Κατά τη διάρκεια της εν λόγω μελέτης αξιολογήθηκαν συνολικά 26.175 ασθενείς με νόσο COVID-19, νοσηλευόμενοι σε 99 τριτοβάθμια νοσοκομεία, σε 11 χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Βόρειας Αμερικής και της Ωκεανίας. Κλινικά, εργαστηριακά και απεικονιστικά ευρήματα των ασθενών συγκεντρώθηκαν και αξιολογήθηκαν, με σκοπό την εκτίμηση του κινδύνου ανάπτυξης ΑΕΕ και τη συσχέτισή του με άλλους παράγοντες σχετικούς με τη νόσο COVID-19.

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η μη σταθμισμένη και η σταθμισμένη επίπτωση των ΑΕΕ σε ασθενείς με νόσο COVID-19 ήταν 0.9% & 0.5% αντίστοιχα. Πιο συγκεκριμένα, 156 ασθενείς διαγνώστηκαν με ΑΕΕ, εκ των οποίων σε 123 ήταν ισχαιμικό ΑΕΕ, σε 27 επρόκειτο για ενδοεγκεφαλική ή υπαραχνοειδή αιμορραγία, ενώ 6 ασθενείς είχαν θρόμβωση φλεβωδών κόλπων εγκεφάλου. Μάλιστα, το 73% των ισχαιμικών ΑΕΕ ήταν αθηροθρομβωτικής αιτιολογίας σύμφωνα με την ταξινόμηση κατά TOAST. Τέλος, το ιστορικό Στεφανιαίας Νόσου και η μηχανική υποστήριξη της αναπνοής κατά τη διάρκεια νοσηλείας λόγω COVID-19 φάνηκε να αποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες κινδύνου σχετιζόμενου με την εκδήλωση ΑΕΕ.

Συμπερασματικά, η επίπτωση του ΑΕΕ μετά από λοίμωξη με SARS-CoV-2 είναι αρκετά μικρότερη από αυτή που παρατηρήθηκε αρχικά στις πρώτες κινεζικές μελέτες. Επιπλέον, ο κίνδυνος αυτής της επιπλοκής φαίνεται ότι είναι παρόμοιος με αυτόν της λοίμωξης με τον ιό της ινφλουέντζας.