992 σε ηλικία 92 ετών.
Οι 4Τροχοί στην Ειδική Έκδοση: “Οδηγός του Θεατή” για το 42ο Ακρόπολις του 1995 είχαν γράψει για τον “Ταρζάν”: “Ο θρύλος πέθανε, η ειδική άλλαξε πορεία αλλά και φιλοσοφία”.
Στο διαδικτυακό δημοψήφισμα “Hall of fame” που πραγματοποίησε η Ε.Λ.Π.Α. από 16/12/2010 έως 3/3/2012 για το ποια είναι η πιο γνωστή Ακροπολική Ειδική Διαδρομή, ο Ταρζάν ήρθε 4ος παίρνοντας το 11% από τις 1.500 ψήφους αυτών που συμμετείχαν.
Αφιέρωμα στον “Ταρζάν”
Τον Σεπτέμβριο του 2001 δημοσιογραφική ομάδα του περιοδικού DRIVE έκανε ένα οδοιπορικό- αφιέρωμα στον Ταρζάν και στην ιστορία του. Τότε, την καλύβα του Ταρζάν τη διατηρούσε η κυρία Σοφία ως καταφύγιο ξεκούρασης για τους περαστικούς.
Είχε δηλώσει τότε: “Ήταν περήφανος ο γέροντας. Δυνατός και σκληροτράχηλος μέχρι την ημέρα που πέθανε. Ζούσε μονάχος του. Δεν είχε κάποιον να τον προσέχει γιατί απλά δεν τον χρειαζόταν.
Αντίθετα αυτός φρόντιζε όσους περνούσαν από την καλύβα του. Τότε που γινόταν ο δρόμος για τη Φουρνά, είχε τους εργάτες της ΜΟΜΑ και τους κοίμιζε στην καλύβα του.
Ψήνανε το βράδυ στο τζάκι κοντοσούβλι και παιδάκια, πίνανε κρασάκι και λέγανε ιστορίες. Ο Ταρζάν είχε την καλύβα του ανοιχτή σε όλους. Δεν ήτανε ερημίτης. Δεν ήρθε εδώ για να μονάσει.
Κατέβαινε στην Αθήνα για να βλέπει την κόρη του και στο χωριό ερχόταν, όμως έμενε εδώ γιατί του άρεσε. Στο χωριό όλοι τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν.
Ήταν γραμματιζούμενος άνθρωπος, σοφός, και όποιος χωριανός χρειαζόταν βοήθεια ερχόταν στον παππού. Του Ταρζάν του άρεσαν τα ράλι. Ευχότανε σε όλους καλή επιτυχία και καθότανε στην καρέκλα του εδώ στη σκιά και τους κοιτούσε που ξεκινούσαν. Του άρεσε να ακούει τις μηχανές να γκαζώνουν”.
Σήμερα η καλύβα του Ταρζάν, που βρίσκεται σε μια παραδεισένια τοποθεσία, γεμάτη πράσινο με έλατα, φτέρες και κάθε είδους δέντρο, είναι κλειστή για τους περαστικούς, αν και παραμένει σημείο αναφοράς.
Η φιλοσοφία της ζωής του ήταν αποτυπωμένη σε σανίδες, με μεγάλα γράμματα:
-Παραπονιόμουν που δεν είχα παπούτσια ως τη στιγμή που είδα κάποιον που του έλειπαν τα πόδια.
-Το σήμερα έφυγε, το αύριο δεν ήρθε ακόμα, μην το αφήσεις να πάει χαμένο.
-Όστις την γλώσσαν της αληθείας ομιλεί, στερείται φίλων και εχθρών.
-Γνώρισα ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα.
Με πληροφορίες και φωτό από: automotopatras.gr, xwmatinos.gr, ximeropress.gr
