Σέριφος: Το Σιδερένιο Νησί της Ελλάδας

Η Σέριφος προσφέρει ένα μοναδικό μείγμα ιστορίας, πολιτισμού και φυσικής ομορφιάς.

Από την Προϊστορική Εποχή, το νησί έχει κατοικηθεί από Φοίνικες,  Μυκηνείς και Ιονίους, και γνώρισε μεγάλη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη.

Η Σέριφος, με τις 72 παραλίες και τα πανέμορφα χωριά, αποκαλείται συχνά το Σιδερένιο Νησί της Ελλάδας, καθώς είναι γνωστή για τα μεταλλεύματά της από την αρχαιότητα. Η μεταλλευτική δραστηριότητα του νησιού συνεχίστηκε ανά τους αιώνες μέχρι που σταμάτησε τον 16ο αιώνα όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη Σέριφο. Τα ορυχεία λειτούργησαν ξανά μετά το 1860.

Ο πληθυσμός του νησιού διπλασιάστηκε το 1910 όταν εργάτες από κοντινά νησιά και την Πελοπόννησο συνέρρεαν στη Σέριφο για να βρουν δουλειά στα ορυχεία.

Ιστορία

Η ιστορία του νησιού χρονολογείται από την αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Σερίφου. Κατά την Προϊστορική Εποχή, έφτασαν στο νησί φυλές από την Κρήτη και ύστερα ακολούθησαν Φοίνικες,  Μυκηνείς, Ιόνιοι, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Ενετοί και Οθωμανοί.

Αναφορές για τη Σέριφο υπάρχουν και στη μυθολογία, στην οποία αναφέρεται πως στο νησί κατοικούσαν Κύκλωπες και κατασκεύασαν  τον Άσπρο Πύργο, τα Τείχη της Λιόμαντρας, κ.α. Σε άλλο σημείο της μυθολογίας, γίνεται αναφορά για τον Βασιλιά  Πολυδέκτη, ο οποίος βρήκε ένα μπαούλο στην παραλία του νησιού, το οποίο περιείχε τη Δανάη και τον υιό της τον Περσέα. Αυτό ήταν μία κίνηση που έκανε ο Ακρίσιος, ο βασιλιάς του Άργους, επειδή ένας χρησμός της Πυθίας ανέφερε πως θα τον σκοτώσει ο εγγονός του Περσέας.

Ήθη – Έθιμα

Η Καπετανία, πραγματοποιείται την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και είναι μία «μάχη» μεταξύ δύο ομάδων, οι οποίες έχουν από ένα αρχηγό, τον καπετάνιο και από μία σημαία.  Η νικήτρια ομάδα είναι εκείνη που θα αποκτήσει τη σημαία της άλλης.

Ξυλοπαναγιά, ονομάζεται το μεγάλο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου.

Τη Δευτέρα του Πάσχα υπάρχει το έθιμο της «Κούνιας». Οι νέοι του χωριού στήνουν αυτοσχέδιες κούνιες στα σοκάκια και κουνάνε τα κορίτσια, απαγγέλλοντας αυτοσχέδιους στίχους.
Κτήτορες, ονομάζονται οι κάτοικοι οι οποίοι έχουν υπό την ευθύνη τους κάποια εκκλησία και σε πανηγύρια τα οποία διοργανώνουν μόνοι τους, κερνούν τους περαστικούς μεζέδες και κρασί που έχουν παράξει μόνοι τους.
Την Κυριακή του Πάσχα, καίνε τον Ιούδα. Βάζουν ένα ομοίωμα άνδρα με ρούχα τα οποία τα έχουν γεμίσει με ξερά κλαδιά, χόρτα και άλλα εύφλεκτα υλικά στην πλατεία και του βάζουν φωτιά ως τιμωρία για την προδοσία του Χριστού.

Είδη τουρισμού

Πολιτιστικός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, οινοτουρισμός, επαγγελματικός τουρισμός, κοινωνικός τουρισμός, θαλάσσιος τουρισμός, αθλητικός τουρισμός, περιπατητικός τουρισμός, εναλλακτικός τουρισμός, οικοτουριστιμός, ακόμη και βοτανολογικός τουρισμός.

Παραλίες

Αξιοθέατα

1. Μονή Ταξιαρχών του 17ου αιώνα κτισμένη σε μορφή φρουρίου
2. Γαλανή Βυζαντινή Εκκλησία της Παναγιάς
3. Η Χώρα με το Ενετικό κάστρο του 15ου αιώνα.
4. Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο
5. Οι  ανεμόμυλοι.
6. Πύργο “Ψαρός”.
7. Ελληνιστικό Λευκό Πύργο.
8. Το Κάστρο της Γριάς (ό,τι έχει απομείνει).
9. Σπήλαιο του Κουταλά.
10. Θρόνος του κύκλωπα.
11. Παλιό Πλυσταριό.

Σπορ

Καταδύσεις, βόλτες με σκάφος, jet ski, ψάρεμα από σκάφος, θαλάσσιο σκι, πεζοπορία, τρέξιμο,  ιστιοσανίδα ( windsurfing ), ποδήλατο, κ.α.

Τοπικές συνταγές και τοπικά προϊόντα

1. Ρεβυθάδα μαγειρεμένη στο φούρνο.
2. Ρεβυθάδα με σταφίδες.
3. Μαραθοκεφτέδες.
4. Λούζα αλλαντικό.
5. Αμπελοφάσουλα.
6. Κάπαρη.
7. Παστάκι Σερίφου, κρέμα βανίλιας και σοκολάτας πάνω σε μπισκότα.
8. Ξινομυζήθρα.
9. Σκληρό τυρί.
10. Σούμα.
11. Αμυγδαλωτά.
12. Σύγκλινα.
13. Παστέλι.
14. Μαραθόπιτες.
15. Μαραθοτηγανίτες.
16. Μυζήθρα.
17. Κρασί.
18. Φάβα.