Η συμφωνία AUKUS προκάλεσε μούδιασμα στην πρόσφατη Σύνοδο των Αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων του NATO στην Αθήνα, με την γενική αίσθηση να είναι ότι περπατούν σε αχαρτογράφητα νερά.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Η απάντηση του προέδρου της Στρατιωτική Επιτροπής του NATO, Ρόμπερτ Μπάουερ στην ερώτηση που θέσαμε για λογαριασμό του enikos.gr και του ΑΝΤ1 για το μέλλον της Συμμαχίας μετά την AUKUS και εάν υπάρχει περίπτωση να απειλήσει την Συνοχή και τα θεμέλια του NATO, άφηνε πολλά περιθώρια ερμηνείας.
«Η Αυστραλία δεν είναι μέλος του NATO. Υπάρχουν αρκετές συμφωνίες ανάμεσα σε κράτη – μέλη και άλλες χώρες που επηρεάζουν πολιτικά το NATO. Στο στρατιωτικό σκέλος, όμως, δεν το επηρεάζουν. Μπορεί να υπάρχουν επιπλοκές ή συνέπειες αλλά δεν βλέπω άμεσο αντίκτυπο στη συνοχή του NATO» ήταν τα λόγια του Ρ. Μπάουερ.
Οι S-400, οι S-500 και το ΝΑΤΟ
H Τουρκία βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο μες στην Συμμαχία, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να θεωρείται βέβαιο ότι ακόμη δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα.
Η προμήθεια μίας συστοιχίας S-400, η ανακοίνωση από τον διευθύνοντα σύμβουλο της ρωσικής Rosoboronexport ότι έχει συμφωνηθεί για την αγορά ακόμη μίας και οι δηλώσεις Ερντογάν ότι η Τουρκία θα γίνει συμπαραγωγός χώρα στους S-500 και χρήστης του συστήματος, σίγουρα θα έχει νέες επιπτώσεις, καταρχάς σε ότι αφορά τον νόμο CAATSA.
Θα έλεγε κανείς ότι σε αυτή την Συνεδρίαση των Αρχηγών του NATO η Τουρκία ίσως και να την γλίτωσε από τις ΗΠΑ εξαιτίας της συμφωνίας AUKUS.
Η κρίση με την Γαλλία προκάλεσε ανέλπιστο όφελος στην Τουρκία, αφού οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να θέσουν ζήτημα για την Τουρκία μες στο NATO τη στιγμή που οι σχέσεις Γαλλίας – ΗΠΑ βρίσκονται σε οριακό σημείο. Δεν πέρασε άλλωστε απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Γάλλος Στρατηγός Buckhard δεν έριξε ούτε ματιά στον Αμερικανό ομόλογό του Milley, ούτε βεβαίως τον Βρετανό Στρατηγό Carter.
Η Γερμανία
Το enikos.gr είχε την ευκαιρία να μιλήσει με γερμανικές στρατιωτικές πηγές, σε μια προσπάθεια να αποκωδικοποιήσουμε ενδεχόμενες μελλοντικές εξελίξεις αλλά και να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία προσεγγίζει τα δύο θέματα.
Κοινή συνιστώσα της Γερμανίας και στα δύο θέματα είναι ότι πρόκειται «για εθνικά ζητήματα, που σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν την συνοχή και τα ζητήματα που απασχολούν το NATO».
Ζητώντας περισσότερες εξηγήσεις, ο Γερμανός συνομιλητής μας μας εξήγησε ότι «η κάθε χώρα είναι κυρίαρχο κράτος κι έχει το δικαίωμα να αγοράζει ότι επιθυμεί, απ’ όπου θέλει», υπερασπιζόμενος την απόφαση της Τουρκίας να προμηθευτεί ρωσικά συστήματα και δικαιολογώντας ταυτόχρονα από την άλλη την προτίμηση της Αυστραλίας στον συνασπισμό με τις ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία έναντι της Γαλλίας.
Θα έλεγε κανείς ότι η Γερμανία μάλλον διατηρεί προς το παρόν την πολιτική του «Πόντιου Πιλάτου» κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Δεν είναι τόσο ότι έχει μπροστά εκλογές και δεν θα ήθελε να δεσμεύσει με τις όποιες αποφάσεις η παρούσα κυβέρνηση την επόμενη που θα προκύψει όσο ότι η Γερμανία με αυτόν τον τρόπο αγοράζει τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζεται για να έρθει πιο κοντά στην ενεργοποίηση του αγωγού North Stream, για τον οποίο οι ΗΠΑ ποτέ δεν είδε με καλό μάτι την ενεργειακή ένωση με την Ρωσία.
