“Πλέον και με τη βούλα ο κ. Μητσοτάκης έχει κάνει τη χώρα διεθνώς ρεζίλι για την ελευθερία του Τύπου” αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, με αφορμή την ανοιχτή συζήτηση που είχε με τον δημοσιογράφο της εφημερίδας Washington Post, Ντέιβιντ Ιγκνέισιους, στο πανεπιστήμιο Georgetown University.
“Όντας συνηθισμένος να μην απαντά σε «δύσκολες» ερωτήσεις αιφνιδιάστηκε όταν χρειάστηκε να απαντήσει στο γιατί η Ελλάδα είναι τελευταία στην ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη.
Ακόμα και εκεί επανέλαβε τα ίδια ψέματα που λέει και στο εσωτερικό της χώρας. Προσπάθησε να εκθέσει μια διεθνώς αξιόπιστη έρευνα, αλλά στην πραγματικότητα εκτέθηκε ο ίδιος.
Και αυτό θα ήταν το λιγότερο, αν μαζί με αυτόν δεν είχε εκτεθεί και η Ελλάδα” τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολουθεί το σημείο της συζήτησης:
David Ignatius: Προτού στραφώ στον πόλεμο που είναι κυριολεκτικά σχεδόν στο κατώφλι σας, θέλω να σας κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικά με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός για την Ελευθερία του Τύπου εκδίδει έναν Δείκτη που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους ανθρώπους στον τομέα μου. Και η ανακοίνωση που έκαναν πριν από μερικούς μήνες κατέταξε την Ελλάδα στη χαμηλότερη θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσον αφορά την ελευθερία του τύπου, αντικαθιστώντας τη Βουλγαρία. Και είμαι σίγουρος ότι αυτοί οι αριθμοί πιθανότατα μας λένε τι συμβαίνει. Και τι κάνετε για αυτό;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, αν αναφέρεστε στον δείκτη που δημοσίευσε μια γαλλική Μη Κυβερνητική Οργάνωση, διαφωνώ κατηγορηματικά με τα συμπεράσματα και τη μεθοδολογία της συγκεκριμένης κατάταξης. Είμαστε μια ελεύθερη δημοκρατία. Αν κοιτάξετε απλά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στην Ελλάδα, θα καταλάβετε ότι οι περισσότερες από αυτές τις εφημερίδες μάς ασκούν δριμεία κριτική. Είμαστε μια χώρα όπου ο καθένας μπορεί να δημοσιεύσει οτιδήποτε και να μην διωχθεί γι’ αυτό, αντιθέτως έχει απόλυτη ελευθερία να εκφράσει το παράπονό του. ‘Αρα διαφωνώ ριζικά με αυτές τις αξιολογήσεις. Και αν ρίξετε απλώς μια ματιά στο τι συμβαίνει με το τοπίο των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα, πιστεύω ότι επιβεβαιώνει αυτό που λέω.
Αυτό που κάναμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν να προσπαθήσουμε να νομοθετήσουμε ένα πλαίσιο για τον περιορισμό της διάδοσης ψευδών ειδήσεων που σχετίζονται με την πανδημία. Δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Είμαι ο πρώτος που θα το παραδεχθώ, γιατί αυτού του είδους οι τεχνικές, ειδικά σε ό,τι αφορά την πανδημία, έχουν την ικανότητα να εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Επομένως, αν ήταν να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πιθανότατα δεν θα εισήγαγα αυτή τη νομοθεσία. Αλλά πέρα από αυτό, θα επαναλάβω ότι η Ελλάδα είναι μια πολύ ζωντανή δημοκρατία όπου ο καθένας έχει την ελευθερία να γράφει ή να λέει ό,τι θέλει. Από τη φύση μου είμαι μετριοπαθής πολιτικός και λαμβάνω πάντα σοβαρά υπόψη μου την κριτική. Και ξέρω ότι αν είσαι στη δημόσια σφαίρα, θα δεχτείς κριτική. Και όταν η κριτική είναι σωστή και όταν τεκμηριώνεται με γεγονότα, αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός της δημοσιογραφίας, να μας κάνει καλύτερους.
David Ignatius: Σας ευχαριστώ για την απάντησή σας. Ήταν πράγματι το ζήτημα της νομοθεσίας που ποινικοποιεί τις ψευδείς ειδήσεις που έστρεψε την προσοχή σε αυτή την αναφορά. Θα ήθελα απλώς να σας ρωτήσω για μια ακόμη αναφορά, την Έκθεση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του State Department. Δημοσίευσαν την έκθεση στις 30 Μαρτίου στην οποία αναφέρεται η περίπτωση ενός άνδρα με το όνομα Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Σύμφωνα με τον υπολογισμό του State Department, απαλλάχθηκε τρεις φορές από την κατηγορία για παραποίηση στοιχείων του προϋπολογισμού. Αλλά από τα τέλη του περασμένου έτους, δεν έχει απαλλαχθεί επίσημα (από τις κατηγορίες). Το State Department έχει εκφράσει την ανησυχία του για αυτό. Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα σε τι στάδιο βρίσκεται αυτή η υπόθεση.
Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν θα σχολίαζα ποτέ εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, καθώς αυτό θα ήταν παρέμβαση στην ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης. Έχω δηλώσει δημοσίως ότι θα ήθελα να δω αυτή την υπόθεση να επιλύεται το συντομότερο δυνατό. Έχουμε ένα συστημικό πρόβλημα στην Ελλάδα και αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα δικαστήρια καθυστερούν πολύ να λάβουν τις τελικές αποφάσεις. Και φοβάμαι ότι αυτή η περίπτωση καταδεικνύει πραγματικά ότι πρόκειται για ένα διαρθρωτικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Έχουμε δουλέψει πάνω σε αυτό τα τελευταία τρία χρόνια. Έχουμε ψηφίσει πολλά νομοθετικά μέτρα για να διευκολύνουμε τα δικαστήρια να λαμβάνουν αποφάσεις πιο γρήγορα, αλλά δεν αποδίδουμε δικαιοσύνη στους ανθρώπους όταν δεν είμαστε σε θέση να τους προσφέρουμε μια τελική απόφαση. Και φοβάμαι ότι αυτή είναι μια περίπτωση που καταδεικνύει ότι αυτό το πρόβλημα δεν το έχουμε λύσει.
