Κατά τη διάρκεια εργασιών αποκατάστασης σε μια από τις πιο γνωστές εκκλησίες γοτθικού ρυθμού στη Γερμανία, μία ομάδα συντηρητών ανακάλυψε μια μεγάλη και πολύτιμη συλλογή νομισμάτων, κρυμμένα σε τέσσερις τσάντες που ήταν σφηνωμένες σε μια κοιλότητα στο πόδι αγάλματος, εδώ και περίπου 400 χρόνια.
Όλα τα νομίσματα, είχαν κοπεί τον 17ο αιώνα, καθιστώντας σαφές ότι είχαν κρυφτεί κάποια στιγμή το 1600.
Η συλλογή των νομισμάτων, ανακαλύφθηκε στο εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα, στο χωριό Αϊσλέμπεν, στο κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ, στη Γερμανία.
Το Αϊσλέμπεν είναι γνωστό ως η γενέτειρα του Προτεστάντη μεταρρυθμιστή Μαρτίνου Λούθηρου ενώ η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, είναι γνωστή, επειδή υπήρξε η εκκλησία του Λούθηρου, κοντά στο τέλος της καριέρας του.
Βρέθηκαν 816 νομίσματα
Συνολικά, βρέθηκαν 816 νομίσματα, κρυμμένα σε τέσσερις τσάντες, κάποια από τα οποία χρυσά ή αργυρά – τα περισσότερα ήταν γερμανικά σεντ του 17ου αιώνα, τα οποία την εποχή εκείνη, αξίζαν περισσότερο από ό,τι πιστεύουμε σήμερα).
Ενώ δεν υπάρχει τρόπος να γίνει γνωστός με βεβαιότητα, ο λόγος για τον οποίο τα χρήματα κρύφτηκαν μέσα στο άγαλμα, οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί, θεωρούν ότι σχετίζεται με τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648), μία απίστευτα βάναυση και αιματηρή σύγκρουση για λόγους θρησκευτικούς, που οδήγησε στον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σ’ ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη.
Η καταστροφή στη Γερμανία, ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο μέρος, ενώ οι Σουηδοί στρατιώτες λεηλατούσαν συχνά το Αϊσλέμπεν, κατά τη διάρκεια της πιο έντονης περιόδου της μάχης.
Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα είναι η εκκλησία όπου Μαρτίνος Λούθηρος, ο Προτεστάντης μεταρρυθμιστής, ο οποίος έγραψε τις ενενήντα πέντε θέσεις ενάντια στη διαφθορά της Ρωμαιό – Καθολικής εκκλησίας, έδωσε τα τέσσερα τελευταία του κηρύγματα, το 1546.
Από τις ημερομηνίες στα πρόσφατα ανακαλυφθέντα νομίσματα, προκύπτει ότι, οι τσάντες στις οποίες ήταν τα νομίσματα, ήταν σφηνωμένες στο πόδι αγάλματος από ψαμμίτη, αφιερωμένο σ’ ένα ζευγάρι πατρώνων της εκκλησίας – έναν κόμη και μία κόμισσα, περίπου το 1640, σύμφωνα με τον έφορο του κρατικού υπουργείου νομισμάτων του κρατιδίου της Σαξονίας-Άνχαλτ, τον Ulf Dräger.
«Είναι θαύμα που, ο θησαυρός δεν ήρθε νωρίτερα στο φως», εξηγεί ο Dräger στο Live Science.
«Θα χρειαστεί καιρό μέχρι οι νομισματολόγοι εμπειρογνώμονες να εκτιμήσουν την αξία της συλλογής», σημειώνει, αλλά μέχρι στιγμής, «το μόνο που μπορώ να πω είναι πως πρόκειται για μια τεράστια περιουσία».
«Πολλά περισσότερα από όσα έβγαζε τον 17ο αιώνα, ένας τεχνίτης. Τα χρυσά νομίσματα ήταν τυλιγμένα σε χαρτί και όπως προκύπτει από την αναγνώριση, ανήκαν στο θησαυροφυλάκιο της εκκλησίας».
«Ωστόσο, δεν είναι ο δίσκος για τον έρανο της Κυριακής», σημειώνει ο Dräger.
«Αντίθετα, είναι εισόδημα που συγκεντρώθηκε από εξειδικευμένες υπηρεσίες από τους πάστορες», δηλαδή γάμους, βαφτίσεις, κηδείες.
Η πολύτιμη συλλογή, περιλαμβάνει ένα χρυσό νόμισμα, γνωστό ως χρυσός άγγελος, χρυσά δουκάτα και διπλά δουκάτα, μισά τάλερ και τέταρτα τάλερ, καθώς και πολλές εκατοντάδες σεντ.
Οι μελετητές που εξέτασαν τα νομίσματα, είναι βέβαιοι ότι αυτά είχαν κρυφτεί εξ αιτίας συμβάντων που είχαν σχέση με τον Τριακονταετή Πόλεμο.
Αυτή η σφοδρή και παρατεταμένη μάχη, ξεκίνησε από τις προσπάθειες του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διασφαλίσει τον έλεγχο της Κεντρικής Ευρώπης από τους Καθολικούς, όμως αργότερα, επεκτάθηκε σε μια σειρά βίαιων συγκρούσεων, για διάφορες πολιτικές, εδαφικές και εμπορικές αντιμαχίες.
Στη Σαξoνία-Άνχαλτ, βρισκόταν ο πιο τρομερός στρατός της Σουηδίας, ο οποίος εισέβαλε συχνά σε γερμανικές πόλεις και χωριά και ανάγκαζε τους κατοίκους να παραδώσουν τα τιμαλφή τους και τα χρήματά τους, σε αντάλλαγμα τη ζωή τους (αν και συχνά, τους σκότωναν ούτως ή άλλως).
«Μεταξύ του 1628 και του 1650, χάθηκε περίπου ο μισός πληθυσμός του Αϊσλέμπεν», πληροφορεί ο Dräger.
«Μια εικόνα διαρκούς πολέμου και φρίκης».
Δεδομένης της ζοφερής κατάστασης των ανθρώπων του Αϊσλέμπεν εκείνη την εποχή, είναι λογική η σκέψη ότι, οι αξιωματούχοι της εκκλησίας ήθελαν να κρύψουν το ταμείο της σ’ ένα σημείο το οποίο δεν θ’ ανακάλυπταν ποτέ οι εχθροί.
Η συλλογή νομισμάτων που ανακτήθηκε, μπορεί να ήταν μια μικρή περιουσία της εποχής και, όσο για τον λόγο που κρύφτηκε, αυτός επαφίεται σε εικασίες.
Μπορεί να γίνει η εικασία ότι είχαν σκοτωθεί ή φυλακιστεί, ή μπορεί να πήραν το μυστικό του κρυμμένου θησαυρού, στον τάφο τους.
Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, η απώλεια του θησαυρού, θεωρήθηκε τραγικό συμβάν της εποχής, σημείωση ο Dräger.
«Αυτό καθιστά το εύρημα μια πολύ σημαντική ιστορική και πραγματική απόδειξη, όχι μόνο για το Αϊσλέμπεν, αλλά για την ιστορία του κρατιδίου Σαξoνίας-Άνχαλτ, στην καρδιά της Ευρώπης», δηλώνει.
Αξία που δεν αποτιμάται σε χρήμα
Τα ιστορικά έγγραφα, δείχνουν ότι, το ταμείο της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα, χρησιμοποιήθηκε για την παροχή συντάξεων και ασφάλειας υγείας για τους πάστορες, από το 1561 και στο εξής. Είναι πιθανό επίσης, το ταμείο αυτό να υπήρχε από πριν, δηλαδή, τα χρήματα που βρέθηκαν στο πόδι του αγάλματος.
Πρέπει να σημειωθεί ότι, μαζί με τα νομίσματα, δεν βρέθηκαν έγγραφα που να εξηγούν την προέλευση ή τον ιδιοκτήτη τους.
Είναι πολύ πιθανόν, να κλάπηκαν από έναν κλέφτη, ο οποίος θεώρησε εξυπνάδα να τα κρύψει κάτω ακριβώς από την μύτη των αξιωματούχων της εκκλησίας.
Είναι επίσης πιθανόν, η συλλογή νομισμάτων, να ανήκε σε κάποιον εκκεντρικό αξιωματούχο της εκκλησίας, ο οποίος ήθελε να κρύβει τις αποταμιεύσεις του στα πιο απίθανα σημεία, ειδικότερα, με την μετατροπή του ποδιού του αγάλματος σε «κουμπαρά».
Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά, είναι ότι, τα νομίσματα αξίζουν πολύ περισσότερο σήμερα, απ’ ό,τι κατά τον χρόνο της αρχικής τους συλλογής.
Η ακριβής τους αξία όμως στην ελεύθερη αγορά, θα παραμείνει άγνωστη, καθώς ο σημερινός της κάτοχος, ο σύνδεσμος προτεσταντών της ενορίας (Lutherstady Eisleben Protestant Parish Association), δεν σκοπεύει να πουλήσει τα ιστορικά τεχνουργήματα, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Τώρα, κάθε ένα μελετάται ξεχωριστά και, σε λίγους μήνες πιθανόν να εκτεθούν στο Μουσείο Τέχνης στο Moritzburg στην πόλη Χάλλε, της Σαξονίας-Άνχαλτ.
