Λύγισε στον αέρα της εκπομπής «Super Κατερίνα», ο Γρηγόρης Γκουντάρας, όταν προβλήθηκε απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «ΟΚ!», όπου μίλησε για το μωρό που έχασαν με τη Ναταλί Κάκκαβα, αλλά και τον θάνατο των γονιών του.
Ο δημοσιογράφος στη συνέντευξή του αποκάλυψε πως η σύζυγός του λίγο καιρό μετά τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, είχε μια αποβολή. Μάλιστα ανέφερε ότι πέρασε από το μυαλό τους η σκέψη να υιοθετήσουν ένα παιδί από την Αφρική, κάτι που όμως δεν προχώρησε.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Γρηγόρη Γκουντάρα:
Έχεις άλλους δυο αδελφούς με τους οποίους μεγαλώσατε μαζί.
«Ναι, τον Μάκη, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, που έχει τρία παιδάκια, και τον μικρό, τον Νεκτάριο. Θυμάμαι ότι μικροί ήμασταν πολύ ανεξάρτητοι μεταξύ μας. Εγώ “κόλλαγα” λίγο περισσότερο με τον μεγάλο, ήταν πιο χεβιμεταλάς, πιο ψαγμένος από εμένα, αλλά μετά κάναμε και οι τρεις τις δικές μας παρέες. Όμως μείναμε νωρίς χωρίς τους γονείς μας και γίναμε ομάδα μετά.
Τον Νεκτάριο τον έχουμε εδώ στο μαγαζί μας. σαν τρίτο μας παιδί με τη Ναταλί. Ξέρεις, έναν χρόνο μετά που γεννήθηκε ο μικρός μας, ο Μάρκος, χάσαμε ένα μωρό. Μόλις είχε μείνει έγκυος η γυναίκα μου. Θα είχαμε τρία παιδιά. Πανηγύριζε να έχει τρία αγόρια, αλλά εγώ θα ήθελα και ένα κοριτσάκι για να με προσέχει στα γεράματα. Μετά σκεφτήκαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι από την Αφρική, το κουβεντιάσαμε πάρα πολύ, αλλά τελοσπάντων δεν προέκυψε. Πλέον μεγαλώσαμε και δεν μας παίρνει».
Πάντα συγκινείσαι όταν μιλάς για τους γονείς σου, ακόμα και στον αέρα, όπου υποτίθεται ότι έχεις καλύτερο έλεγχο του συναισθήματος.
«Δεν έχω τον έλεγχο, δεν μπορώ να το κάνω. Περάσαμε με τη μάνα μου δυόμισι χρόνια πολύ δύσκολα, με πολλά νοσοκομεία, εγχειρήσεις και όλα έχουν γράψει μέσα μου».
Σκέφτεσαι ότι δεν κατάφερες να της πεις κάτι;
«Τα είχαμε πει όλα… Στενοχωριέμαι που δεν έζησε παραπάνω. Ο μπαμπάς «έφυγε» πέντε χρόνια μετά. Είδε εγγόνια από τον αδερφό μου. Τα δικά μου όχι. Ήταν και οι δύο από πάμφτωχες οικογένειες. Ερωτεύτηκαν, κλέφτηκαν στο χωριό και ήρθαν στην Αθήνα χωρίς μία. Άρχισαν αν δουλεύουν για να ζήσουν. Ο μπαμπάς ταξί και η μάνα μου καθάριζε σκάλες. Θυμάμαι ότι σφουγγάριζε και με είχε στο πλατύσκαλο. Δούλευα κι εγώ μεροκάματο. Έκανα το σερβιτοράκι τα Σαββατοκύριακα σε μια ψησταριά εκεί στο Χαλάνδρι, μετά έπλενα αυτοκίνητα σε ένα βενζινάδικο. Δεν μου έλεγε κανένας να δουλέψω. Μάθαμε να δουλεύουμε και δεν μας τρομάζει ποτέ η δουλειά».
Λύγισε ο Γρηγόρης Γκουντάρας
Μετά την προβολή του αποσπάσματος με δάκρυα στα μάτια και τρεμάμενη φωνή, μιλώντας για τους γονείς τους είπε: «Το λέω παντού όταν ακούω ότι βάζουν χέρι στη γιαγιά και στον παππού, λέω “τι λέτε ρε παιδιά;” ανάφτε μια λαμπάδα» και ξέσπασε σε λυγμούς.
Και τόνισε ο Γρηγόρης Γκουντάρας: «Δεν θυμάμαι να μου έχει λείψει τίποτα. Περνούσα υπέροχα. Τώρα δεν ξέρω αν τα παιδιά μου μπορεί να μεγαλώσουν έτσι και να αισθάνονται το ίδιο. Το έχω σκεφτεί, πώς θα ένιωθαν αν μεγάλωναν έτσι. Μπορεί να ήταν και πιο χαρούμενα. Υπήρχε πιο πολύ ελευθερία, δεν είχες κάποια πράγματα, δεν το καταλάβαινες, ήσουν ευτυχισμένος».
«Όλοι γονείς προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Μπορεί αυτό που νιώθω ότι το κάνω καλά, να μην το κάνω» κατέληξε.
