Με αφορμή τη συναυλία «Άξιον Εστί» στον Καθεδρικό Ναό της Βιέννης για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, ο σολίστ Αλέξανδρος Τζοβάνι μιλά στο enikos.gr για τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη αλλά και τις διαφορές που έχει βιώσει ως καλλιτέχνης ανάμεσα σε Ελλάδα και εξωτερικό.
της Νάντιας Ρηγάτου
-Το «Άξιον Εστί», είναι μια συναυλία – αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Βιέννης.
Είναι μια συναυλία που διοργανώνεται υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας και της ελληνικής μητρόπολης μετά από πρόσκληση του λυκείου Ελληνίδων Βιέννης με την ορχήστρα και τη χορωδία του Ωδείου Ανω Πόλης Θεσσαλονίκης και μαέστρο τον Παναγιώτη Διαμαντή.
Έχω την τιμή να συμπράξω για ακόμα μια φορά με αυτό το εξαιρετικό σύνολο ως σολίστ. Όχι μόνο ερμηνεύω ξανά τον πιο εμβληματικό συνθέτη της χώρας μας, αλλά θα συμβεί και σε έναν τόπο που με γαλούχησε μουσικά και έζησα κάποια χρόνια της ζωής μου. Είναι διπλή η χαρά για μένα.
-Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη συγκεκριμένη μέρα; Υπερισχύει το άγχος ή η συγκίνηση;
Γενικώς δεν έχω άγχος όταν τραγουδάω. Εκεί που την πατάω καμιά φορά είναι στο συναίσθημα… κάποιες μουσικές και κάποιοι στίχοι με έχουν σημαδέψει τόσο πολύ ως άνθρωπο αλλά και καλλιτεχνικά που είναι σαν να σείεται το μέσα μου όταν γίνομαι μέρος τους.
Έχω μεγάλη ανυπομονησία για τη συναυλία αυτή. Είναι μεγάλη η ευθύνη να τραγουδάει κανείς μουσική με τέτοιο ειδικό βάρος.
-Πώς έχετε εσείς στο μυαλό σας τον Μίκη Θεοδωράκη;
Ο Θεοδωράκης είναι κάτι το ξεχωριστό. Ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις συνθετών όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά και παγκοσμίως. Και αυτό διότι κατάφερε να βάλει στα στόματα των απλών καθημερινών ανθρώπων υψηλή ποίηση.
Πρόκειται για κάτι μοναδικό στα χρονικά της παγκόσμιας μουσικής να τραγουδάνε από αστοί μέχρι εργάτες και υψηλή κοινωνία στίχους τέτοιου βάθους σαν αυτούς του Ελύτη και των άλλων σπουδαίων που μελοποίησε. Μέσα μου , λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς. Ξεχωριστός.
-Στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό υπάρχει μεγαλύτερος χώρος για καλλιτέχνες όπως εσείς;
Γενικώς παντού υπάρχει τεράστια προσφορά και πολύ μικρή ζήτηση στον καλλιτεχνικό χώρο. Στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο δύσκολη η κατάσταση γιατί έχουμε την τάση να μένουμε στο παλιό χωρίς μεγάλη διάθεση για κάτι καινούργιο. Δεν εμπιστευόμαστε εύκολα.
Συγκεκριμένα για μένα ίσως επειδή έχω μια ευελιξία ερμηνευτικά και ρεπερτοριακά να είναι πιο βατό να υφίσταμαι σε διάφορες συνθήκες και χώρους. Από τα Μέγαρα Μουσικής μέχρι τις μικρές μουσικές σκηνές. Ίσως στο εξωτερικό, λοιπόν, να είχα μεγαλύτερες ευκαιρίες. Είναι πάντως ένα αστείο στατιστικό ότι έχω τραγουδήσει σε πιο πολλά Μέγαρα Μουσικής στην Ευρώπη παρά στην Ελλάδα που εμφανίστηκα μόνο μια φορά στο Μέγαρο της Θεσσαλονίκης μόλις τον περασμένο Μάιο!
-Έχετε εργαστεί στο εξωτερικό και θα ήθελα να μου πείτε τις μεγαλύτερες διαφορές που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης όταν βρίσκεται στο εξωτερικό από την οντισιόν μέχρι τη συναυλία επί σκηνής.
Η εμπειρία η δικιά μου είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχω πάρει ποτέ κάποια δουλειά από οντισιόν. Για αυτό σταμάτησα και να πηγαίνω πια σε ακροάσεις εδώ και χρόνια. Σε αντίθεση με το εξωτερικό όπου με έχουν επιλέξει για διάφορες μικρότερες και μεγαλύτερες δουλειές.
Όσον αφορά στις συναυλίες και στις παραγωγές υπάρχει τρομερή οργάνωση, συνέπεια και επαγγελματισμός έξω που καταλήγει προς όφελος τελικά της τέχνης. Γιατί ο καλλιτέχνης δεν έχει να ανησυχήσει για πολλά πέρα από την ερμηνεία του. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ σημάδια προόδου και στην Ελλάδα σε αυτό τον τομέα αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας για να πούμε ότι οι παραγωγές γίνονται σωστά και με επαγγελματισμό.
-Τι άλλο ετοιμάζετε σε αυτή τη φάση;
Έχω κυκλοφορήσει τον δεύτερο προσωπικό μου δίσκο πρόσφατα με τίτλο «8 παράθυρα στον κόσμο», οπότε σε αυτό το πλαίσιο ετοιμάζω τις προσωπικές μου εμφανίσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, με έναρξη στις 25 Νοεμβρίου στη μουσική σκηνή Ράδιο στον Κεραμεικό.
