Του Μανώλη Κοτάκκη
ΠΑΝΤΑ μοῦ ἄρεσαν οἱ προσομοιωτές –ἀγγλιστί simulator. Ὅταν προσελήφθην στήν «Ἀπογευματινή» τό 1993…
… μέ εἰσήγηση τοῦ Τίτου Ἀθανασιάδη, διαπιστεύτηκα στό Ὑπουργεῖο Μεταφορῶν καί Ἐπικοινωνιῶν, κοινῶς ρεπορτάζ γιά ἀεροπλάνα, τραῖνα, λεωφορεῖα, αὐτοκίνητα, τηλέφωνα. Μέ ἐνθουσίασε ἡ πρώτη ἐμπειρία πού εἶχα σέ προσομοιωτή πτήσεων στίς ἐγκαταστάσεις τῆς κραταιᾶς Ὀλυμπιακῆς Ἀεροπορίας τότε. Προσγείωση-ἀπογείωση σέ πραγματικές συνθῆκες, ἀναταράξεις, ἐπιταχύνσεις ἀπρόοπτα, «crew ready for landing» –κάπως ἔτσι εἶναι ἡ ζωή μου ὅλη στήν δημοσιογραφία, ἄλλωστε.
Τά θυμήθηκα ὅλα αὐτά στιγμιαῖα, ὅταν ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς Ναυτικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κολλεγίου Ρωμανός Ροδόπουλος, ὁ «βυζαντινός» φίλος μέ τό ὄνομα, μέ παρότρυνε νά ἐπισκεφθῶ τόν ὑπερσύχρονο προσομοιωτή τῆς ποντοπόρου μας, στόν ὁποῖο ἐκπαιδεύονται οἱ σπουδαστές τῆς ἰδιωτικῆς Ναυτικῆς Ἀκαδημίας, τῆς ὁποίας ἡγεῖται, καί προσελκύει ἤδη 330 σπουδαστές στόν Πειραιᾶ. Στό νέο ὑπερσύγχρονο κτίριο πού στεγάζεται ἡ σχολή του ἐπί τῆς ὁδοῦ Κολοκοτρώνη. Μόνο πού ὁ Ρωμανός μέ ἔβαλε σέ… φουρτοῦνες. Μέ ἄφησε μόνο στήν γέφυρα τοῦ «πλοίου» του νά κρατῶ τό τιμόνι, τήν ὥρα πού ἐκεῖνο «διερχόταν» τά δύσκολα στενά τῆς Σιγκαπούρης, πετάχθηκε ὡς αἴλουρος σέ μιά διπλανή αἴθουσα καί αὔξησε τήν ἔνταση τοῦ ἀνέμου. Ἄν καί νησιώτης, ἀκόμη …ζαλίζομαι. Γιγάντιες θαλάσσιες γλῶσσες ὁρμοῦσαν στό σκαρί μας μέ νοτιᾶ, καί ἐμεῖς ἔπρεπε νά τό «κάνουμε καλά», γιά νά φθάσει τό ἐμπόρευμα στόν προορισμό του.
«Ὅλη μέρα τήν περνῶ ἐδῶ!» μοῦ ἐξομολογεῖται ὁ Ρωμανός, ὁ τρίτος ἀπό τούς βλαστούς τῆς οἰκογένειας τοῦ Ντίνου καί τῆς Πόπης Ροδοπούλου, οἱ ἄλλοι δύο εἶναι ὁ Ἀνδρέας καί ὁ Βαγγέλης. «Ταξιδεύω στίς θάλασσες τοῦ κόσμου, μπαίνω σέ λιμάνια, προσπαθῶ νά “δέσω”, ἄλλες φορές τά καταφέρνω, ἄλλες φορές ὄχι, εἶναι ὄμορφα, πάντως» μοῦ λέει. Πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἱδρύσει τήν Ναυτική Ἀκαδημία καί νά ἐπενδύσει 3 ἑκατομμύρια εὐρώ γιά τήν ἵδρυσή της, σέ τεχνολογία, σέ ἕνα ἐγκαταλελειμμένο κτίριο τοῦ λιμανιοῦ στό ὁποῖο στεγαζόταν κάποτε τό ΙΚΑ Πειραιᾶ. Ὅταν διάβασε τά στατιστικά στοιχεῖα καί παρατήρησε ὅτι κάθε χρόνο συνταξιοδοτοῦνται 1.000 ναυτικοί, ἐνῶ ἀπό τούς 1.300 εἰσακτέους στίς Ἀκαδημίες Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ ὁλοκληρώνουν τίς σπουδές τους τά 2/3 αὐτῶν. Στήν καλύτερη περίπτωση. Καί αὐτό συμβαίνει σέ μιά ἐποχή πού αὐξάνονται τά ἑλληνόκτητα πλοῖα κατά 2,37% (2018).
Πάντα ἡ οἰκογένεια Ροδοπούλου κατάφερνε νά βλέπει πρώτη ἀπό ὅλους τίς τάσεις στήν ἀγορά ἐργασίας καί νά προσαρμόζει τά προγράμματα σπουδῶν τῆς ἰδιωτικῆς σχολῆς «Ἀκμή» πού ἔχει σήμερα 20.000 σπουδαστές σέ Ἀθήνα, Πειραιᾶ, Θεσσαλονίκη, Λάρισα καί Ἡράκλειο. Ἀλλά αὐτή τήν φορά, μέ τήν ἐπιμονή τοῦ Ρωμανοῦ, εἶδε πιό μπροστά ἀπό μπροστά. Τό ἄνοιγμα τῆς Ναυτικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κολλεγίου (τό ὁποῖο συνεργάζεται μέ τήν διεθνῶς ἀναγνωρισμένη ἀκαδημία Warsash Academy τοῦ Solent University καί χορηγεῖ πιστοποιητικά ναυτικῆς ἱκανότητας ἀπό τήν Βρεταννική Ἀκτοφυλακή μέ τήν ὁλοκλήρωση τῶν σπουδῶν) συμπίπτει μέ τήν ἔναρξη ἑνός νέου ἱστορικοῦ κύκλου γιά τήν ἑλληνική ναυτιλία. Οἱ Ἕλληνες καραβοκύρηδες θά κληθοῦν σύντομα νά μεταφέρουν τό φυσικό ἀέριο τῆς Δύσης ἀπό τήν Κύπρο καί τήν Κρήτη στά λιμάνια τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς Καβάλας καί τῆς Ἀλεξανδρούπολης, καί ἀπό ἐκεῖ στά Βαλκάνια καί τήν Εὐρώπη. Χρειάζονται καλά πληρώματα, ἐκπαιδευμένους ἀξιωματικούς, πρό πάντων δικούς τους ἀνθρώπους, ἔμπιστους.
Διαβλέποντας τό κενό ὁ καπετάν Παναγιώτης Τσάκος ἵδρυσε δαπάναις του τό πρῶτο ἰδιωτικό Ναυτικό Λύκειο στήν Χίο. Τώρα ἔρχεται ἡ Ναυτική Ἀκαδημία Ροδοπούλου νά συμπληρώσει τό κενό στήν ἁλυσίδα καί νά ἐκπαιδεύσει δεκάδες νέα παιδιά πού ἀποφάσισαν νά κάνουν τήν μεγάλη στροφή στήν ζωή τους. Τό ἑπόμενο βῆμα εἶναι ἡ ἵδρυση τῆς Superyacht Academy γιά ἐκπαίδευση καπετάνιων, μηχανικῶν καθώς καί πληρωμάτων φιλοξενίας γιά σκάφη ἀναψυχῆς. Καθώς ἔχουμε τελειώσει τήν ξενάγηση καί κατεβαίνουμε ἀπό τά σκαλιά γιά νά γευματίσουμε στό μοντέρνο Βelunga (πού ἄνοιξε στό κτίριο πού γιά δεκαετίες ἦταν τό πιό γνωστό σινεμά ἀσέμνων ταινιῶν τοῦ λιμένος), σκέπτομαι τρία πράγματα:
Πρῶτον, πόσο πίσω στίς ἐξελίξεις εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ, πού μάχεται τήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση καί τήν λειτουργία τῶν ἰδιωτικῶν ΑΕΙ. Μιά ματιά στίς ἐγκαταστάσεις τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Κολλεγίου θά ἔκανε μερικούς νά κοκκινίζουν ἀπό ντροπή γιά τόν δογματισμό τους. Μόνο ἡ ἰδιωτική ἐκπαίδευση παρακολουθεῖ μέ συστηματικότητα στήν πατρίδα μας τίς τάσεις στήν ἀγορά ἐργασίας. Ἑπόμενη μεγάλη ἐπένδυση οἱ ξενοδοχειακές σπουδές, εἰδικῶς τώρα πού τό παραλιακό μέτωπο τῆς πρωτεύουσας γίνεται μέ τό Ἑλληνικό καί τό Four Seasons στόν Ἀστέρα «Ριβιέρα».
Δεύτερον, ὁ Πειραιᾶς ἀνασταίνεται σιγά-σιγά. Ἡ Ναυτιλιακή Λέσχη ὑπό τήν Εἰρήνη Νταϊφᾶ γίνεται ξανά ἐπίκεντρο διεργασιῶν, πρέσβεις ἀνεβοκατεβαίνουν στό λιμάνι, ἀραχνιασμένα κτίρια ὅπως τῆς Ναυτικῆς Ἀκαδημίας παίρνουν ζωή καί δίνουν δουλειά σέ κόσμο, τά κακόφημα κλείνουν, κάτι κινεῖται.
Καί τρίτον, σκέπτομαι ὅτι ὁ πατριάρχης τῆς οἰκογενείας Ντῖνος Ροδόπουλος εἶναι τυχερός. Εἶναι ἀπό τούς λίγους ἐπιχειρηματίες τῆς χώρας τῶν ὁποίων τά παιδιά γίνονται ἡ φυσική συνέχειά τους στόν χῶρο, ἡ ἀποτελεσματική διαδοχή. Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες μεγάλοι, μέ μερικές φωτεινές ἐξαιρέσεις, ἀπέτυχαν νά δημιουργήσουν διαδόχους στίς ἐπιχειρήσεις πού μέ κόπο ἔφτιαξαν. Ὁ Ροδόπουλος καί ἡ σύζυγός του Πόπη ἔχουν τρία ἄξια παιδιά πού γνωρίζω καλά καί πέτυχαν. Ἴσως γιατί εἶναι πολύ δεμένοι ὡς οἰκογένεια καί ἴσως γιατί ὁ πατέρας τους, κάθε Πάσχα, τούς πηγαίνει στά πατρογονικά τῆς Ἀχαΐας, γιά νά ξέρουν καί νά μήν ξεχάσουν ποτέ ἀπό ποῦ ξεκίνησε. Ποιά ἦταν ἡ ἀφετηρία του. Γι’ αὐτό καί στήν ζωή τους ἔχουν κάτι πού εἶπε καί σέ μένα ἕνας ψαρᾶς στό λιμάνι τῆς Αἴγινας. Τήν ὡραία εὐχή: «Μή φοβᾶσαι, ἔχεις τόν καιρό πλώρα1!».
1 Δευτερόπριμα
Πηγή: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ
