Όταν ο διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων αστεροειδής συνετρίβη στην περιοχή του σημερινού Γιουκατάν του Μεξικού, δημιουργώντας τον διασημότερο κρατήρια του κόσμου, τον Τσιξουλούμπ, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις (πυρκαγιές, καυτοί άνεμοι, νέφη σωματιδίων που σκίασαν τον ουρανό, απότομη πτώση θερμοκρασίας, τρομεροί σεισμοί έως 100 φορές μεγαλύτεροι από τους σημερινούς κ.α.) δημιούργησαν μια κόλαση επί της γης.

Αλλά, σύμφωνα και με τη νέα μελέτη, φαίνεται πως υπήρχε ένα εξίσου τρομερό «υστερόγραφο»: μαζικές εκρήξεις ηφαιστείων που «ξέρασαν» τεράστιες ποσότητες τοξικών αερίων και σωματιδίων στον αέρα και στο νερό. Τα ηφαίστεια πιθανώς ενεργοποιήθηκαν από τα ισχυρά σεισμικά κύματα που εξαπλώθηκαν σε όλη τη Γη με επίκεντρο το σημείο της πρόσκρουσης.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωφυσικό Τζόζεφ Μπερνς του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", πιστεύουν ότι εντόπισαν την «υπογραφή» αυτών των ηφαιστειακών εκρήξεων στις τεράστιες ποσότητες υποθαλάσσιας λάβας που βρήκαν. Η συνολική έκτασή της θα κάλυπτε τις ΗΠΑ σε βάθος εκατοντάδων μέτρων.

Όμως το «στρατόπεδο» των επιστημόνων που ποτέ δεν αποδέχθηκε το διπλό καταστροφολογικό σενάριο αστεροειδούς-ηφαιστείων, αλλά επιμένει ότι μόνο ο αστεροειδής ήταν αυτός που εξαφάνισε σχεδόν τα τρίτα τέταρτα όλων των μορφών ζωής από τον πλανήτη μας, επιμένει ότι και η νέα μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η λάβα που βρέθηκε στον βυθό, όντως σχετίζεται με την πτώση εξ ουρανού.

«Η μελέτη μας δεν λέει ακριβώς ότι αυτή η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι που σκότωσε τους δεινόσαυρους» παραδέχθηκε ο Μπερνς και συνέχισε: «Όμως δείχνει ότι πιθανότατα συνέβαλε στην περιβαλλοντική κρίση που τους έπληξε».