Η γαλάζια Πύλη της Ιστάρ της Βαβυλώνας πιστεύεται ότι χτίστηκε για τον εορτασμό της κατάκτησης της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο νέα ανάλυση σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS One διαπιστώνει ότι μπορεί να είχε ανεγερθεί χρόνια αργότερα.
Το εμβληματικό οικοδόμημα από τούβλα, το οποίο ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ Β’ διέταξε να χτιστεί και να διακοσμηθεί με άγριους ταύρους και δράκους (mušhuššu). Στο διάστημα που κυβερνούσε τη Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία από το 605 έως το 562 π.Χ., η Πύλη της Ιστάρ κατασκευάστηκε σε τρεις φάσεις.
Χρησίμευε ως είσοδος στην αρχαία Βαβυλώνα, που βρίσκεται στη νότια Μεσοποταμία. Ωστόσο, οι ακριβείς ημερομηνίες κάθε φάσης κατασκευής εδώ και καιρό αποτελούν αντικείμενο διαφορετικών απόψεων.
Χρησιμοποίησαν αρχαιομαγνητική χρονολόγηση
Είναι γνωστό ότι ο Ναβουχοδονόσορ Β’ διέταξε την πρώτη φάση της κατασκευής, καθώς στα τούβλα είναι χαραγμένα το όνομά του. Σύμφωνα με την μελέτη, δεν ήταν σαφές εάν πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να ολοκληρωθεί η δεύτερη και η τρίτη φάση. Επίσης μερικοί ερευνητές δεν είχαν απαντήσει στο ερώτημα εάν ο Ναβουχοδονόσορ Β’ είχε πεθάνει πριν από την ολοκλήρωση της πύλης.
Για να βρουν απαντήσεις, οι αρχαιολόγοι συνέλεξαν μικροσκοπικά δείγματα από πέντε τούβλα από την Πύλη της Ιστάρ, η οποία έχει ανακατασκευαστεί στο Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο). Στη συνέχεια μέτρησαν τα μέτρησαν τα γεωμαγνητικά πεδία του κάθε ενός μία διαδικασία που είναι γνωστή ως αρχαιομαγνητική χρονολόγηση.
Η αρχαιομαγνητική χρονολόγηση μετράει την επίδραση του μαγνητικού πεδίου της Γης που διατηρείται στο αρχαιολογικό ιστορικό ενός αντικειμένου, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Πολιτισμού McClung στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί. Αυτή η μέθοδος προσφέρει ακόμη πιο ακριβή χρονολόγηση από τον ραδιενεργό άνθρακα, που είναι η πιο κοινή μέθοδος αρχαιολογικής χρονολόγησης.
Ανατρέπονται τα δεδομένα για την γαλάζια Πύλη της Ιστάρ της Βαβυλώνας
Αυτή η νέα ανάλυση καθόρισε ότι δεν υπήρχαν «σημαντικά χρονολογικά κενά» μεταξύ κάθε κατασκευαστικής φάσης και ότι «το συγκρότημα των πυλών κατασκευάστηκε λίγο καιρό μετά τη Βαβυλωνιακή κατάκτηση της Ιερουσαλήμ» που έλαβε χώρα το 586 π.Χ. Κατά την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν το Ναό του Σολομώντα, γνωστό και ως Πρώτο Ναό, έκαψαν την πόλη και εξόρισαν τους Εβραίους στη νότια Μεσοποταμία, γνωστή και ως Βαβυλωνία.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αφού όλες οι μετρήσεις μαγνητικού πεδίου στα πέντε τούβλα ήταν παρόμοιες, οι ανακατασκευές εκτελέστηκαν περίπου την ίδια εποχή, δηλαδή στο διάστημα περίπου στο 583 π.Χ.
«Η χρονολόγηση βασίζεται στην περίοδο της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ Β κατά την οποία δόθηκε η εντολή να χτιστεί η πύλη», έγραψε η ομάδα στη μελέτη, δείχνοντας ότι ο Βαβυλώνιος βασιλιάς ήταν ζωντανός κατά την ολοκλήρωση της πύλης.
Το εύρημα υποδηλώνει ότι η Πύλη της Ιστάρ δεν άλλαξε στυλ κατά τη διαδικασία κατασκευής. «Περισσότερο οι φάσεις 2 και 3 (σ.σ. της κατασκευής) σχετίζονται με τον αρχικό σχεδιασμό της πύλης και αντικατοπτρίζουν τη διαδικασία κατασκευής και όχι μεταγενέστερες προσθήκες, αποκομμένες από την αρχική κατασκευή της πρώτης φάσης», τόνισαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Οι ερευνητές ελπίζουν να πραγματοποιήσουν παρόμοιες αναλύσεις σε άλλες αρχαίες κατασκευές στη Μεσοποταμία. Τα τούβλα, που ήταν ένα κοινό οικοδομικό υλικό εκείνη την εποχή, έχουν αποδειχθεί αξιόπιστες πηγές πληροφοριών όταν χρησιμοποιείται η μέθοδος της αρχαιομαγνητικής χρονολόγησης.
