Η φύση, απέναντι στην Εντίθ Πιάφ ήταν, μίζερη στο ύψος και πολύ γενναιόδωρη στη φωνή. Αυτό το μικροσκοπικό κορίτσι, στη γειτονιά της όλοι το φώναζαν «λα μομ Πιάφ», δηλαδή «μικρό σπουργίτι».
Του Τάσου Κοντογιαννίδη
Αυτό το σπουργιτάκι με κελάηδισμα αηδονιού που μάγευε με τη φωνή του τους Γάλλους, έμελλε να ερωτευθεί σφόδρα, δυο Έλληνες και να παντρευτεί τον ένα. H Εντίθ Πιαφ ( Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν), γεννήθηκε το 1915 στο Παρίσι και η φήμη της εκτοξεύτηκε με τα τραγούδια «La vie en rose» και «Non, je ne regrette rien» (Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα), που την κατέστησαν την πιο δημοφιλή τραγουδίστρια της Γαλλίας.
Το 1946, η Πιάφ θα έρθει στην Αθήνα για δυο εμφανίσεις στο “Κοτοπούλη”. Τότε γνωρίζει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν και ερωτεύεται τον ωραίο και γοητευτικό νέο, με το κυπαρισσένιο ανάστημα που της μιλούσε όμορφα στα γαλλικά… Όταν έφυγε στο Παρίσι του έγραψε στις 20-9-1946 μακροσκελή ερωτική επιστολή, αποκαλυπτική για τα συναισθήματά της. Τον καλούσε στο Παρίσι, λέγοντας «θα σε περιμένω όσο καιρό χρειαστεί», μια που, όπως έγραφε, «σ΄ αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά!».
Αργότερα, στις 13 Νοεμβρίου του στέλνει τηλεγράφημα: «Αν μπορείς γράψε μου στο όνομα κυρία Μπιγκάρ, στην οδό Μπερί 26. Μη βάλεις το όνομά μου στη διεύθυνση». Την εποχή που ο Χορν έλαβε την ερωτική επιστολή ήταν (από το 1942) παντρεμένος με τη Ρίτα Φιλίππου. Η ερωτική επιστολή πουλήθηκε πριν από δώδεκα χρόνια σε δημοπρασία στο ΄Αθενς Πλάζα αντί 1500 ευρώ!
Η Πιαφ ερωτεύεται αργότερα τον βασιλιά του μποξ Μερσέλ Σερντάν, αλλά ο θάνατος του σε αεροπορικό δυστύχημα θα την βυθίσει σε κατάθλιψη. Η υγεία της χειροτερεύει από τον εθισμό στη μορφίνη, που της έδιναν οι γιατροί, και στο αλκοόλ…
Τα χρόνια περνούσαν, όταν το καλοκαίρι του 1961, η Πιάφ θα γνωρίσει έναν νεαρό Έλληνα κομμωτή, τον Θεοφάνη Λαμπούκα, είκοσι χρόνια νεότερό της. Τον ερωτεύεται, τον βαφτίζει Theo Sagapo, και τον βοηθά να σταδιοδρομήσει καλλιτεχνικά, χρησιμοποιώντας την επιρροή της.
Τον Σεπτέμβρη του 1962, συμφώνησε να δώσει σειρά συναυλιών στο Olympia στην γαλλική πρωτεύουσα. Κεντρική ημέρα (η…”πιο μεγάλη της μέρα”) των συναυλιών θα ήταν στις 25 Σεπτέμβρη στο κέντρο του Παρισιού.
Η Πιάφ έκανε την εμφάνιση της ζωής της στο μεγαλύτερο κοινό που μπόρεσε ποτέ να συγκεντρώσει καλλιτέχνης. Αρχηγοί κρατών, υψηλές προσωπικότητες, καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες κι άλλοι επίσημοι, ενωμένοι με το ευρύ γαλλικό κοινό, επευφήμησαν τη διάσημη και μοναδική καλλιτέχνιδα. Τραγούδησε πάνω σ’ ένα ειδικό βατήρα, στο ψηλότερο πάτωμα του πύργου του ‘Αιφελ κι είπε όλες τις μεγάλες της επιτυχίες.
Μετά άρχισε τις προετοιμασίες του γάμου της με τον Τεό, στις 9 Οκτωβρίου. Ο γάμος είχε δύο τελετές. Πρώτα στο δημαρχείο και μετά στην ελληνορθόδοξη εκκλησιά του Παρισιού, όπου χοροστάτησε ο μητροπολίτης Μελέτιος.
Κινηματογραφιστές, δημοσιογράφοι, συγγενείς, φίλοι και θαυμαστές είχαν κατακλύσει το ναό και ο Μελέτιος κάθε τόσο παρακαλούσε να κάνουν ησυχία για να τελεσθεί το μυστήριο με όλα τα ελληνικά ήθη κι έθιμα. Ξαφνιάστηκαν όλοι, ακόμα και η Εντίθ όταν στον ψαλμό «Ησαΐα χόρευε…» οι Έλληνες άρχισαν να βομβαρδίζουν τους νεόνυμφους με ρύζι…
Δεν χάρηκαν τη ζωή
Ο Τεό και η Πιαφ, κάνουν όνειρα για κοινές καλλιτεχνικές εμφανίσεις. Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά, η υγεία της Πιαφ κλονίστηκε. Η τραγουδίστρια έπεσε σε κώμα και πέθανε στις 11-10-1963, στα 48 της χρόνια, αφήνοντας πίσω στον Τεό, φήμη, δόξα και… πολλά χρέη. Επτά χρόνια μετά, ο Τεό πέφτει στα 32 του χρόνια θύμα τροχαίου, κοντά στη Λιμόζ, όταν το αυτοκίνητό του προσέκρουσε σε πλάτανο.
Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου ανασαίνοντας βαριά είπε λίγο πριν εκπνεύσει: « Εντίθ Πιάφ, θέλω να κοιμηθώ για πάντα κοντά σου. Σε λίγο θα είμαι μαζί σου…»
