«Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να αφήσω την πολιτική» επισημαίνει η Ελένη Χρονοπούλου, η οποία μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά μετά την καταγγελία της κατά του Αλέξη Γεωργούλη. Σε συνέντευξη που έδωσε στο Marie Claire, η δικηγόρος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ τονίζει ότι όταν βγήκε στη δημοσιότητα η υπόθεση ένιωσε ότι καταρρέει ο κόσμος και ότι κανιβαλίζεται η προσωπικότητά της, ενώ αναφέρεται στην στήριξη που της παρείχαν ο Νίκος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του κόμματος «επιμένοντας ότι δεν πρέπει να αφήσω αυτό το γεγονός να επηρεάσει τη μεγάλη εικόνα και τη συνέχεια της ζωής μου». «Εκ των υστέρων συνειδητοποιώ πως είχαν δίκιο», υπογραμμίζει.
Στην ερώτηση «πώς μπήκε η πολιτική στη ζωή σας;», η ίδια απαντά: «Η πολιτική ήρθε μια μέρα που χτύπησε το τηλέφωνό μου και ζήτησε να με δει ο Νίκος Ανδρουλάκης, τον οποίο είχα γνωρίσει μόνο κοινωνικά, όπως είχα γνωρίσει όλους τους Ευρωβουλευτές. Δεν είχαμε ποτέ προσωπική επαφή. Όταν όμως εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, έβαλε στόχο να φέρει στην πολιτική νέους ανθρώπους που θεωρούσε ότι ήταν επιτυχημένοι επαγγελματικά και κυρίως γυναίκες. Τον ενδιαφέρει πολύ η ενδυνάμωση των γυναικών, να έρθουν περισσότερες γυναίκες στο κόμμα, να έχουν φωνή και να ασχοληθούν με τα κοινά. Κάπως έτσι έφτασε σε μένα, υποθέτω -σίγουρα γνώριζε τη δουλειά μου γιατί ο κύκλος των εργαζόμενων στα ευρωπαϊκά όργανα είναι μικρός. Έτσι κάναμε την πρώτη μας συζήτηση αλλά η αυθόρμητη απάντησή μου ήταν όχι. Μετά από κάποιους μήνες, επανήλθε, το ξανασκέφτηκα και απάντησα θετικά, ξεκινώντας το ταξίδι μου στην πολιτική. Αργότερα, εκλέχθηκα στην κεντρική πολιτική επιτροπή του κόμματος, στο πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και άρχισα να ασχολούμαι πλέον πολύ ενεργά με τα κοινά. Η προετοιμασία υπήρχε, επειδή πάντα ανήκα στους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες και ήξερα την ατζέντα. Επίσης η δουλειά μου στις Βρυξέλλες με έκανε να μη χάνω ποτέ την επαφή με τη χώρα μου.
Ερωτηθείσα πώς αντιμετώπισε το θέμα με τον Αλέξη Γεωργούλη, η Ελένη Χρονοπούλου λέει: «Θέλετε την αλήθεια; Ένιωσα ότι καταρρέει ο κόσμος και κανιβαλίζεται η προσωπικότητά μου, η προσωπική μου ζωή και η οικογένειά μου, για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα. Ότι δεν μένει όρθιο τίποτα. Όταν εκτίθεσαι και βρίσκεσαι στο κέντρο της δημοσιότητας για λάθος λόγους, ειδικά δε όταν η ταυτότητα σου έχει διαρρεύσει παρανόμως, είναι πάντα δυσάρεστο. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να αφήσω την πολιτική αλλά με κράτησε ο Νίκος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία με στήριξαν απόλυτα επιμένοντας ότι δεν πρέπει να αφήσω αυτό το γεγονός να επηρεάσει τη μεγάλη εικόνα και τη συνέχεια της ζωής μου. Εκ των υστέρων συνειδητοποιώ πως είχαν δίκιο».
Σε ό,τι αφορά στην θέση των δύο φύλων στην πολιτική και εάν αυτή είναι ισότιμη, τονίζει: «Είμαστε πίσω ακόμη και αυτό το λένε ξεκάθαρα οι στατιστικές –οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται. Στην προηγούμενη Βουλή είχαμε 66 γυναίκες και χαιρόμαστε ως κοινωνία που πλέον έχουμε 68. Κανονικά θα έπρεπε να είναι οι διπλάσιες, γιατί οι γυναίκες αποτελούν το 51% του πληθυσμού στη χώρα μας. Εδώ έρχεται το μεγάλο ζήτημα της ποσόστωσης, όπου ένα επιχείρημα κατά είναι ότι ουσιαστικά λες ότι μια γυναίκα αξίζει να πάρει μια θέση κάπου μόνο λόγω μιας τυχαίας ποσόστωσης και όχι λόγω της αξίας της και αυτό υποβιβάζει τη γυναίκα. Αυτό το επιχείρημα εγώ δεν το αγοράζω. Θεωρώ ότι μέχρι να φτάσουμε στο σημείο της ισότητας, η ποσόστωση είναι το αναγκαίο “κακό”. Και φυσικά τα πολιτικά κόμματα έχουν ευθύνη για το ποσό χώρο αφήνουν στις γυναίκες».
Σε ερώτηση εάν ισχύει «αυτό που λένε αρκετοί, ότι αν ήσαστε άντρας, δεν θα είχατε δεχθεί αυτόν τον πόλεμο;», τονίζει: «Λόγω της τεχνολογίας και του τρόπου που λειτουργεί το ευρύτερο σύστημα ανά πάσα ώρα κάποιος μπορεί να στοχοποιηθεί, άντρας ή γυναίκα. Η ένταση όμως και ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει, σίγουρα με τις γυναίκες διαφέρει. Δεν αφορά μόνο σε μένα, είναι κλασικό παράδειγμα η γυναίκα να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι έξυπνη, ότι ξέρει γράμματα, ότι… δεν είναι ελέφαντας. Και όταν στοχοποιείται, στοχοποιείται κυρίως με σεξουαλικές αναφορές, αναφορές στη νοημοσύνη της και στην εξωτερική της εμφάνιση».
Αναφερόμενη στους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική, επισημαίνει: «Επειδή θέλω η εργασιακή εμπειρία που έχω στα ανθρώπινα δικαιώματα να μπορέσει να μεταφραστεί σε δράσεις, πράξεις υπέρ των πιο ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, γιατί πιστεύω βαθιά στην ισότητα και γιατί θεωρώ ότι στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν ανισότητες και έχουμε τον πήχη πολύ χαμηλά. Αυτός ο πήχης πρέπει να ανέβει -όχι απλώς επειδή είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα είναι ένα μέρος του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου χάρτη. Μπορούμε να σταθούμε ψηλότερα και να μην αρκούμαστε πάντα στο μέτριο, μπορούμε να τα καταφέρουμε και γι’ αυτό εγώ θέλω να παλέψω. Ώστε τα παιδιά που πηγαίνουν σήμερα στο δημοτικό, αύριο να μη νιώθουν μόνο Έλληνες, αλλά πολίτες του κόσμου».
