Ο Μπεν Φέρντς, ο τελευταίος επιζών εισαγγελέας από τις δίκες της Νυρεμβέργης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέθανε, στις ΗΠΑ, σε ηλικία 103 ετών.
Ο Φέρεντς ήταν μόλις 27 ετών όταν εργάστηκε συστηματικά, για να εξασφαλίσει τις καταδίκες ναζί αξιωματικών για εγκλήματα πολέμου και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αργότερα υποστήριξε τη σύσταση ενός διεθνούς δικαστηρίου για τη δίωξη εγκλημάτων πολέμου, στόχος που επιτεύχθηκε μόλις το 2002.
Ο Μπεν Φέρεντς, πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του, σε μια εγκατάσταση υποβοηθούμενης διαβίωσης στο Μπόιτον Μπιτς, της Φλόριντα. Επιβεβαιώνοντας τον θάνατό του, το Μουσείο Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ είπε ότι ο κόσμος έχασε «έναν ηγέτη στην αναζήτηση δικαιοσύνης για τα θύματα της γενοκτονίας».
Ο Φέρεντς γεννήθηκε στην Τρανσυλβανία, στη Ρουμανία, το 1920, αλλά η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όταν εκείνος ήταν ακόμα νέος, για να ξεφύγει από τον αντισημιτισμό.
Η δράση του στον πόλεμο και οι δίκες
Αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ το 1943, κατατάχθηκε στον στρατό των ΗΠΑ και έλαβε μέρος στις συμμαχικές αποβάσεις στη Νορμανδία και στη μάχη του Bulge. Έγινε λοχίας και τελικά εντάχθηκε σε μια ομάδα που είχε επιφορτιστεί με τη διερεύνηση και τη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων για τα εγκλήματα πολέμου των Ναζί.
Η ομάδα είχε ενσωματωθεί με τον αμερικανικό στρατό στη Γερμανία. Έμπαινε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης καθώς απελευθερώνονταν, κρατώντας σημειώσεις για τις συνθήκες στο καθένα και παίρνοντας συνεντεύξεις από τους επιζώντες.
Σε μια μεταγενέστερη αφήγηση της ζωής του, ο Φέρεντς μίλησε για την εύρεση πτωμάτων «στοιβαγμένων σαν χορτάρι για ζωοοτροφή» και για «ανήμπορους σκελετούς με διάρροια, δυσεντερία, τύφο, φυματίωση, πνευμονία και άλλες ασθένειες, που σκουπίζονταν στις κουκέτες τους ή στο έδαφος και με μόνο τα αξιολύπητα μάτια τους που παρακαλούσαν για βοήθεια».
Το τραύμα
Περιέγραψε το Μπούχενβαλντ -ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα εντός της Γερμανίας- ως «νεκροφυλακείο απερίγραπτης φρίκης».
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπέστην ανεξίτηλο τραύμα από τις εμπειρίες μου ως ανακριτής εγκλημάτων πολέμου των ναζιστικών κέντρων εξόντωσης», έγραψε. «Προσπαθώ ακόμα να μην μιλάω ή να μην σκέφτομαι τις λεπτομέρειες», είχε πει πολλά χρόνια μετά.
