Ορισμένοι, αγαπούν την μοναξιά. Χαίρονται να είναι μόνοι τους. Άλλοι, απλώς το λένε, χωρίς να το εννοούν. Τα λόγια τους, κρύβουν τους πραγματικούς φόβους τους και την απροθυμία να τους αντιμετωπίσουν.
Μερικές διακριτικές φράσεις, αποκαλύπτουν αυτή τη σύγκρουση.
Τα 9 κρυφά σημάδια των ανθρώπων που υποκρίνονται πως προτιμούν την μοναξιά, όμως στην πραγματικότητα τη φοβούνται
- Επαναλαμβάνουν πόσο τους αρέσει να είναι μόνοι τους
- Γεμίζουν τον χρόνο που είναι μόνοι με περισπασμούς
- Υπεραναλύουν τις συζητήσεις τους με τους άλλους
- Εξωραΐζουν υπερβολικά την ανεξαρτησία
- Δημιουργούν επιφανειακές σχέσεις
- Δεν αντέχουν την ησυχία
- Αναζητούν επιβεβαίωση από τους άλλους
- Είναι διαρκώς απασχολημένοι
- Φοβούνται την απόρριψη περισσότερο από την μοναξιά
Επαναλαμβάνουν πόσο τους αρέσει να είναι μόνοι τους
Οι άνθρωποι που πραγματικά απολαμβάνουν την μοναξιά τους, δεν έχουν ανάγκη να το διακηρύξουν.
Γι’ αυτούς, είναι κάτι φυσικό. Αντίθετα, όσοι υποκρίνονται, το τονίζουν με την κάθε ευκαιρία.
Λένε και ξαναλένε πόσο τους αρέσει η ηρεμία, μόνο ικανοποιημένοι είναι με τη ζωή τους. Σε τέτοιο βαθμό που κινούν υποψίες.
Η υπερβολική ανάγκη να πείσουν ότι θέλουν να είναι μόνοι τους, κρύβει τους φόβους τους. Λέγοντας σε όλους ότι προτιμούν την μοναξιά, οι άνθρωποι αυτοί, αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τον φόβο της μοναξιάς.
Γεμίζουν τον χρόνο που είναι μόνοι με περισπασμούς
Όταν ένας άνθρωπος δεν αγαπά την μοναξιά, αντίθετα απ’ ό,τι διακηρύσσει, γεμίζει τον χρόνο του με διάφορους περισπασμούς. Δεν αντέχουν να μείνουν μόνοι τους, με τις σκέψεις τους.
Δημιουργούν θόρυβο και περισπασμούς, επειδή κατά βάθος, φοβούνται να βιώσουν τα συναισθήματά τους.
Υπεραναλύουν τις συζητήσεις τους με τους άλλους
Οι άνθρωποι που φοβούνται την μοναξιά, μπορεί να δυσκολεύονται να συνδεθούν με τους άλλους, αν και δεν πρόκειται να το παραδεχτούν ανοιχτά. Αυτό φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν με τους άλλους.
Ανατρέχουν διαρκώς στις συζητήσεις που είχαν με άλλους, αναλύοντας κάθε λέξη, το ύφος, κάθε κίνηση.
Τρέμουν στην ιδέα ότι έχουν κάνει κάτι λάθος ή αν ήταν δυσάρεστοι για τους άλλους. Η συμπεριφορά αυτή, απορρέει από τον φόβο της απόρριψης ή της εγκατάλειψης. Σχετικές μελέτες, μας πληροφορούν ότι οι άνθρωποι είμαστε όντα κοινωνικά.
Η τάση της υπερανάλυσης ωστόσο, οδηγεί σε περισσότερη απομόνωση, εγκλωβίζοντας τους ανθρώπους στις ίδιες τους τις σκέψεις και τις ανησυχίες.
Εξωραΐζουν υπερβολικά την ανεξαρτησία
Η ανεξαρτησία είναι αξιοθαύμαστο γνώρισμα – όμως κάποιες φορές, χρησιμοποιείται σαν ασπίδα.
Μπορεί να λένε και να ξαναλένε πόσο τους αρέσει η ελευθερία τους, ή πόσο δεν έχουν κανέναν ανάγκη. Από τις επιλογές της καριέρας μέχρι τις προσωπικές αποφάσεις, θεωρούν πως όλα αποδεικνύουν την αυτάρκειά τους.
Η υπερβολική εξιδανίκευση της ανεξαρτησίας, είναι μια προσπάθεια ν’ αποφύγουν να δείξουν ευάλωτοι.
Διακηρύσσοντας πόσο αυτάρκεις είναι, προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, ότι είναι μια χαρά.
Δημιουργούν επιφανειακές σχέσεις
Ενώ μπορεί να ισχυρίζονται πως αγαπούν την μοναξιά, τα άτομα αυτά, έχουν την τάση να δημιουργούν επιφανειακές σχέσεις. Μπορεί να έχουν μεγάλο κύκλο, όμως οι δεσμοί είναι μόνο επιφανειακοί. Έτσι, αποφεύγουν το ρίσκο της ευαλωτότητας που συνεπάγονται οι ουσιαστικοί δεσμοί. Διατηρώντας επιφανειακές σχέσεις, δεν διακινδυνεύουν συναισθηματικά.
Δεν αντέχουν την ησυχία
Η μοναξιά είναι αναζωογονητική. Ένας άνθρωπος που την φοβάται ωστόσο, νιώθει να πνίγεται σ’ αυτή. Αντί λοιπόν να χαλαρώνει όταν είναι μόνος, πασχίζει να την αποφύγει πάση θυσία.
Γεμίζουν τον χρόνο τους με αμέτρητες υποχρεώσεις, θόρυβο και γενικά οτιδήποτε, προκειμένου ν’ αποφύγουν την ησυχία.
Η τάση αυτή, απορρέει από τον φόβο της ανάλυσης των φόβων, των ανασφαλειών αι της μοναξιάς. Δεν είναι ότι θέλουν την ηρεμία τους, αλλά το μυαλό τους, είναι αδύνατον να χαλαρώσει. Τελικά, χρειάζεται πολύ κουράγιο για να μείνει κανείς μόνος με τις σκέψεις του.
Αναζητούν επιβεβαίωση από τους άλλους
Οι άνθρωποι αυτοί, στην πραγματικότητα, δεν μένουν ποτέ μόνοι. Ακόμη και χωρίς να είναι άλλος μαζί τους, αναλύουν κάθε στιγμή αλληλεπίδρασης που είχαν. Αναζητούν την επιβεβαίωση απεγνωσμένα, ωθούν τους άλλους να τους κάνουν κομπλιμέντα, ή κοιτούν διαρκώς το τηλέφωνο, αδημονώντας για μια απάντηση ή ειδοποίηση.
Στο βάθος, η ανάγκη αυτή απορρέει από την επιθυμία να τους εκτιμήσουν και να τους καταλάβουν. Οι άνθρωποι που φοβούνται να είναι μόνοι, βρίσκουν υποκατάστατο στην επιβεβαίωση από τους άλλους.
Είναι διαρκώς απασχολημένοι
Αυτό που αξίζει την προσοχή μας, είναι ένας άνθρωπος που, αν και ισχυρίζεται πως αγαπά την μοναξιά, επιδιώκει να έχει διαρκώς γεμάτο το πρόγραμμά του.
Βρίσκουν ασχολίες, χόμπι, κοινωνικές υποχρεώσεις, προσωπικούς στόχους, όχι επειδή είναι πραγματικά απασχολημένοι, αλλά στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν περισπασμούς.
Είναι μια διέξοδος από τα δυσφορικά συναισθήματα που δεν θέλουν να βιώσουν. Γεμίζουν λοιπόν το πρόγραμμά τους, ώστε να μην μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους.
Δημιουργούν, με τον τρόπο αυτό, μια ψευδαίσθηση ελέγχου και σκοπού.
Φοβούνται την απόρριψη περισσότερο από την μοναξιά
Πολλοί άνθρωποι που λένε ότι αγαπούν την μοναξιά αλλά στην πραγματικότητα τη φοβούνται, δεν αντέχουν την απόρριψη. Για ορισμένους λοιπόν, είναι πιο εύκολο να λένε πως δεν έχουν κανέναν ανάγκη, παρά να στραφούν στους άλλους για βοήθεια.
Έτσι, η μοναξιά μοιάζει πιο ασφαλής.
Ο φόβος αυτός, τους κρατά εγκλωβισμένους σ’ έναν φαύλο κύκλο απομόνωσης, αν και το μόνο που έχουν ανάγκη, είναι η σύνδεση.
Η πιθανότητα όμως, της απόρριψης, τους αποτρέπει από το να επιδιώξουν την επαφή και τη σύνδεση.
Tips: Ο φόβος της μοναξιάς είναι πιο τρομακτικός από ό,τι φαίνεται.
Οι ψυχολόγοι έχουν παρατηρήσει πως, οι συμπεριφορές αποφυγής που αναλύθηκαν παραπάνω, είναι μηχανισμοί άμυνας. Μπορεί παροδικά να μας προστατεύουν από τη δυσφορία, όμως μακροπρόθεσμα, μας εμποδίζουν από τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων. Η ανάγκη για επαφή, δεν είναι αδυναμία, αλλά ένα ανθρώπινο γνώρισμα. Η αναγνώριση των σημαδιών που αποκαλύπτουν φόβο μοναξιάς, δεν έχει σκοπό την κριτική, αλλά την κατανόηση.
Την κατανόηση πως, ένας άνθρωπος λαχταρά να γίνει αποδεκτός.
