Στο βιβλίο του, ο Τούρκος επιτελάρχης γράφει ότι στα 23 νησιά (του ανατολικού Αιγαίου, Δωδεκάνησα και Καστελλόριζο) τα οποία είχαν δοθεί στην Ελλάδα βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και της Συνθήκης των Παρισίων το 1947 , αναγνωρίστηκε "μη στρατιωτικό καθεστώς" για την ασφάλεια της Τουρκίας. Ωστόσο σύμφωνα με τον Τούρκο επιτελάρχη “η Ελλάδα έχει σπάσει το άτυπο στρατιωτικό καθεστώς των νησιών”, υποστηρίζοντας ότι “αυτή η κατάσταση ακύρωσε την προϋπόθεση βάσει της οποίας έγινε η μεταφορά κυριαρχίας”.

Ο Τούρκος επιτελάρχης αναφέρει ακόμη ότι σε νησιά με καθεστώς μη στρατιωτικό απαγορεύεται η οποιαδήποτε ανάπτυξη όπλων, κάθε είδους πτήσεις, διέλευση στρατιωτικών αεροσκαφών καθώς και εκπαιδευτικές ασκήσεις. Υποστηρίζει ότι παραβιάζεται το ‘μη στρατιωτικό καθεστώς των νησιών’ στον εναέριο χώρο καθώς τα ελληνικά στρατιωτικά αεροσκάφη χρησιμοποιούν τους αεροδιαδρόμους με δικαιολογία υπερπτήσεις και αποστολές του ΝΑΤΟ. Υποστηρίζει ακόμη ότι το 1952 η Ελλάδα ίδρυσε στη Λέρο τα πρώτα αεροδρόμια και εγκαταστάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς, ενώ μετά το 1974 τα νησιά στρατιωτικοποιήθηκαν ταχύτατα.