Θλίψη έχει σκορπίσει στον χώρο της επιστήμης και της φιλοσοφίας ο θάνατος του σπουδαίου φυσικού και συγγραφέα, Γιώργου Γραμματικάκη σε ηλικία 84 ετών έπειτα από βραχύβια νοσηλεία στην εντατική του ΠΑΓΝΗ.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του λίγο μετά την απώλεια του αγαπημένου αδελφού του, Κώστα Γραμματικάκη είχε μιλήσει για τον ρόλο της Ευρώπης, για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα μας, για τους νέους που, όπως έχει πει, έπρεπε να τους ζητήσουμε συγγνώμη, ενώ σε μια κατάθεση ψυχής παραδέχτηκε ότι έχει βιώσει τη μοναξιά.
«Έχω βιώσει πάρα πολύ τη μοναξιά και θα έλεγα μια πολυδιάστατη μοναξιά. Γιατί έζησα ότι τις μεγάλες αποφάσεις, τις μεγάλες συγκρούσεις έπρεπε μόνος σου να τις αντιμετωπίσεις. Δεν είχες ανθρώπους δίπλα σου και δεν πρέπει να έχεις». Αυτά ήταν μερικά από τα λόγια του Γιώργου Γραμματικάκη, στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη στο CRETA.
Για βραβείο Ηθικής Τάξεως , το οποίο είχε λάβει, είχε αναφέρει ότι έχει μεγάλη αξία για εκείνον, γιατί ήρθε από τον γενέθλιό του τόπο. «Επιθυμία μου θα ήταν να ζούσε ο αδελφός μου ο Κώστας και σε αυτόν να το αφιερώσω, γιατί πιστεύω ότι το άξιζε περισσότερο από μένα», είχε πει χαρακτηριστικά συγκινημένος.
Δείτε εδώ τη συνέντευξη του Γιώργου Γραμματικού
«Η Κόμη της Βερενίκης»
Ένα από τα πιο σπουδαία έργα του Γιώργου Γραμματικάκη ήταν το έργο του «Η κόμη της Βερενίκης». Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και όμορφα χωρία που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο είναι εκείνο που αφορά στην ανθρώπινη ύπαρξη:
«Το ίδιο όμως ισχύει και για τα πρωτογενή υλικά της ανθρώπινης ύπαρξης – το οξυγόνο, τον σίδηρο ή το ασβέστιο – που συνιστούν το σώμα ή το μυαλό μας. Είναι προϊόντα επίμονης αστρικής κατεργασίας. Η αυτοκτονία του άστρου που τα σκόρπισε κάποτε ως αστρική σκόνη δεν φαίνεται μία πράξη άσκοπη. Συγκλονιστική όσο κι αν είναι η ιδέα, εν τούτοις είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Και τη ζωή μας οφείλουμε στον θάνατο κάποιου άστρου».
Η χώρα των υποκριτικών εκπλήξεων
Στο βιβλίο «Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής» έγραφε χαρακτηριστικά τα εξής:
«Οι περιεκτικοί χαρακτηρισμοί είναι κατά κανόνα επικίνδυνοι. Η Ελλάδα όμως –η σύγχρονη Ελλάδα– μπορεί χωρίς μεγάλη δυσκολία να χαρακτηριστεί ως η χώρα των υποκριτικών εκπλήξεων. Κάποια στιγμή ένα θέμα, συχνά για λόγους τραγικούς, έρχεται στην επιφάνεια. Αρχίζει ο χορός της εκπλήξεως, των επιφωνημάτων και της καταδίκης. Επιστρατεύονται κάθε είδους ειδικοί και αναζητώνται οι αιτίες. Ότι εντούτοις κάποια στιγμή θα φτάναμε εκεί, κάποια στιγμή θα είχαμε θύματα, κάποια στιγμή θα περνούσαμε το όριο είναι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αυτονόητο. Συνήθως μάλιστα άνθρωποι ευσυνείδητοι, ή που έβλεπαν μακρύτερα, είχαν προειδοποιήσει. Το πολιτικό ωστόσο και κοινωνικό μας πλέγμα έχει μικρή την ικανότητα αντιδράσεως. Τώρα, τη στιγμή της επικαιρότητας, θρηνούν όλοι και διερωτώνται. Ευτυχώς, δεν διαρκούν όλα πολύ. Απλώς ώς την επόμενη έκπληξη, τον επόμενο θρήνο, την επόμενη υποκρισία».
Το… πραγματικό μας Σύμπαν
Σε ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα που είχε αναρτήσει στο προσωπικό του ιστολόγιο στο facebook, ο Γιώργος Γραμματικάκης επανερχόταν για τη σημασία των αξιών του πολιτισμού και της δικαιοσύνης που δεν πρέπει να χάσουν έδαφος όσο ο άνθρωπος προσπαθεί να κατανοήσει το ευρύτερο Σύμπαν. Καθώς όπως ανέφερε, αυτές οι έννοιες αποτελούν και το πραγματικό μας Σύμπαν.
«Τις τελευταίες δεκαετίες, οι παρατηρήσεις των επιστημόνων έφεραν στο φως μια απίστευτη, όσο και συγκλονιστική αλήθεια: το Σύμπαν, που βλέπουμε, είναι μικρό μόνον μέρος του πραγματικού. Μια αόρατη, σκοτεινή ύλη κυριαρχεί στην απέραντη του έκταση. Έτσι ο υπέρλαμπρος κόσμος των άστρων, που ύμνησαν οι πολιτισμοί και οι ψυχές μας, μοιάζει να υποτάσσεται σε μια ύπουλη, σκοτεινή πραγματικότητα. Είναι ως το ίδιο το Σύμπαν να θέλει να συμβαδίσει με την σκοτεινή μας εποχή, που λυγίζει και ταπεινώνει τις βεβαιότητες και τα όνειρα μας.
Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά. Τη δομή και τα χαρακτηριστικά του Σύμπαντος δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Η μόνη μας ελπίδα παραμένει η καλύτερη τους κατανόηση. Η ίδια όμως η ανθρώπινη ζωή, είναι ανάγκη να αποκτήσει το βαθύτερο της νόημα. Αποτελεί λοιπόν και δικό μας χρέος να επικρατήσουν όσο γίνεται η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον άλλο, η δικαιοσύνη και οι αξίες του πολιτισμού, η έγνοια για το περιβάλλον. Ίσως τότε πολλά από τα μυστήρια του Σύμπαντος να παραμένουν άλυτα, την πορεία όμως της ανθρωπότητας θα συνοδεύουν πιο ευδιάκριτες και φωτεινές προοπτικές».
Ποιος ήταν ο Γιώργος Γραμματικάκης
Ο Γιώργος Γραμματικάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 21 Μαΐου 1939. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Imperial College του Λονδίνου. Απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1973 και η διατριβή του είχε τίτλο “Analysis of some multiparticle final state in 10 and 6 GeV/c K-p interactions”.
Τον Μάιο του 1962, ύστερα από δικαστική προσφυγή των μελών των ακροδεξιών φοιτητικών παρατάξεων ΣΔΟΕ και ΕΚΟΦ κατά της διοίκησης της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ), το δικαστήριο τον διόρισε μέλος του νέου ΔΣ της ΔΕΣΠΑ, θέση από την οποία παραιτήθηκε αμέσως.
Από το 1982 έως το 2006 που συνταξιοδοτήθηκε και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή, ήταν καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1990 έως το 1996 διατέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Το 2014 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής με «Το Ποτάμι» και συμμετείχε στην Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Επίσης ήταν αντιπρόεδρος στο Δ.Σ της Λυρικής Σκηνής.
Δείτε ΒΙΝΤΕΟ από το ντοκιμαντέρ Αναζητώντας τη Βερενίκη:
