Φωτιά στα Βίλια: Αντιπυρικές ζώνες ούτε για δείγμα

Με αυτά τα λόγια αξιωματικός της Πυροσβεστικής, με μεγάλη εμπειρία στις δασικές πυρκαγιές, προσπαθεί να εξηγήσει στη Realnews τι ακριβώς συνέβη αυτόν τον Αύγουστο και ποιοι ήταν οι λόγοι των ατέλειωτων καταστροφών, πέραν των κλιματικών δεδομένων της παρατεταμένης ξηρασίας και του καύσωνα, που σε ολόκληρη τη νότια και ανατολική Ευρώπη μετέτρεψαν τα δάση σε πυριτιδαποθήκες.

Τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι μάχιμοι συνάδελφοί του αναφέρονται σε δύο βασικούς αρνητικούς παράγοντες στον επιχειρησιακό τομέα: στη συγκέντρωση πολλών υπηρεσιακών και πολιτικών παραγόντων στο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων, που έδιναν εντολές σπάζοντας την ιεραρχία, και στη συνεπακόλουθη σύγχυση των αξιωματικών που βρίσκονταν στο πεδίο των πυρκαγιών, σε σημείο που ο όλος μηχανισμός έχανε το βήμα του και έφτανε σε λάθη τα οποία δεν δικαιολογούνται.

Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αναφέρουν το γεγονός ότι στην αρχή της πυρκαγιάς στα Βίλια το Συντονιστικό Κέντρο δεν ζήτησε από τον Στρατό να ανοίξει διπλές αντιπυρικές ζώνες με τα ειδικά ερπυστριοφόρα μηχανήματα, εκατέρωθεν των δρόμων, έτσι ώστε να υπάρχει ο χώρος ανάπτυξης των επίγειων δυνάμεων που θα ανέκοπταν τα μέτωπα προς τις περιοχές με οικισμούς.

Αντίστοιχες ενέργειες είχαν γίνει στην Εύβοια και στις πρώτες πυρκαγιές της Αττικής. Και επειδή η εμπειρία υπάρχει, απαντώντας στο ερώτημα γιατί έγιναν τέτοιες αστοχίες, οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής δίνουν την ίδια απάντηση: είχε διαταραχθεί η ιεραρχία.

Ηταν, λένε, η πρώτη φορά που είδαμε τον αρχηγό του Σώματος «στην πρώτη έξοδο», δηλαδή στο σημείο της μάχης με τις φλόγες, και τον υπαρχηγό να συντονίζει όχι μόνο τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής, αλλά και όλους τους συναρμόδιους φορείς από το ΕΣΚΕ στο Χαλάνδρι.

Και συμπληρώνουν με το ερώτημα: «Ποιου τις διαταγές θα ακολουθούσαν οι επικεφαλής των ομάδων που προσπαθούσαν να προλάβουν το μέτωπο της φωτιάς πριν αναπτυχθεί; Αποτέλεσμα ήταν το μέτωπο να ξεφύγει και να παραμένει ανεξέλεγκτο, κατακαίγοντας ολόκληρη την περιοχή για πέντε ημέρες, περίπου 120.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων».

Πρωτοφανής όγκος νερού έπεσε στη φωτιά

Στη φωτιά στα Βίλια οι δυνάμεις που είχαν στη διάθεσή τους οι συντονιστές της πυρόσβεσης ήταν 10 αεροσκάφη, 19 ελικόπτερα, 420 πυροσβέστες και 149 οχήματα.

Μάλιστα, οι έμπειροι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής με τους οποίους επικοινώνησε η «R» επισημαίνουν πως ο όγκος του νερού που έριξαν τα εναέρια μέσα ήταν πρωτοφανής και τεράστιος. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι λογικό.

Γιατί, με όλα αυτά τα μέσα και τα αεροσκάφη, η πυρκαγιά και πάλι ξέφυγε;

Τελικά ποιος είναι ο ρόλος των ιπτάμενων μέσων σε ανάλογες περιπτώσεις, αφού κατά κανόνα προβάλλεται ως ικανή προετοιμασία αντιπυρικής περιόδου η κατοχή μεγάλου αριθμού αεροπλάνων και ελικοπτέρων;

«Τα εναέρια μέσα είναι μια τεράστια βοήθεια για τις επίγειες δυνάμεις. Τεράστια, αλλά βοήθεια», σημειώνει ο έμπειρος αξιωματικός της Πυροσβεστικής και εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας τους.

«Ειδικά σε ανάγλυφα όπως της χώρας μας, με πυκνά συμπαγή δάση, το εναέριο μέσο δεν μπορεί να σβήσει την πυρκαγιά.

Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να ανακόψει την ταχύτητα και την ισχύ του μετώπου, έτσι ώστε οι επίγειες δυνάμεις να μπορέσουν να προσβάλουν από χαμηλά τις φλόγες και να ελέγξουν την πυρκαγιά. Εκεί είναι που χρειάζονται δασικοί δρόμοι και αντιπυρικές ζώνες, στις οποίες να κινηθούν με ασφάλεια οι πυροσβεστικές δυνάμεις και να κάνουν τη δουλειά τους.

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε τίποτε από τα δύο.

Κι όπως σας είπα ήδη, στην περίπτωση των Βιλίων δεν χαράχθηκαν ζώνες ούτε μετά την έναρξη της φωτιάς», προσθέτει, επιβεβαιώνονται πλήρως και τις μαρτυρίες εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης ότι στην περιοχή αντιπυρικές ζώνες δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα.

Εκτός αυτού, όμως, οι αναφορές των συγκεκριμένων αξιωματικών συμπίπτουν με τις μαρτυρίες συναδέλφων τους που βρέθηκαν σε πολλά μέτωπα των πυρκαγιών του Αυγούστου.

Τα δάση της Εύβοιας και της Αττικής που έγιναν στάχτη ήταν τόσο πυκνά και το πούσι και τα σκασμένα κλαδιά στο έδαφος είχαν τέτοιο βάθος, που το νερό δεν έφτανε ποτέ στη φωτιά.

Παράλληλα, οι φλόγες κινούνταν διαρκώς σε κάθε μήκος και πλάτος της έκτασης και δημιουργούσαν νέες εστίες σε αποστάσεις εκατοντάδων μέτρων μεταξύ τους.