Από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της, η Μαρία Πρωτόπαππα έχει το χάρισμα να σαγηνεύει το κοινό με τους ρόλους που ερμηνεύει. Προφανώς, δεν πρόκειται μόνο για χάρισμα, αλλά και για το αποτέλεσμα διαρκούς δουλειάς που εξελίσσει τα εκφραστικά της εργαλεία.
Στη ΧΡΥΣΑ ΚΑΚΙΩΡΗ
Το βιογραφικό της είναι πλούσιο σε θεατρικούς ρόλους, όμως όταν επιλέγει να χαρίσει το ταλέντο της στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, κουβαλά τη σοβαρότητα, το βάθος, τη γλυκύτητα και μια προσγειωμένη προσέγγιση που χαρακτηρίζει και την ίδια.
Με τη συμμετοχή της στην επιτυχημένη και πολυσυζητημένη σειρά «Σασμός», που έχει ως θέμα την κρητική βεντέτα που συγκλόνισε την Κρήτη ανοίγοντας έναν ατέρμονο κύκλο αίματος για 20 χρόνια, επιστρέφει στην τηλεόραση, υποδυόμενη τη μάνα που μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά της μετά τον θάνατο του άνδρα της, ρόλο που προσεγγίζει με αξιοθαύμαστη οικονομία και μας χαρίζει μια ερμηνεία-αναφορά.
Είστε από τους ηθοποιούς που είναι ανήσυχοι, μελετάτε πολύ και εξελίσσετε διαρκώς τα εκφραστικά σας μέσα. Τι κάνατε για να προσεγγίσετε τον ρόλο της Μαρίνας Βρουλάκη;
Με ενδιαφέρει οτιδήποτε νέο μπορώ να μάθω γύρω από την έκφραση, τη γλώσσα, τη συμπεριφορά και, γενικά, την ανθρώπινη επικοινωνία. Για τη Μαρίνα δεν έκανα καμία απολύτως τεχνική προετοιμασία. Αποφάσισα να επικεντρωθώ και να εξερευνώ μέρα με τη μέρα τον ρόλο της μάνας. Της προστάτιδας. Με λάθος ή με σωστούς τρόπους.
Σας γοήτευσε ο τρόπος που αυτές οι δύο γυναίκες (αναφέρομαι στο αντίπαλον δέος του ρόλου σας, την Καλλιόπη Σταματάκη, την οποία ενσαρκώνει η Μαρία Τζομπανάκη) προσωποποιούν έναν τόσο αυστηρό κόσμο με διαφορετικούς κώδικες τιμής και ηθικής;
Όχι, δεν αισθάνθηκα γοητευμένη. Οι τόσο κλειστές κοσμοθεωρίες και οι απόλυτοι άνθρωποι δεν με ελκύουν. Οι αγκυλώσεις όλων των ειδών, ωστόσο, είναι γνώρισμα των κλειστών ανθρώπινων κοινωνιών και σε κάποιες περιπτώσεις είναι αυτές που διασώζουν ή συντηρούν το υπάρχον κοινωνικό σύστημα, καλώς ή κακώς. Η δουλειά μας είναι να παρατηρούμε, να σκεπτόμαστε και να καταδεικνύουμε καταστάσεις, προκαλώντας προβληματισμό. Πολλές φορές δεν είναι ηθικά εύκολο να κρίνουμε το σωστό. Η ηθική, επίσης, είναι κάτι σχετικό. Η ανθρώπινη εμπειρία είναι το αντικείμενο που με γοητεύει.
Γνωρίζετε εξαρχής την κατάληξη της ιστορίας; Έχετε διαβάσει όλο το σενάριο ή το βιβλίο;
Γνωρίζω την ιστορία του βιβλίου. Το σενάριο υπάρχει περίπτωση να έχει διαφορές, τις οποίες δεν γνωρίζω από τώρα.
Η κλισέ ερώτηση που ακολουθεί είναι αν αναζητήσατε κοινά στοιχεία στη Μαρίνα και στον χαρακτήρα σας ή είναι κάτι που δεν το κάνετε;
Πάντα «φυτεύω» προσωπικά στοιχεία ή, συχνότερα ακόμα, στοιχεία οικείων ή μακρινών πραγματικών προσώπων. Μου αρέσει να φτιάχνω κάτι… φανταστικό από πραγματικά υλικά σε μεγάλο ποσοστό. Έτσι συνδέομαι περισσότερο ψυχικά, γιατί είναι σαν να αντιπροσωπεύω αυτά τα πρόσωπα. Συχνά αυτή η σύνθεση συμβαίνει σχεδόν ασυνείδητα.
Έχετε κάνει τηλεόραση, θέατρο και κινηματογράφο. Πόσο διαφορετική είναι η προσέγγισή σας ανάλογα με το μέσο;
Είναι διαφορετικές τέχνες, άλλοι κόσμοι, αλλά συγγενικοί. Προσεγγίζω ανάλογα, λοιπόν, με το μέσο, αλλά και με τη συνθήκη, δηλαδή τους συνεργάτες, τους στόχους της παραγωγής κ.λπ. Και μαζί με αυτά, βάζω, όταν μπορώ, και τα προσωπικά μου στοιχήματα.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε τις δουλειές που θα κάνετε;
Εάν νιώθω ζεστά, οικεία, προκλητικά προχωρώ.
Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στη σειρά «Σασμός» για να πείτε το «ναι» και να επιστρέψετε τηλεοπτικά;
Οι συνεργάτες.
Η αποχή από το θέατρο, λόγω πανδημίας, έπαιξε ρόλο στο να πείτε «ναι» στον «Σασμό»;
Και βέβαια έπαιξε. Μετά από τόση απομόνωση θες να ενωθείς με τον κόσμο, να αποκτήσεις κοινές αναφορές, να συνομιλήσεις. Ακόμα κι αν αυτό είναι ουτοπικό, η παρόρμηση μοιάζει να είναι αυτή.
Η σχέση σας με την τηλεόραση ποια είναι; Παρακολουθείτε;
Σπανίως προλαβαίνω πλέον.
Τις δικές σας τηλεοπτικές δουλειές τις βλέπετε;
Μου αρέσει να τις βλέπω σε άλλο χρόνο και να επαναλαμβάνω, ώστε να διακρίνω λάθη και σωστά και να νοσταλγώ ευκολότερα…
Τι κάνατε κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Κρατούσα την αναπνοή μου, όπως όλος ο κόσμος, απέφευγα να βγάζω επιπόλαια συμπεράσματα και απέφευγα να ασχολούμαι συνέχεια με το θέμα. Το εκμεταλλεύτηκα δημιουργικά, κράτησα τον εαυτό μου απασχολημένο και την ψυχραιμία μου.
Πιστεύετε ότι όλος αυτός ο χρόνος μάς άλλαξε;
Δυστυχώς έχουμε την ικανότητα να συνηθίζουμε και στα πιο απίθανα πράγματα.
Το θέατρο ενέχει μια μποέμικη ατμόσφαιρα. Ηταν αυτό που σας κέρδισε ώστε να αποφασίσετε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Ναι, έχει κάτι το ανοιχτό, το ταξιδιάρικο και το έντονα θνητό. Το τελευταίο διάστημα ήταν δύσκολο για τον χώρο του θεάματος.
Εκτός από την πανδημία, είχαμε και το ελληνικό #ΜeΤoo. Αισθάνεστε ότι οι αποκαλύψεις που έγιναν θα βελτιώσουν τον χώρο και κατ’ επέκταση την κοινωνία μας;
Οι αλλαγές γίνονται πολύ αργά και με πολύ αγώνα. Μου φαίνεται πως συνέβη μια συνειδητοποίηση, άλλαξε η γλώσσα. Όμως, τα προβλήματα είναι παλαιά και γερά ριζωμένα, μιλώ για την κοινωνία ολόκληρη. Ο δικός μας χώρος είναι μια μικρογραφία της.
Σας απασχολεί η εικόνα σας;
Και ναι και όχι. Θέλω να φαίνομαι όπως νιώθω. Θέλει προσπάθεια κι αυτό. Και ωριμότητα και αντίσταση.
Ποια πολυτέλεια επιτρέπετε στον εαυτό σας;
Δεν μπορώ να σκεφτώ.
Με ποιους όρους μετράτε την επιτυχία;
Με όρους προόδου, τέρψης, πλούτου εργαλείων και ποιότητας ζωής.
Νιώθετε όμορφα όταν σας αναγνωρίζει ο κόσμος;
Πότε ναι, πότε όχι. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τακτ και ευγένεια. Είναι, όμως, συχνά ωραίο να νιώθεις σαν να είσαι με φίλους.
Θεατρικά, ετοιμάζετε την «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, στο «Υπόγειο» του Θεάτρου Τέχνης. Τι να περιμένουμε από τη μεταφορά;
Την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου θα ανεβάσουμε στο ιστορικό «Υπόγειο», στην Πεσμαζόγλου, την «Αντιγόνη» μας, με σκοπό να γλυκάνουμε τα σκληρά αδιέξοδα που φέρνει η ζωή καμιά φορά, με ομορφιά και ποίηση.
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realife
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realife
