Αυτός πρόδωσε τον Καβαλιέρε
«Προδοσία Αλφάνο» ήταν ο κραυγαλέος πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας Il Giornale, ιδιοκτησίας Μπερλουσκόνι, συνοψίζοντας το σοκ του Καβαλιέρε από τη στάση του πρώην προστατευόμενού του, Αντζελίνο Αλφάνο, ο οποίος ηγήθηκε της εσωτερικής εξέγερσης στο Κόμμα του Λαού της Ελευθερίας που εμπόδισε την πτώση της ιταλικής κυβέρνησης, για να γίνει ο “νέος Βρούτος” της ιταλικής πολιτικής σκηνής.
Κανείς σχεδόν δεν το περίμενε από αυτόν τον 42χρονο Σικελό, πρώην Χριστιανοδημοκράτη, που θεωρείτο σε τέτοιο βαθμό πιστός στον Μπερλουσκόνι που το όνομά του έγινε σχεδόν συνώνυμο της υποταγής. Ο Αντζελίνο Αλφάνο παρουσίαζε πάντα τον εαυτό του ως το μετριοπαθές και καθησυχαστικό πρόσωπο του Κόμματος του Λαού της Ελευθερίας. “Ο Αλφάνο είναι καλός, αλλά του λείπει αυτό το κάτι”, συνήθιζε να λέει ο Μπερλουσκόνι για τον γραμματέα του κόμματός του και δελφίνο του.
Οι πολιτικοί σχολιαστές αντιμετώπισαν με επιφυλακτικότητα τις φήμες που κυκλοφορούσαν τις τελευταίες ημέρες που ήθελαν την ομάδα των αντιφρονούντων βουλευτών που αποφάσισαν να αψηφήσουν τον Μπερλουσκόνι να θέλουν τον Αλφάνο για επικεφαλής τους.
“Σήμερα ο Αλφάνο απέδειξε ότι έχει αυτό το κάτι και ότι μπορεί να είναι ο ηγέτης της νέας ιταλικής κεντροδεξιάς” , δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς ένας βουλευτής του Κόμματος του Λαού της Ελευθερίας που δεν κατονομάσθηκε.
Ο Αντζελίνο Αλφάνο, πτυχιούχος δικηγόρος, εντάχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 στο κόμμα Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, το οποίο γρήγορα εδραιώθηκε στην πολιτική σκηνή της Σικελίας. Παρέμεινε στην αφάνεια μέχρι το 2008, οπότε έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην τέταρτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.
Το υπουργείο αυτό ήταν κρίσιμης σημασίας τότε για τον Μπερλουσκόνι, ο οποίος είχε ήδη εμπλακεί σε σειρά δικαστικών περιπετειών. Ο Αλφάνο ανέλαβε σειρά πρωτοβουλιών για να διασώσει τον μέντορά του, ανάμεσά τους και η εισαγωγή του νομοσχεδίου που έδινε ασυλία στον πρωθυπουργό και άλλες θεσμικές προσωπικότητες της ιταλικής πολιτικής ζωής, το οποίο απορρίφθηκε από το συνταγματικό δικαστήριο.
Ο Αλφάνο αποδείχθηκε δεινός και ψύχραιμος τηλεοπτικός συνομιλητής, έγινε ένας από τους γνωστότερους πολιτικούς της Ιταλίας, αλλά άρχισε να δημιουργεί εχθρούς στους κόλπους του όλο και πιο διαιρεμένου μπερλουσκονικού κόμματος.
Ο Αλφάνο δεν θεωρήθηκε ποτέ ισχυρή ή ανεξάρτητη προσωπικότητα και, όταν ο Μπερλουσκόνι τον όρισε εθνικό γραμματέα του κόμματος, θεωρήθηκε ότι δεν αποτελεί παρά τον φυσιολογικό διορισμό του πιο πειθήνιου και λιγότερο επικίνδυνου υπολοχαγού που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί. Όταν ο Μπερλουσκόνι, σε μία υποχώρηση προς τη Λέγκα του Βορρά, ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός, ο Αλφάνο ήταν ο αντ’ αυτού υποψήφιος. Και όταν οι δημοσκοπήσεις προέβλεψαν εκλογική πανωλεθρία, ο Αλφάνο πρόθυμα άφησε και πάλι τα ηνία στον Μπερλουσκόνι.
Οι επικριτές του σχολιάζουν ότι επέλεξε να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στον Μπερλουσκόνι όταν εκείνος ήταν στην ασθενέστερη θέση, καταδικασμένος για φοροδιαφυγή και υπό την απειλή της αποπομπής του από τη Γερουσία. Όμως, ό,τι και να τού επιφυλάσσει το πολιτικό του μέλλον, ο Αλφάνο, επιταχύνοντας την πτώση του Καβαλιέρε και κερδίζοντας τη μάχη με τα γεράκια της μπερλουσκονικής παράταξης, έχει θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για την ηγεσία της κεντροδεξιάς.
Με δεδομένο ότι ο Αλφάνο είναι 42 ετών, ο Λέτα 47 και ο Ματέο Ρέντσι, ο ανερχόμενος αστέρας της κεντροαριστεράς, 38 ετών, το λιγότερο που θα συντελεσθεί θα είναι μία αλλαγή φρουράς στην ιταλική πολιτική σκηνή.
