Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η Άννα Ντουντουνάκη «άγγιξε» μία ιστορική πρόκριση στον τελικό. Παρά το πανελλήνιο ρεκόρ που πέτυχε στα 100μ. πεταλούδα, έμεινε εκτός οκτάδας για μόλις έξι εκατοστά του δευτερολέπτου. Η Χανιώτισσα πρωταθλήτρια Ευρώπης, που έκανε περήφανη τη χώρα μας, μετά το τέλος του αγώνα ξέσπασε σε κλάματα.
Σήμερα, η Άννα Ντουντουνάκη, σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα ertnews.gr μιλάει, μεταξύ άλλων, για την προετοιμασία πριν από τους αγώνες, για τα «παράπονα» που έχει από την Πολιτεία αλλά και για τις στιγμές που σκέφτηκε να εγκαταλείψει τον αθλητισμό.
“Δεν έχω επικοινωνία με τους πολιτικούς. Μία φορά στα 5 χρόνια. Μόνο στις επιτυχίες. Δεν έχουμε την προσοχή από την Πολιτεία. Δεν τους ενδιαφέρουμε. Και το θέμα, δεν είναι να «κοιτάνε» μόνο εμάς. Τους πρωταθλητές. Θα έπρεπε η προσοχή τους να είναι στραμμένη στις νεότερες γενιές για να τους βοηθήσουν να φτάσουν σε ένα επίπεδο. Σαν αυτό που βρισκόμαστε σήμερα εμείς.
Η πολιτεία στρέφει την προσοχή της μόνο εκεί που πηγαίνουν τα χρήματα. Στην κολύμβηση δεν έρχονται. Πηγαίνουν σε άλλα αθλήματα. Γι’ αυτό δεν έχουμε και την δέουσα προσοχή. Βέβαια, δεν φταίει μόνο η Πολιτεία. Και τα ΜΜΕ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Τα δικά μας αθλήματα, τα θυμόμαστε μόνο όταν έχουν επιτυχία. Αυτό δεν είναι ωραίο” αναφέρει σχετικά με τις υποδομές για την κολύμβηση στην Ελλάδα.
Όταν ο δημοσιογράφος Γιάννης Κάρμας την ρωτά πώς είναι το κλίμα σε άλλες χώρες, με βάση αυτά που της έχουν πει συναθλήτριες της στο εξωτερικό, η Άννα Ντουντουνάκη, απαντά: “Οι υποδομές εκεί, δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Είναι η μέρα με τη νύχτα. Στα Χανιά, όσο ήμουν στο σχολείο τρία χρόνια, δεν λειτουργούσε η μεγάλη πισίνα και κολυμπούσα στην μικρή. Ήμασταν 20 άτομα σε κάθε διαδρομή. Προσευχόμουν την επόμενη μέρα να λειτουργεί η πισίνα και να έχουν λεφτά να βάλουν πετρέλαιο. Το καλοκαίρι ήμουν σε αγώνα στην Ιταλία. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως συμπεριφέρονταν στην κορυφαία Ιταλίδα κολυμβήτρια. Έξω από το κολυμβητήριο είχαν πανό κτλ. Στην Ελλάδα βλέπεις κάτι τέτοιο; Όχι! Μόνο στους ποδοσφαιριστές και στο… «survivor»!”
Όσο για το εάν έχει σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσει για οποιονδήποτε λόγο, λέει: “To έχω σκεφτεί πολλές φορές. Το σκέφτηκα και μετά τους Ολυμπιακούς. Το σκέφτομαι και τώρα να σου πω την αλήθεια. Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τις οικονομικές απολαβές. Είμαι ρομαντική. Το έκανα πάντα γιατί μου αρέσει. Προφανώς και όλοι έχουμε ανάγκη τα λεφτά. Ο καλύτερος στον κόσμο να είσαι στο κολύμπι, δεν εξασφαλίζεις τίποτα στην ζωή σου. Κανείς δεν θα σε θυμάται. Δεν θα πάω σε μία δουλειά και θα πουν, «Α, ήρθε η Άννα, ας την προσλάβουμε. Αυτό είναι και το κακό με την πολιτεία. Θεωρώ γι’ αυτό πολύ σημαντικό το κράτος εκτός από το να παρέχει προνόμια σε μαθητές -αθλητές για την είσοδο τους στο Πανεπιστήμιο να τους παρέχει και προνόμια στην μετέπειτα ζωή τους, όπως παραδείγματος χάρη να επαναφέρει τον διορισμό στο δημόσιο, καθώς αυτή τη στιγμή δεν παρέχεται τίποτα σε αυτό το επίπεδο”.
