«Δεν φτάνεις αμέσως σε βαλίτσες γεμάτες μετρητά», εξηγεί ένας πρώην Ευρωπαίος αξιωματούχος που εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε στρατηγικό τμήμα της Κομισιόν. Η διπλωματία των μοναρχιών του Κόλπου, ειδικότερα, είναι σε εγρήγορση, και με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο οξυδερκής. Ο αξιωματούχος –Ισπανός στην καταγωγή, τώρα είναι στις Βρυξέλλες και εργάζεται ως σύμβουλος-θυμάται όταν, πριν από χρόνια, ένας συνάδελφός του τιμήθηκε από έναν εμίρη του Ντουμπάι με μια λευκή Aston Martin.
Σύμφωνα με την La Stampa, «προφανώς το δώρο απορρίφθηκε, αλλά η αντίδραση του εμίρη ήταν ενδιαφέρουσα». Πήρε πίσω την Aston Martin, ρώτησε ποιο ήταν το πλαίσιο για τα δώρα και αφού αντιλήφθηκε το γεγονός ότι υπήρχε μια ρήτρα για την “διαφθορά”, έδωσε ως δώρο έναν δίσκο (με χαμηλότερη αξία στα 150 ευρώ).
Θυμάται επίσης έναν νεαρό Ιταλό αξιωματούχο, ο οποίος μια μέρα επέστρεψε στο γραφείο του χαρούμενος που είχε προσκληθεί στο Grand Prix της Monza με τον γιο του από έναν λομπίστα που συνάντησε στις Βρυξέλλες: «Αυτή είναι η διαφορά που παρατήρησα μεταξύ των Ιταλών και, για παράδειγμα, των Γερμανών ή των Ολλανδών: δεν καταλαβαίνουν πάντα πότε κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με συμπαιγνία».
Τα εν λόγω εισιτήρια στην πραγματικότητα δεν οδήγησαν σε κανένα περαιτέρω αίτημα, αλλά ο αξιωματούχος επιβεβαίωσε την ακεραιότητα και την πίστη του στο έργο του, “αλλά άλλοι δεν θα είχαν κάνει το ίδιο”.
«Γιατί ακριβώς, δεν ξεκινάμε με βαλίτσες γεμάτες μετρητά: πρώτα έρχεται το δώρο λίγο πάνω από 150 ευρώ (πέραν αυτού το αντικείμενο πρέπει να επιστραφεί, αλλά από τους 705 βουλευτές έχουν γίνει μόνο 39 επιστροφές από το 2020), συνεχίζουμε με εισιτήρια για μια συναυλία στην όπερα ή έναν αγώνα ή άλλη αθλητική εκδήλωση, συνεχίζουμε με προσκλήσεις σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων για συμμετοχή σε συνέδρια ή σεμινάρια και σε εκείνο το σημείο η σχέση γίνεται πιο στενή, το ίδιο το δώρο αλλάζει νόημα» περιγράφει.
Όπως είπε στη Le Soir ο Nabil Ennasri, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και ένας από τους συμμετέχοντες στο Φόρουμ του Νταβός, «στο Κατάρ και σε πολλές αραβικές χώρες το αίσθημα της φιλοξενίας μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε συμπαιγνιακές συναλλαγές: που κυμαίνονται από τη διπλωματία της συνόδου κορυφής (από το φόρουμ της Ντόχα έως την παγκόσμια σύνοδο κορυφής καινοτομίας για την Παιδεία) σε αυτή της διπλωματίας του Rolex».
Το 2016, ο Γάλλος υπουργός Bruno Lemaire είπε στον δημοσιογράφο Christian Chesnot ότι έλαβε ένα διαμαντένιο Patek Philippe αξίας 85.000 ευρώ αφού συνόδευσε τον Εμίρη Hamad σε μια επίσκεψη στο Παρίσι. Το αντικείμενο επιστράφηκε, αλλά με την ευκαιρία ο Chesnot εμβάθυνε στο θέμα και κατάφερε να καταρτίσει μια ενδιαφέρουσα κατάταξη σχετικά με τους άγραφους κανόνες της διπλωματίας του Κατάρ: τα ρολόγια Patek Philippe είναι ο υψηλότερος βαθμός, ακολουθούμενος από τα ρολόγια Audemars Piguet για τις αντιπροσωπείες, τα ρολόγια Omega και τα Rolex για τους βουλευτές. Μετά τα Καρτιέρ, τέλος τα κουτιά με στυλό. Πόσοι αρνούνται; Πόσοι δέχονται;
Το ερώτημα κυκλοφορεί με αυξανόμενη επιμονή στις Βρυξέλλες, μαζί με το ερώτημα, που τίθεται πιο ήσυχα, για την ύπαρξη και μη Ιταλών στην λίστα των εμπλεκομένων στο Qatar Gate.
