Ο Παντελής Τσιράκης, ο οποίος είναι καθηγητής πληροφορικής στην Τρίπολη, μας μεταφέρει με τις φωτογραφίες του στις αλησμόνητες πατρίδες, όπου ταξίδεψε το Πάσχα.
“100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης αποφασίσαμε να πάμε στις αλησμόνητες πατρίδες. Να δούμε την αρχαία Ελλάδα στην Τουρκία!!! Ένα ταξίδι όνειρο που σε κάνει να ταξιδέψεις και να θαυμάσεις το μεγαλείο του ελληνικού αρχαίου πολιτισμού” περιγράφει.
Mέρη Eλληνικά που σε ταξιδεύουν αιώνες πριν. To Μεγάλο Σάββατο κάναμε ανάσταση στην μοναδική Ορθόδοξη εκκλησία της Σμύρνης, μια πόλη 4 εκατομμυρίων κατοίκων και έχει μια μόνο Ορθόδοξη εκκλησία. Οι στιγμές ήταν συγκινητικές. Έβλεπες Τουρκάλες με μαντήλες να έρχονται να προσκυνάνε τον εσταυρωμένο. Έβλεπες Τούρκους από τα παράθυρα τους να κοιτάνε με περιέργεια 100 άτομα που κρατούσαν τις λαμπάδες τους. Εμείς εκείνη την στιγμή είμασταν ταξίδι στο χρόνο, στο 1922. Νοιώθαμε πως κάναμε ανάσταση στην δική μας πατρίδα πριν από το ολοκαύτωμα και τον ξεριζωμό!
Δεν θέλαμε να φύγουμε από την εκκλησία και παρόλο την κούραση καθίσαμε μέχρι της 2.30 για να ζήσουμε αυτές τις μοναδικές στιγμές. Ανήμερα το Πάσχα, Έφεσος! Έβλεπες ξανά πώς πριν από χιλιάδες χρόνια η Ελλάδα ήταν παντού. Μοναδικά αρχαία, επιβλητική η βιβλιοθήκη του Κέλσου και το αρχαίο θέατρο 30.000 θέσεων που στη θέα του έμενες άφωνος. Σε αυτόν τον χώρο ήταν το μεγαλόπρεπο Αρτεμίσιο, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου. Μία μακέτα του έφτανε να καταλάβεις το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού!!!
Η συνέχεια στο ταξίδι μας ήταν η Πέργαμος, το Αϊβαλί, τα Μοσχονήσια και η Τροία! Ένιωθες πρωταγωνιστής σε μια ταινία επιστροφής από το μέλλον στην αρχαία Ελλάδα! Τα συναισθήματα μοναδικά και ανάμεικτα. Περηφάνια αλλά και θλίψη. Ορθόδοξοι ναοί που έχουν γίνει μουσεία μοντελισμού, σπίτια Ελλήνων που σήμερα είναι μουσεία, περιουσίες που άλλαξαν χέρια! Η συγκίνηση ήταν μεγάλη στο χωριό Κιρκιτζέ, όπου η Διδώ Σωτηρίου έζησε εκεί και η οποία στο βιβλίο της Ματωμένα Χώματα, έτσι περιγράφει το χωριό της: “Αν υπάρχει αυτό που λέμε παράδεισος το χωριό μας ο Κιρκιντζές, ήταν ένα δείγμα του! Ένα ελληνικό σχολείο είχε γίνει εστιατόριο και μουσείο.
Καθώς περπατούσαμε στα δωμάτιά του, βρήκαμε ενδεικτικό βαθμολογίας ενός μαθητή από το 1917, ένα παιδί που τότε έπαιζε χαρούμενο χωρίς να ξέρει πως σε 5 χρόνια θα αναγκαστεί να φύγει από τον τόπο του !
Αξέχαστο ταξίδι που πρέπει να το κάνουμε όλοι!!!
Τα ταξίδια είναι θησαυρός.
