Του Βασίλη Μπουζιώτη
Διαβάστε τις σημερινές σημειώσεις στην ατζέντα του Μπουζ.
Αυτή κι αν είναι σημαντική είδηση! Θυμάσαι που σου είχα αποκαλύψει ότι η έμπειρη Πέμη Ζούνη «πολιορκεί» ένα σπουδαίο,βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη να την καθοδηγήσει στο νέο θεατρικό της «στοίχημα», χωρίς να σου αποκαλύψω όνομα;
Ε, τώρα ήρθε η ώρα να το κάνω,αφού ο «πολύς» Ανγκ Λι που είναι απ’τους αξιολογότερους σκηνοθέτες διεθνώς και έχει κατακτήσει με το σπαθί του Όσκαρ, Χρυσούς Λέοντες κλπ, ήρθε στην Ελλάδα και έκλεισαν με την καταξιωμένη ηθοποιό για να την σκηνοθετήσει στον γερό μονόλογο του Άκη Δήμου «Και Ιουλιέτα», το οποίο σκοπεύουν να παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη το Δεκέμβριο.
Ο Λι που έχει υπογράψει κάποιες ταινίες- διαμάντια όπως το «Γαμήλιο πάρτι»,το «Μυστικό του Brokeback Mountain»,το “Τίγρης και Δράκος”, το «Η ζωή του Πι» κλπ. Η ταινία του “Το μυστικό του Brokeback Mountain κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και ονομάστηκε καλύτερη ταινία της χρονιάς από τους κριτικούς του Λος Άντζελες, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και τηςΒοστόνης, ενώ ο ίδιος βραβεύτηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Το 2007, άλλη μια ταινία του Λι κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, η ταινία «Προσοχή, Πόθος» κάνοντας τον Λι τον δεύτερο σκηνοθέτη που έχει κερδίσει το εν λόγω βραβείο δύο φορές.
Το 2012 γύρισε την ταινία “Η Ζωή του Πι” (The Life of Pi) και έλαβε και δεύτερο Όσκαρ σκηνοθεσίας. Η Ζούνη έκλεισε τον Λι και μάλιστα τον έφερε στη χώρα μας για να συζητήσουν εκτενέστερα την συνεργασία που θέλει να κάνουν, πηγαίνοντάς τον και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Πάμε και στο «…και Ιουλιέτα»του Άκ Δήμου που αν όλα πάνε καλά θα έρθουν κοντά εκείνη και εκείνος!Η Ιουλιέτα γύρω απ’ τον κόσμο: αποσυναρμολογείται σταδιακά, αυτοδιαλύεται. Κατεδαφίζει η ίδια τα υλικά της συμβολοποίησής της. Αδειάζει απ’ όλα τα ίχνη της σαιξπηρικής φιγούρας. Καθαρίζεται. Να τι σημειώνει ο ίδιος ο Δήμου για τον δοκιμασμένο μονολόγό του.
«Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο: υπάρχει ανάμεσα στις γραμμές ένα θρόισμα θανάτου, ο αδιάκοπος παφλασμός ενός αναπόφευκτου, επερχόμενου κι επιθυμητού κινδύνου, ένας βόμβος καταστροφής –όλα αυτά εντείνονται, «υψώνονται» στις παύσεις ανάμεσα στα λόγια της Ιουλιέτας· ύστερα «πέφτουν», ξαναγίνονται αχνά, αδύναμα.Κατά κάποιον τρόπο, αυτή είναι η μουσική επένδυση του έργου, ο ιστός που συγκρατεί ενωμένα τη μουσική με τον λόγο.Η Ιουλιέτα ξέρει. Και ξέρει πολλά. Έχει τη σοφία του ανθρώπου που υπήρξε απόλυτα ερωτευμένος, δηλαδή εκτός εαυτού. Έχοντας αξιωθεί το Απόλυτο (και, κυρίως, έχοντάς το απολέσει), δεν μπορεί παρά να είναι απαθής στα εξωτερικά ερεθίσματα, απόρθητη στην πολιορκία της από το Καθημερινό και το Τετριμμένο, το Φθαρτό και το Ασήμαντο της πέραν του έρωτα ύπαρξης. Όταν μιλάει δεν αισθάνεται. Προσπαθεί να επαναλάβει τα παλιότερα αισθήματά της, να εκβιάσει τη μνήμη της για να γίνει παρόν, ενώ ξέρει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Σαν να ξεκλειδώνει ένα σεντούκι: από κει ανασύρει (από τα βάθη των αισθήσεων) μια λησμονημένη τρυφερότητα, σκονισμένα αγγίγματα, χνούδια φιλιών –τα ράκη του έρωτά της. Φαντάσου μια Ιουλιέτα δρομέα σ’ έναν δρόμο αντοχής. Στην τελική της ευθεία. Αυτός ο μονόλογος είναι το τελευταίο της λαχάνιασμα, πριν κόψει οριστικά το νήμα που την εμποδίζει να ζήσει όπως νιώθει: σα νεκρή. Ο λόγος της Ιουλιέτας: ένας λόγος για τον έρωτα αλλά χωρίς φλόγα. Ένας λόγος καμένος για έναν έρωτα στάχτη. Επανέρχομαι στις αναπολήσεις της.Ένας διαφορετικός φωτισμός: η Ιουλιέτα δεν νοσταλγεί. Από μια άποψη η διαδρομή της προς τα πίσω θα μπορούσε να είναι αδιάφορη, σα να μην υπάρχει γι’ αυτήν κανένα ενδιαφέρον στο τοπίο. Θα μπορούσε να γίνει χωρίς οίστρο, χωρίς συναίσθημα, ίσως με κάποιο θυμό: σα να αφηγείται μια ιστορία που άκουσε και τη συγκίνησε, δεν την αφορά όμως, ενώ κατά βάθος θα ήθελε να είναι η δικιά της (από κει και ο θυμός), χωρίς ποτέ να δεσμεύεται ή να επηρεάζεται από το βάρος αυτού που αφηγείται. Ή σα να ψάχνει, την ώρα της αφήγησης, αντιστοιχίες με τη δικιά της προσωπική ζωή.Εδώ, σ’ αυτό το σημείο, η Ιουλιέτα ταυτίζεται με την ηθοποιό, την ενσαρκώνει.Ωστόσο, θα μπορούσε να συμβαίνει και το εντελώς αντίθετο: η Ιουλιέτα είναι, άρα αναπολώντας επαναβιώνει όσα έζησε, ψηλαφεί τις ουλές της. Ο κόσμος γύρω από την Ιουλιέτα: εξαρθρωμένος, λειψός, αποσπασματικός, άχρηστος.Η Ιουλιέτα γύρω απ’ τον κόσμο: αποσυναρμολογείται σταδιακά, αυτοδιαλύεται. Κατεδαφίζει η ίδια τα υλικά της συμβολοποίησής της. Αδειάζει απ’ όλα τα ίχνη της σαιξπηρικής φιγούρας. Καθαρίζεται».
Πρώτος σου αποκάλυψα ότι στο υπέροχο θέατρο «Βεργίνα» του Regency Casino της Θεσσαλονίκης θα παρουσιαστεί το λαϊκό μιούζικαλ «Πάμε σαν άλλοτε» δια χειρός και εμπνεύσεως Πάνου Αμαραντίδη και πρώτος σου έχω δυνατό αποκλειστικό φωτογραφικό ρεπορτάζ από την εξαιρετικά επιτυχημένη πρεμιέρα που έγινε σε αυτό την περασμένη Παρασκευή με το κοινό να αποθεώνει τους συντελεστές της ,φωνάζοντας δυνατά μπράβο.
Πάμε από την αρχή. Ο πολυσχιδής Πάνος Αμαραντίδης που έχει υπογράψει μερικές απ’ τις πιο γερές σειρές που…έγραψαν ιστορία –«Εμείς και εμείς», «Άκρως οικογενειακόν», «Η ώρα η καλή», «Λατρεμένοι μου γείτονες» κλπ-, μας είχε εκπλήξει με την μουσική του παράσταση «Κόντρα», ενώ μετέφρασε έξοχα και το μιούζικαλ «Βιολιστής στην στέγη» που απολαύσαμε στο θέατρο Badminton.
Τώρα επέστρεψε στο «Βεργίνα» που’χε αγκαλιάσει την «Κόντρα» του με ένα απολαυστικό λαϊκό μιούζικαλ, το «Πάμε σαν άλλοτε», μια κεφάτη μουσική παράσταση που φτιάχτηκε με πολύ όρεξη και μεράκι και που αποτελεί πια το… απόλυτο sold out της Θεσσαλονίκης! Και στην πρεμιέρα και την επόμενη ήταν φουλ το «Βεργίνα» και το ίδιο ισχύει και για το ερχόμενο Παρασκευο-Σάββατο όπως έμαθα.
«Κάποτε οι μικρές χαρές έφερναν μεγάλα γλέντια. Άλλοτε η τυχαία συνάντηση δύο φίλων κατέληγε σε μεγάλες παρέες,που έγραφαν ιστορία και η ιστορία τραγούδια, που μιλούσαν στην καρδιά, έκαναν τη λύπη μικρότερη και τη χαρά μεγαλύτερη. Κάποτε. Άλλοτε.Κάθε συναίσθημα ήταν μια ευκαιρία για γνήσιο ξεφάντωμα.Καιρός να Πάμε σαν Άλλοτε»!» σημειώνε ο Πάνος Αμαραντίδης όταν σχεδίαζε την παράστασή του και πράγματι η ιδέα του πήρε σάρκα και οστά με τον καλύτερο τρόπο και με ένα ζηλευτό αποτέλεσμα, χάρη στο εμπνευσμένο κείμενό του που…ρίχνει και τις μπηχτές του στο σήμερα,μα και στην σκηνοθετική δεινότητά του. Η παράστασή του ψυχαγωγεί,προσφέρει κέφι και…ξεσηκώνει το κοινό του «Βεργίνα» που δεν σταματά να τραγουδά,να γελάει, και να χειροκροτάει στις δύο ώρες που διαρκεί. Πολλά οφείλει ο Πάνος Αμαραντίδης στην…dream team που έφτιαξε με έμπνευση.Οι υπέροχοι [αλφαβητικά] Τζένη Διαγούπη, Νικολέττα Καρρά, Τάσος Κωστής, Ευαγγελία Μουμούρη, Πασχάλης Τσαρούχας με guest star τον Κώστα Καραφώτη στην… πρώτη του στο σανίδι,παίζουν-τραγουδούν με αποτελεσματικότητα και «δένουν»άψογα «απογειώνοντας»την ιδέα του Αμαραντίδη.
Στην παρέα τους συμπράττουν δυναμικά οι μουσικοί Κωνσταντίνος Παγιάτης [διεύθυνση ορχήστρας], Μανώλης Μπάσης, Γιώργος Βαρτσάκης, Νεκτάριος Καραντζής, Σπύρος Μελισσανίδης και Αλέξανδρος Παπαδόπουλος.Το ελκυστικό ραντεβού στο Βεργίνα ισχύει για τις ημερομηνίες 14,15,21, 22,27,28 και 29 Οκτωβρίου,αλλά προβλέπω και παράταση με το «ρεύμα» που υπάρχει.
Ο Αμαραντίδης έστησε μια ιστορία στα backstage και τη σκηνή δύο νυχτερινών κέντρων και την «έντυσε»με τραγούδια που λατρεύουμε-παλαιότερα και σύγχρονα.
Βρήκα υπέροχη τη «βεντάλια» που έφτιαξε με τον έμπειρο και εντυπωσιακό Κωστή,τον καίριο και ακριβή Τσαρούχα, την χυμώδη Μουμούρη, την χειμαρρώδη Διαγούπη την εκρηκτική Καρρά και τον εντυπωσιακό Καραφώτη που μας έκλεψε τραγουδιστικά και μας εξέπληξε με την υποκριτική του άνεση. Ο καθένας ήταν ευθύβολος και όλοι μαζί έφτιαξαν ένα ισχυρότατο σύνολο…
Μια όμορφη παρέα είναι οι συντελεστές της παράστασης.Μια παρέα που παίρνει μαζί το πρωινό στο κλασάτο Hyatt Regency όπου διαμένει,που κάνει υπέροχες βόλτες στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη,που γυρίζει στο Hyatt για φαγητό,ή δείπνο,που δεν σταματά τα πειράγματα και τα γέλια και που συνεχίζει ακάθεκτη για νέα sold out! Ήμουν κι εγώ μαζί τους και είδα μια καταπληκτική ατμόσφαιρα,ένα «τρελό»κέφι,εντός κι εκτός σκηνής. Στην πρεμιέρα ανάμεσα στους εκλεκτούς καλεσμένους ήταν και οι Ανθή Σαλαγκούδη, Γιάννης Σερβετάς, Χρήστος Ανθόπουλος, Δημήτρης Κυρατσούδης κλπ.
Στις αποκλειστικές φωτογραφίες βλέπετε σκηνές από την παράσταση αλλά και ενσαντανέ από τα backstage με τον Γιάννη Κιόση-διευθυντή marketing Regency Casino Θεσσαλονίκης,τις «δαιμόνιες» Σούζυ Δούδου και Μπετίνα Τάσσου του Casino,αλλά και τον Άκη Ευαγγέλου που ανέλαβε καίρια την εκτέλεση παραγωγής της γερής δουλειάς!
Όπως πρώτος σου έγραψα ο καταξιωμένος και αγαπημένος Άγγελος Αντωνόπουλος θα …χτυπήσει με τα δυνατά «Τελευταία Φεγγάρια» του Φούριο Μπορντόν στο θέατρο «Άλμα» δίνοντάς μας ραντεβού κάθε Δευτέρα και Τρίτη από τις 24 Οκτωβρίου.
Ιδού και φωτογραφίες από την ζηλευτή παράσταση που παίχτηκε για λίγα μόνο βράδια πέρσι στο «Κάτια Δανδουλάκη» για να μετακομίσει τώρα στο υπέροχο «Άλμα» του Μεταξουργείου.
Το βραβευμένο, σκληρό και ταυτόχρονα αστείο και τρυφερό έργο του Φούριο Μπορντόν είναι ένα μικρό αριστούργημα που ανακηρύχθηκε «Θεατρικό κείμενο της χρονιάς» στην Ιταλία το 1993 και που αποτέλεσε το «ρέκβιεμ» του Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, καθώς σάρωσε τα βραβεία την περίοδο 1994-5. Ένας ηλικιωμένος καθηγητής ετοιμάζει την βαλίτσα του.
Πρόκειται πολύ σύντομα να εγκαταλείψει το σπίτι του γιού του, που τον φιλοξενεί, γιατί τα εγγόνια του μεγαλώνουν και δεν υπάρχει πλέον χώρος γι αυτόν. Θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε έναν οίκο ευγηρίας.Είναι η ώρα του αποχωρισμού και του τελικού απολογισμού. Ο ήρωάς μας φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν, και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρων και άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με το φάντασμα της γυναίκας του, που έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια και πέρασε νέα στην λήθη.
Σκηνοθετεί ο Άγγελος Αντωνόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Άγγελος Αντωνόπουλος, Άριελ Κωνσταντινίδη, Στέλιος Ψαρουδάκης
Σκηνικά/Κοστούμια: Μιχάλης Σαμπλαούρας
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Δευτέρα 20:00, Τρίτη 21:00
Στον τίτλο «Πετάει-πετάει» θα ακούει τελικά το περίφημο «Boeing-Boeing» του Καμολετί που μετέφρασε η καίρια Βάσια Παναγοπούλου και διασκεύασαν οι ικανοί Γιώργος Βάλαρης και Στέλιος Παπαδόπουλος.
Πρώτος σου έγραψα για το έργο που θα υπογράψει και σκηνοθετικά ο Βάλαρης και θα παιχτεί στο «Χυτήριο» και… επανέρχομαι με αποκλειστικές φωτογραφίες από την 1η ανάγνωση της φιλόδοξης παράστασης που θα ανέβει στις 24 Νοεμβρίου.
Η κωμωδία “Boeing-Boeing” τoυ Γάλλoυ Μαρκ Καμoλετί, πoυ μεταφέρθηκε και στη μεγάλη oθόvη, με πρωταγωvιστές τoυς Ντιv Μάρτιv, Σίρλεϊ ΜακΛέιv και Ντέμπι Ρέιvoλvτς, είχε γvωρίσει τεράστια επιτυχία στo Παρίσι της δεκαετίας τoυ ’60 και τηv είχε επαιvέσει ακόμα κι o αυστηρός κριτικός Ζαv-Ζακ Γκoτιέ της “Φιγκαρό”.
Στηv Ελλάδα αvέβηκε γιά πρώτη φoρά τo 1962, με τov τίτλo “Κoρίτσια…στov Αέρα”, από τo θίασo τoυ Δημήτρη Χoρv. Έπειτα, παρουσιάστηκε από τον Γιάvvη ��πέζo και τον Παύλο Χαϊκάλη με τον τίτλο “Φουλ της Ντάμας” και τώρα έρχεται ως «Πετάει-πετάει» για να μας ψυχαγωγήσει…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
μετάφραση: Βάσια Παναγοπούλου
διασκευή: Γιώργος Βάλαρης & Στέλιος Παπαδόπουλος
σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης
παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Αγγελική Δαλιάνη
Μάνος Ιωάννου
Βίκυ Κάβουρα
Μαρία Κορινθίου
Μάνος Παπαγιάννης
Τζέσυ Παπουτσή
Πολλές ιδέες έπεσαν στο τραπέζι των συσκέψεων για το ποιο θα είναι το επόμενο θεατρικό χτύπημα της Βάνας Μπάρμπας και έγκυρες πηγές του enikos.gr λένε πως «έκλεισε» τελικά ένα γερό κείμενο, την «Κυρά Βασιλική» της Πηνελόπης Παττάκη που θα φιλοξενείται κάθε Δευτέρα και Τρίτη μετά τις 22.30 στο «Χυτήριο» της Βάσιας Παναγοπούλου.
Για την ώρα η Βάνα βρίσκεται σε συζητήσεις για το ποιος θα υπογράψει τη σκηνοθεσία της δουλειάς,αλλά έχει κλείσει ήδη τους ικανούς Ιωάννα Πηλιχού-Δημήτρη Γιώτη και συζητά για τους ρόλους που απομένουν,αλλά και με τους μουσικούς που θα παίξουν ζωντανά στην παράσταση. Η πρεμιέρα υπολογίζεται για τις 10 Νοεμβρίου για αυτό και θα επανέλθω. Για την ώρα δείτε τις πρώτες πόζες από την εν λόγω υποσχόμενη δουλειά!
