Όταν κάποιος χάνει τη σπίθα του για τη ζωή, δεν το λέει πάντα ευθέως. Η απώλεια του ενδιαφέροντος για τη ζωή, φαίνεται από διακριτικές αλλαγές. Η ενέργεια διαφοροποιείται. Οι προτάσεις και οι φράσεις του γίνονται πιο μαλακές, πιο επίπεδες, πιο ασαφείς.
Και αν κάποιος ακούει προσεκτικά, θα καταλάβει τη διαφορά. Άνθρωποι που άλλοτε μιλούσαν με πάθος, αρχίζουν να χρησιμοποιούν εκφράσεις που στην επιφάνεια ακούγονται φυσιολογικές—όμως ουσιαστικά, κάτι έχει αλλάξει. Η χαρά έχει χαθεί. Η ελπίδα έχει υποχωρήσει. Και η αίσθηση κατεύθυνσης που κάποτε τους κινητοποιούσε έχει εξαφανιστεί.
Ορίστε μερικές διακριτικές φράσεις που έχουμε ακούσει με τα χρόνια και που τείνουν να εμφανίζονται όταν κάποιος δεν νιώθει πια ενθουσιασμό για τη ζωή.
Πολλές είναι ήσυχα σημάδια—μικρές ενδείξεις ότι ίσως κάποιος λειτουργεί πλέον με άδειες “μπαταρίες”, ακόμα κι αν συνεχίζει να χαμογελά.
Οι 10 διακριτικές φράσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όταν έχουν χάσει τον ενθουσιασμό για τη ζωή
- Έτσι είναι η ζωή”
- “Κάθε μέρα είναι ίδια”
- “Κουρασμένος/-η είμαι”
- “Τίποτα πια δεν μ’ ενθουσιάζει”
- “Παλεύω ν’ αντέξω την μέρα”
- “Τίποτα ενδιαφέρον δεν συμβαίνει”
- “Δεν με νοιάζει πλέον”
- “Ποιο είναι το νόημα;”
- “Κάποτε, ήμουν…”
- “Καλά είμαι”
“Έτσι είναι η ζωή”
Είναι μια φράση που επιφανειακά, μοιάζει χαλαρή, αλλά μαρτυρά παραίτηση. Όταν κάποιος λέει πως, “Έτσι είναι τα πράγματα”, αλλά ουσιαστικά, σημαίνει πως, “Έχω σταματήσει να πιστεύω ότι θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα”.
Είναι μια ήρεμη παραίτηση. Πραγματικά, οι άνθρωποι που λένε τη φράση αυτή, δεν αναζητούν ούτε συμβουλές, ούτε ενθάρρυνση- απλώς έχουν κουραστεί να ελπίζουν.
“Κάθε μέρα είναι ίδια”
Αυτή η φράση είναι λίγο πιο ειλικρινής—αλλά παραμένει συγκρατημένη. Τα άτομα που έχουν χάσει τον ενθουσιασμό τους για τη ζωή συχνά περιγράφουν έτσι τις μέρες τους. Ξυπνούν, πάνε στη δουλειά, επιστρέφουν, επανάληψη.
Δεν υπάρχει προσμονή. Καμία σπίθα. Μόνο ένας φαύλος κύκλος.
Και το πιο δύσκολο; Μπορεί να μην ξέρουν καν πώς να τον σπάσουν. Ξέρουν μόνο ότι όλα μοιάζουν θαμπά και άτονα.
“Κουρασμένος/-η είμαι”
Φυσικά, όλοι κουραζόμαστε. Αλλά όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτή τη φράση κάθε φορά που τον ρωτάμε πώς είναι—ειδικά όταν συνοδεύεται από χαμηλή ενέργεια ή ένα χαμένο βλέμμα—μπορεί να σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από έλλειψη ύπνου.
Το “Είμαι κουρασμένος” μπορεί να είναι κωδικός για “Είμαι εξαντλημένος”, ή “Είμαι συναισθηματικά πιεσμένος”, ή ακόμη και “Δεν έχω τη δύναμη να κάνω πολλά αυτή την περίοδο”.
Μπορεί να παρατηρείτε την αλλαγή σε έναν φίλο που άλλοτε είχε όρεξη για τη ζωή.
Μπορεί να περνά μια προσωπική κρίση – την οποία δεν μπορεί να εκφράσει.
“Τίποτα πια δεν μ’ ενθουσιάζει”
Αυτή η φράση συχνά λέγεται χαλαρά, σαν αναστεναγμός.
Δεν είναι δράμα. Δεν είναι επίδειξη. Είναι μια θαμπή αλήθεια που έχει καθίσει μέσα στη ζωή κάποιου. Κάποτε αγαπούσαν τα ταξίδια, τη μουσική ή τον αθλητισμό. Τώρα; Όλα μοιάζουν με θόρυβο στο παρασκήνιο. Τα άτομα που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση συχνά λαχταρούν κάτι που θα τα συγκινήσει—αλλά έχουν ξεχάσει πώς είναι αυτό το συναίσθημα.
“Παλεύω ν’ αντέξω την μέρα”
Κάποιες φορές, η ζωή είναι δύσκολη—και αυτή η φράση είναι ειλικρινής. Όμως όταν γίνεται η αυτόματη απάντηση κάποιου, συνήθως σημαίνει ότι λειτουργεί σε κατάσταση επιβίωσης.
Δεν σκέφτεται την επόμενη εβδομάδα. Δεν κάνει σχέδια για το καλοκαίρι. Απλώς προσπαθεί να αντέξει την κάθε μέρα. Αν το ακούτε συχνά, πάρτε το στα σοβαρά. Συνήθως λέγεται σιγανά—αλλά δείχνει ένα πολύ πραγματικό βάρος που κάποιος κουβαλά.
“Τίποτα ενδιαφέρον δεν συμβαίνει”
Η φράση αυτή, λέγεται και με μια έκφραση αδιαφορίας. Μπορεί ορισμένοι να προτιμούν να ζουν μια ήρεμη ζωή. Όμως όταν πρόκειται για άτομα που παλιότερα ήταν δραστήρια, δημιουργικά ή κοινωνικά—και τώρα περιγράφουν τις μέρες τους με ένα “τίποτα το ιδιαίτερο”— αυτό μπορεί να σημαίνει ότι έχουν χάσει το αίσθημα του σκοπού.
Το κλειδί βρίσκεται στον τόνο. Είναι ήρεμος; Ή είναι κενός;
“Δεν με νοιάζει πλέον”
Αυτή η φράση είναι πιο αιχμηρή. Συνήθως εμφανίζεται όταν η απογοήτευση έχει μετατραπεί σε απάθεια. Έχουν σταματήσει να θυμώνουν. Έχουν σταματήσει να προσπαθούν. Δεν παλεύουν πια όπως παλιά.
Δεν είναι ότι δεν νοιάζονται, βαθιά μέσα τους—είναι ότι το να νοιάζονται άρχισε να πονά. Κι έτσι, έχουν ορθώσει ένα τείχος για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από την απογοήτευση.
“Ποιο είναι το νόημα;”
Η φράση αυτή, δεν αφορά μόνο μια απόφαση, ή μια δραστηριότητα. Εκφράζει τη στάση προς τη ζωή, την απώλεια του νοήματος, το αίσθημα της ματαίωσης – και είναι ιδιαίτερα επώδυνη.
“Κάποτε, ήμουν…”
Αυτή η φράση εμφανίζεται όταν κάποιος αρχίζει να ζει περισσότερο κοιτάζοντας πίσω, παρά μπροστά. “Κάποτε ήμασταν δραστήριοι”. “Κάποτε είχαμε πάθος με τη ζωγραφική”. “Κάποτε αγαπούσαμε τη ζωή”. Τα άτομα που είναι παγιδευμένα στο παρελθόν δεν είναι πάντα απλώς νοσταλγικά—συχνά πενθούν. Όχι επειδή έχουν μεγαλώσει, αλλά επειδή έχουν σταματήσει να πιστεύουν ότι η καινούργια χαρά είναι εφικτή.
Όταν το “κάποτε ήμασταν” γίνεται η κυρίαρχη αφήγηση, είναι σημάδι πως δεν αξίζει να επενδύσουν στο παρόν.
“Καλά είμαι”
Φυσικά, αυτή είναι και η πιο δύσκολη απ’ όλες. “Είμαι καλά” είναι η κλασική ατάκα αποφυγής. Ένας κοινωνικά αποδεκτός τρόπος των ανθρώπων να πουν: “Σε παρακαλώ, μην το σκαλίζεις”.
Αλλά όταν το λένε υπερβολικά γρήγορα, πολύ συχνά ή χωρίς να κοιτούν στα μάτια—αξίζει να ρωτήσουμε ξανά. Ιδίως αν πρόκειται για άτομα που παλαιότερα μοιράζονταν ανοιχτά τα συναισθήματά τους. Εκείνοι που λένε πιο συχνά “είμαι καλά”, είναι συχνά αυτοί που έχουν σιωπηλά αποφασίσει ότι κανείς δεν θέλει πραγματικά να ακούσει την αλήθεια.
Tips
Όταν ένας άνθρωπος, χάνει το ενδιαφέρον του για τη ζωή, η αλλαγή αποτυπώνεται αθόρυβα, στη γλώσσα, τις συνήθειες, την ενέργειά του.
Αν καταφέρετε να προσέξετε την αλλαγή, είτε στον εαυτό σας, είτε σε κάποιον αγαπημένο σας, τότε έχετε την ευκαιρία ν’ ανταποκριθείτε κατάλληλα. Χωρίς συμβουλές και εντυπωσιασμούς – αρκεί η παρουσία σας.
Με μια κουβέντα, έναν περίπατο. Το ενδιαφέρον σας, μία ερώτηση.
Το καλό με τη χαρά της ζωής είναι πως, δεν είναι πάντα έντονη ή εμφανής – πολύ συχνά, κρύβεται σ’ έναν ψίθυρο, ένα άγγιγμα.
Την επιθυμία να κάνετε μια ουσιαστική κουβέντα.
