Για την πορεία του στον Ολυμπιακό, την αγάπη του για τον Άρη, την προσωπικότητα του και το παρασκήνιο στα αποδυτήρια είχε μιλήσει το 1995 και το 1999, στον Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής, Γιάννης Ιωαννίδης, που πέθανε σήμερα 4 Οκτωβρίου.
Στις δύο εκπομπές, που προβλήθηκαν στις 18 Απριλίου 1995 και στις 14 Ιανουαρίου 1999, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε απαντήσει στην καυτή αθλητική επικαιρότητα της εποχής και είχε αποκαλύψει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του.
Στο υλικό, που προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του Νίκου Χατζηνικολάου, ο σπουδαίος προπονητής μίλησε για την αποτυχία του το 1995 να κερδίσει το Final Four με τον Ολυμπιακό. «Πιστεύω ότι εάν τυχόν δεν το δουν όλοι οι φίλαθλοι και όλος ο κόσμος με διαφορετικό μάτι δεν θα έρθει αυτό το κύπελλο», είχε πει τότε ο Γιάννης Ιωαννίδης.
Στη φήμη ότι ήταν σκληρός και αν έβαζε κάτι στο μυαλό του δεν σταματούσε πουθενά ο Γιάννης Ιωαννίδης απάντησε: «Εγώ έχω μία θεωρία ότι στη δουλειά το πρώτο πράγμα που μετράει είναι η σκληρή δουλειά και εάν τυχόν δεν το δεις τελείως με αυτή την άποψη από εκεί και πέρα πιστεύω ότι δεν θα πετύχεις. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται. Ότι όλα μπορείς να τα υλοποιήσεις όσο δύσκολο και αν είναι αρκεί να πιστεύεις. Η πίστης και βουνά κινεί».
Για τα δημοσιεύματα ότι δάκρυσε την ώρα που μιλούσε στους παίκτες του πριν το Final Four ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε αναφέρει: «Όχι δεν νομίζω ότι δάκρυσα αλλά δεν το θυμάμαι αν τυχόν ποιος το είπε και ποιος το έγραψε. Είμαι από αυτούς που δακρύζουν. Έχω ορισμένες ευαισθησίες και πάνω σ’ αυτά τα πράγματα δακρύζω».
Για την αγάπη και την αφοσίωση του στις ομάδες που προπόνησε ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πει: «Όπου λειτουργώ λειτουργώ για 100 χρόνια. Ταυτίζομαι. Αυτό όποιος το ξέρει το ξέρει». Σε ερώτηση τηλεθεατή εάν ο Άρης ή ο Ολυμπιακός είναι η αγαπημένη ομάδα του ο κορυφαίος προπονητής είχε υποστηρίξει: «Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Άρη. Και ήμουν 30 χρόνια στον Άρη. Αλλά στον Ολυμπιακό αυτά τα 4 χρόνια αυτή την αγάπη που γνώρισα είναι κάτι που είναι εκτός πραγματικότητας. Και το λέω και στους φίλους. Άλλο να το ζεις και άλλο να το διηγείσαι. Είναι ένα πράγμα που με έχει γεμίσει πλήρως. Αυτό το πράγμα με έχει γεμίσει».
Όσο για τις φήμες ότι ήταν προληπτικός ο Γιάννης Ιωαννίδης αστειεύτηκε αλλά δεν τις είχε διαψεύσει. Μάλιστα είχε επιβεβαιώσει ότι ότι στο πρώτο Final Four με τον Άρη η ομάδα έμεινε σε ένα ξενοδοχείο με έμβλημα την μαύρη γάτα. «Στην ζωή αντιδράς σε ό,τι μπορείς να διορθώσεις. Αυτός που το διάλεξε δεν είχε δει την μαύρη γάτα. Οι καθολικοί την μαύρη γάτα την είχαν για τύχη. Αν πήγαινα εγώ να το δω το ξενοδοχείο δεν θα το διάλεγα με τίποτα», είπε ο Γιάννης Ιωαννίδης.
Όπως ανέφερε γνώρισε το μπάσκετ και τον Άρη από τον νονό του ο οποίος μετά το μεσημεριανό φαγητό τον πήγαινε στο γήπεδο.
«Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος των γραμμάτων και πέθανε όταν ήμουν 11 ετών. Δηλαδή η μοίρα πως τα φέρνει γιατί αν τυχόν ζούσε δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Ήταν απαγορευμένο. Οτιδήποτε άλλο πλην του αθλητισμού», είχε αναφέρει ο Γιάννης Ιωαννίδης.
Μάλιστα θυμήθηκε και την εποχή που έχασε τον πατέρα του και το γεγονός ότι τον πήγαν στο νεκροταφείο όπου έμαθε για τον θάνατο του. «Έπαθα σοκ και λιποθύμησα. Έκανα 30 χρόνια να περάσω μπροστά από νεκροταφείο», είχε σημειώσει ο σπουδαίος προπονητής.
Είχε συγκινηθεί ιδιαίτερα όταν στην εκπομπή είχε μιλήσει ο προπονητής του στον Άρη, Ανέστης Πεταλίδης. «Είναι τελειομανής ο άνθρωπος. Είναι άρρωστος με αυτό που κάνει», είχε πει ο Ανέστης Πεταλίδης και είχε παραδεχτεί ότι τον αδίκησε επειδή επί 13 χρόνια του έδινε 1.500 δραχμές. «Δεν είναι αδικία. Ένας μπορεί να με αδικεί υλικά αλλά όταν ξέρω ότι με αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε, αυτό μετράει για’ μένα», είχε πει συγκινημένος τότε ο Γιάννης Ιωαννίδης.
«Πιστεύω ότι πρώτα απ’ όλα είναι φίλος. Έχουμε περάσει πολλά μαζί. Πιστεύω και είναι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Δεν είναι αυτό που δείχνει στον κόσμο», είχε αποκαλύψει στην εκπομπή ο Νίκος Γκάλης.
Από την πλευρά του ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε χαρακτηρίσει τον Γκάλη τον άνθρωπο «που άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ».
Είχε παραδεχθεί ότι ήταν εκρηκτικός και παρορμητικός ως χαρακτήρας αλλά διαφανής, που δεν έκρυβε τα μειονεκτήματα του από τον κόσμο. «Υπάρχει αναγνώριση και εκτίμηση και από τους αντιπάλους και αυτό που με χαροποιεί περισσότερο απ’ όλα», είχε αναφέρει για την εκτίμηση από οπαδούς άλλων ομάδων.
