Ένα βάρβαρο και απάνθρωπο έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων, τηρείται στην Λέσβο. Σε μεγάλες γιορτές όπως του Αγίου Χαραλάμπους, της Αγίας Παρασκευής, του Ταξιάρχη, σε ορισμένα χωριά του νησιού περιφέρουν έναν ταύρο και στο τέλος τον σφάζουν.
Το συγκεκριμένο έθιμο έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις σε φιλοζωϊκές οργανώσεις που μιλούν για κακοποίηση και θανάτωση ζώου και ζητούν άμεσα την κατάργησή του. Αλλά και απλοί πολίτες το χαρακτηρίζουν απάνθρωπο, αναχρονιστικό και απαράδεκτο και υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα όριο στα έθιμα και τις παραδόσεις.
Σε χωριά όπως ο Μανταμάδος, η Αγία Παρασκευή κ.α. με την ευκαιρία των πανηγυριών σε μεγάλες εορτές επαναφέρουν το συγκεκριμένο έθιμο, αν και το 2015 μετά τις αντιδράσεις απαγορεύτηκε. Ωστόσο σε πολλές περιοχές εξακολουθούν να το τηρούν. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του πρόκειται για μια παράδοση συνυφασμένη με τη λαογραφία και το θρησκευτικό αίσθημα. Είναι όμως τουλάχιστον ντροπή εν έτει 2023 και με το πρόσχημα ότι η συγκεκριμένη ενέργεια γίνεται προς τιμήν Αγίων, να θανατώνεται ένα ζώο. Δεν συνάδει με κανένα χριστιανικό ιδεώδες μια τέτοια ενέργεια, αλλά αντιθέτως προσβάλλει την πίστη μας και τον πολιτισμό μας.
Φιλοζωϊκές οργανώσεις και απλοί πολίτες με αναρτήσεις τους στα social media ζητούν την κατάργηση της περιφοράς και της σφαγής του ταύρου και καλούν μάλιστα και την επίσημη Εκκλησία να πάρει θέση για το θέμα.
Σημειώνεται ότι ο ταύρος στολίζεται με λουλουδένιο στεφάνι στον λαιμό και χρυσώνονται τα κέρατά του. Κρεμούν και στο μέτωπό του επιγραφή με το όνομα του δωρητού (κουλπαντζή). Ο ταύρος που πρόκειται να θυσιαστεί, περιφέρεται υπό τους ήχους λαϊκής μουσικής στους δρόμους του χωριού Αγία Παρασκευή και σε άλλες περιοχές.
Τα μέλη του «συμβουλίου» τριγυρνούν με δίσκους, όπου ρίχνονται τα αφιερώματα και με ένα ασημένιο μυροδοχείο με ροδόσταμο, ραντίζουν τον κόσμο και εύχονται υγεία και χαρά, ενώ οι κάτοικοι ακουμπούν με το χέρι τον ταύρο. Στο τέλος των εκδηλώσεων ο ταύρος θυσιάζεται στο σφαγείο όπου τεμαχίζεται και στη συνέχεια μεταφέρεται στην αυλή της εκκλησίας όπου μαγειρεύεται σε τεράστια καζάνια, σύμφωνα με το έθιμο.
Παλιότερα δε, το ανατριχιαστικό ήταν ότι μικροί και μεγάλοι έπαιρναν βαμβάκι που το βουτούσαν στο αίμα του ταύρου για φυλαχτό, όπως και λουλούδια από το στεφάνι. Θεωρείτο ότι το αίμα του ταύρου προστατεύει όποιον το έχει ως φυλαχτό.
Το 2015 είχε ανοίξει ξανά η συζήτηση για να μπει τέλος στο έθιμο. Για ένα χρονικό διάστημα δεν πραγματοποιείτο η περιφορά και η σφαγή του ζώου και μάλιστα απαγορεύτηκε, όμως, σταδιακά σε ορισμένα χωριά επανήλθε.
